عزاداری شام غریبان بوشهری‌ها در تهران به روایت تصویر
به گزارش خبرگزاری فرهنگ رضوی، هر سال در تمام محله‌های تهران و در هر گوشه و کناری ایستگاه‌های صلواتی توسط جوانان برپا می‌شود که نذر سید الشهدا(ع) است. همه با جان و دل کار می‌کنند، مقصود یکی است و دیگر اختلاف سن و سبک و تفاوت در ظاهر به چشم نمی‌آید.
یکی از همین ایستگاه‌های صلواتی، مزین به نام عباس بن علی (ع) ساقی کربلا است؛ که چند سالی است توسط چند جوان عاشق و مخلص دایر و اداره می‌شود، جوانانی که وابسته به هیئت یا مسجد یا بسیج محله نیستند. آنها وابسته دل‌های‌شان هستند و مرید حسین (ع)؛ اما کار ایستگاه ساقی کربلا به دادن چای و آش و نذری خلاصه نمی‌شود. شام غریبان که می‌رسد کوچه غوغا می‌شود.
در گوشه‌ای از خیابان دیواری آجرچین شده تا عزاداران حسینی به یاد اسرا و شهدای کربلا شمع روشن کنند، هر کس حاجتی دارد. در گوشه‌ای دیگر دمام و سنجی که زیر بیرق حسینی است خبر از شور و نوایی دارد. آرام آرام جوانان ساقی کربلا آماده می‌شوند. مردم جمع شده‌اند تا شام عاشورای حسینی را به سوگ بنشینند. رفته رفته جمعیت کوچه را می‌بندد. دمام‌زن‌ها می‌نوازند و جوانی که از خطه جنوب است شور می‌گیرد. به سبک سوگواری بوشهری‌ها حلقه‌ای تشکیل می‌دهند و سینه می‌زنند.
عزاداران حسینی از مرد و زن، پیر و جوان، کوچک و بزرگ اشک می‌ریزند و سینه می‌زنند. کسی به فکر نام و نشان نیست. اینجا همه بی‌نشان هستند و سوگوار حسین بن علی(ع)؛ رهبر گروه نگران مردمی است که در خیابان منتظرند و سعی می‌کند برای راحتی مردم، مراسم خیلی طولانی نشود. مراسم شام غریبان با دعا و پخش نذری به پایان می‌رسد و باز دل‌های عاشق خود را به نام حسین(ع) ایمن می‌کنند تا محرم بعد...
متن: پریناز فروزان - عکس: محمد مهدی فاضل تبار
یکی از همین ایستگاه‌های صلواتی، مزین به نام عباس بن علی (ع) ساقی کربلا است؛ که چند سالی است توسط چند جوان عاشق و مخلص دایر و اداره می‌شود، جوانانی که وابسته به هیئت یا مسجد یا بسیج محله نیستند. آنها وابسته دل‌های‌شان هستند و مرید حسین (ع)؛ اما کار ایستگاه ساقی کربلا به دادن چای و آش و نذری خلاصه نمی‌شود. شام غریبان که می‌رسد کوچه غوغا می‌شود.
در گوشه‌ای از خیابان دیواری آجرچین شده تا عزاداران حسینی به یاد اسرا و شهدای کربلا شمع روشن کنند، هر کس حاجتی دارد. در گوشه‌ای دیگر دمام و سنجی که زیر بیرق حسینی است خبر از شور و نوایی دارد. آرام آرام جوانان ساقی کربلا آماده می‌شوند. مردم جمع شده‌اند تا شام عاشورای حسینی را به سوگ بنشینند. رفته رفته جمعیت کوچه را می‌بندد. دمام‌زن‌ها می‌نوازند و جوانی که از خطه جنوب است شور می‌گیرد. به سبک سوگواری بوشهری‌ها حلقه‌ای تشکیل می‌دهند و سینه می‌زنند.
عزاداران حسینی از مرد و زن، پیر و جوان، کوچک و بزرگ اشک می‌ریزند و سینه می‌زنند. کسی به فکر نام و نشان نیست. اینجا همه بی‌نشان هستند و سوگوار حسین بن علی(ع)؛ رهبر گروه نگران مردمی است که در خیابان منتظرند و سعی می‌کند برای راحتی مردم، مراسم خیلی طولانی نشود. مراسم شام غریبان با دعا و پخش نذری به پایان می‌رسد و باز دل‌های عاشق خود را به نام حسین(ع) ایمن می‌کنند تا محرم بعد...
متن: پریناز فروزان - عکس: محمد مهدی فاضل تبار
