خبرگزاری رضوی گزارش می دهد؛
عید قربان؛ یادآور ذبح اسماعیل درون
خبرگزاری رضوی- الهام اسماعیلی؛ آنجا که فرمان حق برای ذبح اسماعیل صادر شد و ابراهیم آن بنده فرمان‌بردار خداوند آماده اجرای این فرمان شد و اسماعیل را به قربانگاه برد و کارد بر حلقومش نهاد، ولی ندایی رسید که ای ابراهیم از عهده این آزمون الهی برآمدی، دست نگه‌دار که فرمانبرداری خویش را به درستی اثبات کرده‌ای.
عید قربان در حقیقت فرصتی برای رسیدن انسان به مقام تقرب الهی در پرتو تهذیب و خودسازی است. این روز سعید به معنای بازگشت به وجدانی است که انسان را به سمت پروردگار عالمیان و ارزش‌های والای الهی توجه می‌دهد.
عید قربان روز کمال و اثبات ایمان به خالق یکتا است. لبیک حضرت ابراهیم(ع) به فرمان قربانی از جانب پروردگار عالمیان سبب شد تا تحولی شگرف در مراسم قربانی پدید آید و بزرگداشت همه ساله این سنت حسنه در دهم ذی الحجه در موسم حج از سوی مسلمانان جهان در واقع تعظیم به شعائری است که از ابراهیم خلیل الله و مناسک و سنن او به یادگار مانده است.
عید قربان به عنوان بزرگترین اعیاد مسلمانان نزد عموم مسلمانان جهان و به ویژه مردم مسلمان ایران اسلامی از منزلتی والا برخوردار است. مسلمانان به تأسی از دستورات قرآن و احادیث نبوی قربانی کردن را که برای زائران خانه خدا واجب می دانند، برای خود سنت موکد می شمارند و با آداب و آیین خاصی به برپایی مراسم عیدقربان می پردازند. آنان ضمن به جا آوردن غسل عید، خواندن دعا، آداب قربانی کردن را به جا می آورند. حضرت ابراهیم(ع) با تسلیم شدن در برابر اراده پروردگار، آموزگار درس بزرگ و مهمی برای بشریت شد و این سنت ارزشمند را به یک فریضه واجب برای حاجیان در عید قربان تبدیل کرد تا این مهم نمادی برای مبارزه با نفس و خواسته های دنیوی باشد.
تاریخچه ذبح به عنوان نماد اصلی عید قربان
قربانی و ذبح حیوان نماد اصلی عید قربان است. تاریخچه قربانی شاید به زمان هابیل و قابیل برگردد که حضرت آدم(ع) گفت پس از کشت و زرع، حیوانی قربانی کنید اما از زمان حضرت ابراهیم وارد گفتمان ادیان شد و امروز با تفاوت هایی در تمامی مکاتب و ادیان، بحث قربانی مطرح است.
اهداف قربانی در عید قربان
احیای روح فداکاری، ایثار و استقامت، زدودن هر گونه انحراف و خرافه از مراسم قربانی، اجتناب از تفاخر و اطعام نیازمندان از جمله اهداف قربانی کردن در عید قربان است. تقوا ملاک پذیرش قربانی است، آن چنان که در آیه ۳۷ سوره حج آمده است: «هرگز گوشت های آن ها و نه خون هایشان به خدا نخواهد رسید اما این تقوای شماست که به او می رسد.» در واقع آنچه مهم است، معنویتی که فرد با قربانی کردن به آن دست می یابد و با گام نهادن در راه بندگی به خدا نزدیک تر می شود. همچنین در پایان آیه ۲۷ سوره مبارکه مائده می خوانیم: «خدا تنها از صاحبان تقوا و پرهیزگاران عملی را می پذیرد.» در حقیقت قرآن ملاک مقبولیت اعمال را تقوا معرفی می کند.
آموزه های قربانی کردن در سبک زندگی
وقتی بحث حضرت ابراهیم(ع) مطرح می شود، در واقع به همه انسان ها اشاره دارد که ایشان مظهر عقل و فطرت انسانی است. زمانی که خداوند تبارک و تعالی به حضرت ابراهیم(ع) فرمان می دهد که فرزندش اسماعیل را ذبح کند در واقع می خواست ابراهیم(ع) را از تمام علاقه‌ها و تعلقات خود که در فرزندش تبلور پیدا کرده بود، آزاد کند. ذبح این بود که ابراهیم(ع) تعلقات خود را ذبح کند و کرد.
خداوندا ما نیز هچون ابراهیم تسلیم توییم. ما نیز همچون خلیلت، آمده ایم اسماعیل وجودمان را قربانی کنیم تا بیش از پیش به تو نزدیک تر شویم. و اما اسماعیل وجودمان چیست و یا کیست؟
در حقیت آنچه انسان را در راه ایمان ضعیف می‌کند، آنچه انسان را در راه مسئولیت به تردید می‌افکند، آنچه دلبستگی‌اش نمی‌گذارد تا پیام حق را بشنود و حقیقت را اعتراف کند و بالاخره آنچه برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وار را از دست می دهد، اسماعیل وجود آدمی است.
عید قربان در حقیقت فرصتی برای رسیدن انسان به مقام تقرب الهی در پرتو تهذیب و خودسازی است. این روز سعید به معنای بازگشت به وجدانی است که انسان را به سمت پروردگار عالمیان و ارزش‌های والای الهی توجه می‌دهد.
عید قربان روز کمال و اثبات ایمان به خالق یکتا است. لبیک حضرت ابراهیم(ع) به فرمان قربانی از جانب پروردگار عالمیان سبب شد تا تحولی شگرف در مراسم قربانی پدید آید و بزرگداشت همه ساله این سنت حسنه در دهم ذی الحجه در موسم حج از سوی مسلمانان جهان در واقع تعظیم به شعائری است که از ابراهیم خلیل الله و مناسک و سنن او به یادگار مانده است.
عید قربان به عنوان بزرگترین اعیاد مسلمانان نزد عموم مسلمانان جهان و به ویژه مردم مسلمان ایران اسلامی از منزلتی والا برخوردار است. مسلمانان به تأسی از دستورات قرآن و احادیث نبوی قربانی کردن را که برای زائران خانه خدا واجب می دانند، برای خود سنت موکد می شمارند و با آداب و آیین خاصی به برپایی مراسم عیدقربان می پردازند. آنان ضمن به جا آوردن غسل عید، خواندن دعا، آداب قربانی کردن را به جا می آورند. حضرت ابراهیم(ع) با تسلیم شدن در برابر اراده پروردگار، آموزگار درس بزرگ و مهمی برای بشریت شد و این سنت ارزشمند را به یک فریضه واجب برای حاجیان در عید قربان تبدیل کرد تا این مهم نمادی برای مبارزه با نفس و خواسته های دنیوی باشد.
تاریخچه ذبح به عنوان نماد اصلی عید قربان
قربانی و ذبح حیوان نماد اصلی عید قربان است. تاریخچه قربانی شاید به زمان هابیل و قابیل برگردد که حضرت آدم(ع) گفت پس از کشت و زرع، حیوانی قربانی کنید اما از زمان حضرت ابراهیم وارد گفتمان ادیان شد و امروز با تفاوت هایی در تمامی مکاتب و ادیان، بحث قربانی مطرح است.
اهداف قربانی در عید قربان
احیای روح فداکاری، ایثار و استقامت، زدودن هر گونه انحراف و خرافه از مراسم قربانی، اجتناب از تفاخر و اطعام نیازمندان از جمله اهداف قربانی کردن در عید قربان است. تقوا ملاک پذیرش قربانی است، آن چنان که در آیه ۳۷ سوره حج آمده است: «هرگز گوشت های آن ها و نه خون هایشان به خدا نخواهد رسید اما این تقوای شماست که به او می رسد.» در واقع آنچه مهم است، معنویتی که فرد با قربانی کردن به آن دست می یابد و با گام نهادن در راه بندگی به خدا نزدیک تر می شود. همچنین در پایان آیه ۲۷ سوره مبارکه مائده می خوانیم: «خدا تنها از صاحبان تقوا و پرهیزگاران عملی را می پذیرد.» در حقیقت قرآن ملاک مقبولیت اعمال را تقوا معرفی می کند.
آموزه های قربانی کردن در سبک زندگی
وقتی بحث حضرت ابراهیم(ع) مطرح می شود، در واقع به همه انسان ها اشاره دارد که ایشان مظهر عقل و فطرت انسانی است. زمانی که خداوند تبارک و تعالی به حضرت ابراهیم(ع) فرمان می دهد که فرزندش اسماعیل را ذبح کند در واقع می خواست ابراهیم(ع) را از تمام علاقه‌ها و تعلقات خود که در فرزندش تبلور پیدا کرده بود، آزاد کند. ذبح این بود که ابراهیم(ع) تعلقات خود را ذبح کند و کرد.
خداوندا ما نیز هچون ابراهیم تسلیم توییم. ما نیز همچون خلیلت، آمده ایم اسماعیل وجودمان را قربانی کنیم تا بیش از پیش به تو نزدیک تر شویم. و اما اسماعیل وجودمان چیست و یا کیست؟
در حقیت آنچه انسان را در راه ایمان ضعیف می‌کند، آنچه انسان را در راه مسئولیت به تردید می‌افکند، آنچه دلبستگی‌اش نمی‌گذارد تا پیام حق را بشنود و حقیقت را اعتراف کند و بالاخره آنچه برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وار را از دست می دهد، اسماعیل وجود آدمی است.
