خبرگزاری رضوی گزارش می‌دهد؛
مادر بی‌سواد در «بخوان برای من»
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی در اهواز، سیمین رادفر مادر مبین و سارینا، در اهواز ساکن است. در این ساختمان‌های عمود بر زمین و در این زندگی آپارتمان‌نشینی که هم‌جواریِ بی‌روحِ مدرن را جانشین هم‌سایگی پُرمعنای سنتی کرده، وجود هنرمند و دردمندی چون سیمین رادفر نعمت بزرگی است.
بانوی جوان هنرمندی که نقش‌های واقعی همسری، مادری و حتی شغل معلمی، او را از ایفای نقش هنری باز نداشته و همچنان دلسوزانه، متعهدانه و هنرمندانه به مسأله‌های جامعه‌ی خود می‌پردازد.
فیلم کوتاه «بخوان برای من» از منظر جامعه‌شناسی رفتار، دارای ارزش و اهمیت فراوان است. اروینگ گافمن نخستین نظریه‌پردازی است که در مطالعات جامعه‌شناختی خویش از ادبیات نمایشی برای توصیف زندگی روزمره و کنش متقابل بین افراد بهره گرفت.
«داغ ننگ» به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم ابداعی گافمن به بررسی هویت‌هایی می‌پردازد که به‌واسطه‌ی ایجاد شکافی بین هویت اجتماعی بالفعل (هویتی که در تعامل با انسان‌های دیگر بروز می‌کند) و هویت بالقوه‌شان (هویتی که افراد خود را با آن تعریف می‌کنند) قادر به پیروی از هنجارهای متداول جامعه نیستند و در نتیجه در نزد سایر افراد عادی مورد پذیرش واقع نمی‌شوند.
لذا به دلیل همین تفاوتی که با افراد عادی دارند، انگ «داغ ننگ» بر پیشانی آن‌ها زده می‌شود.
سیمین رادفر در «بخوان برای من» به بررسی موقعیت مادر بی‌سوادی در ارتباط با دختر دانش‌آموزش، مدرسه، و جامعه‌اش می‌پردازد. او در این اثر کوتاه تلاش کرده است تا اختلال بین هویت بالقوه و بالفعل اجتماعی بی‌سودان را ترمیم کند و با گریز مادر از بی‌سوادی و فشار هنجاری جامعه را با نشان دادن فرصت نهضت‌سوادی از این موضوع بلکه مسئله مهم در عرصه روان‌شناسی اجتماعی «ننگ‌زدایی» کند.
در این راه تدوین خوب و تأثیرگذارِ هوتن دلنواز در انتخاب موسیقی قبل و بعد از ثبت‌نام مادر در کلاس‌های نهضت سواد‌آموزی و باسواد شدنش و همچنین دکوپاژ موفق زمان ریتمیک و دراماتیک فیلم؛ کمک زیادی به اثرگذاری آن کند.
سیمین رادفر که معمولا در فیلم‌ها و تئاترهای خود بازی می‌کند و از این‌جهت اثری از خویش را امضاء می‌کند، در این فیلم نیز در نقش مادر ظاهر شده است.
براساس آخرین تعریف یونسکو از سواد که ملاک باسوادی را توانایی ایجاد تغییر قلمداد می‌کند.
یعنی شخصی باسواد تلقی می‌شود که بتواند با استفاده از خوانده‌ها و آموخته‌های خود، تغییری در زندگی خویش ایجاد کند؛ در مقطع پایانی فیلم، مادر برای دختر خود که دچار استرس امتحان فردایش شده قرآن می‌خواند و از این راه به او آرامش می‌دهد.
تهیه‌کننده فیلم کوتاه «بخوان برای من» حسین هاشمی‌نسب و با نویسندگی و کارگردانی سیمین رادفر و بازی سیمین رادفر، سودا معصومی، سوینا حلوایی و بهار کریمی و تصویربرداری محمدرضایی ناصری و صدابرداری محسن بهرامی و تدوین هوتن دلنواز و دستیار صدا و تصویر سلمان ظاهری به ثمر نشسته است.
به نظر نگارنده هر کدام از عوامل فنی و هنری این فیلم کوتاه، خوش درخشیده‌اند.
پشت این فیلم تفکری است و به مسأله‌ای می‌پردازد که حائز اهمیت فراوان است.
گفتنی است؛ سیمین رادفر فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۳ آغاز کرده است.
او نمایش‌های شهید گمنام، شال بر حلقه خاک، زن بابا، عزا در موج، صابرین، الچبایش و بلوره را کارگردانی و با بازی در نمایش‌های خویش، آثاری از خود بر جای گذاشته که در جشنواره‌های استانی، منطقه‌ای و ملی حائز مقام‌ها، رتبه‌ها و افتخارِ تحسین داوران شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی، همچنین این هنرمند عرب سوسنگردی در سریال‌های تلویزیونی شبکه‌ی خوزستان چون ریحانه، سامی و سعید و ویژه برنامه‌های ماه مبارک رمضان ایفای نقش کرده است که مورد استقبال ببیندگان قرار گرفته است.
بانوی جوان هنرمندی که نقش‌های واقعی همسری، مادری و حتی شغل معلمی، او را از ایفای نقش هنری باز نداشته و همچنان دلسوزانه، متعهدانه و هنرمندانه به مسأله‌های جامعه‌ی خود می‌پردازد.
فیلم کوتاه «بخوان برای من» از منظر جامعه‌شناسی رفتار، دارای ارزش و اهمیت فراوان است. اروینگ گافمن نخستین نظریه‌پردازی است که در مطالعات جامعه‌شناختی خویش از ادبیات نمایشی برای توصیف زندگی روزمره و کنش متقابل بین افراد بهره گرفت.
«داغ ننگ» به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم ابداعی گافمن به بررسی هویت‌هایی می‌پردازد که به‌واسطه‌ی ایجاد شکافی بین هویت اجتماعی بالفعل (هویتی که در تعامل با انسان‌های دیگر بروز می‌کند) و هویت بالقوه‌شان (هویتی که افراد خود را با آن تعریف می‌کنند) قادر به پیروی از هنجارهای متداول جامعه نیستند و در نتیجه در نزد سایر افراد عادی مورد پذیرش واقع نمی‌شوند.
لذا به دلیل همین تفاوتی که با افراد عادی دارند، انگ «داغ ننگ» بر پیشانی آن‌ها زده می‌شود.
سیمین رادفر در «بخوان برای من» به بررسی موقعیت مادر بی‌سوادی در ارتباط با دختر دانش‌آموزش، مدرسه، و جامعه‌اش می‌پردازد. او در این اثر کوتاه تلاش کرده است تا اختلال بین هویت بالقوه و بالفعل اجتماعی بی‌سودان را ترمیم کند و با گریز مادر از بی‌سوادی و فشار هنجاری جامعه را با نشان دادن فرصت نهضت‌سوادی از این موضوع بلکه مسئله مهم در عرصه روان‌شناسی اجتماعی «ننگ‌زدایی» کند.
در این راه تدوین خوب و تأثیرگذارِ هوتن دلنواز در انتخاب موسیقی قبل و بعد از ثبت‌نام مادر در کلاس‌های نهضت سواد‌آموزی و باسواد شدنش و همچنین دکوپاژ موفق زمان ریتمیک و دراماتیک فیلم؛ کمک زیادی به اثرگذاری آن کند.
سیمین رادفر که معمولا در فیلم‌ها و تئاترهای خود بازی می‌کند و از این‌جهت اثری از خویش را امضاء می‌کند، در این فیلم نیز در نقش مادر ظاهر شده است.
براساس آخرین تعریف یونسکو از سواد که ملاک باسوادی را توانایی ایجاد تغییر قلمداد می‌کند.
یعنی شخصی باسواد تلقی می‌شود که بتواند با استفاده از خوانده‌ها و آموخته‌های خود، تغییری در زندگی خویش ایجاد کند؛ در مقطع پایانی فیلم، مادر برای دختر خود که دچار استرس امتحان فردایش شده قرآن می‌خواند و از این راه به او آرامش می‌دهد.
تهیه‌کننده فیلم کوتاه «بخوان برای من» حسین هاشمی‌نسب و با نویسندگی و کارگردانی سیمین رادفر و بازی سیمین رادفر، سودا معصومی، سوینا حلوایی و بهار کریمی و تصویربرداری محمدرضایی ناصری و صدابرداری محسن بهرامی و تدوین هوتن دلنواز و دستیار صدا و تصویر سلمان ظاهری به ثمر نشسته است.
به نظر نگارنده هر کدام از عوامل فنی و هنری این فیلم کوتاه، خوش درخشیده‌اند.
پشت این فیلم تفکری است و به مسأله‌ای می‌پردازد که حائز اهمیت فراوان است.
گفتنی است؛ سیمین رادفر فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۳ آغاز کرده است.
او نمایش‌های شهید گمنام، شال بر حلقه خاک، زن بابا، عزا در موج، صابرین، الچبایش و بلوره را کارگردانی و با بازی در نمایش‌های خویش، آثاری از خود بر جای گذاشته که در جشنواره‌های استانی، منطقه‌ای و ملی حائز مقام‌ها، رتبه‌ها و افتخارِ تحسین داوران شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی، همچنین این هنرمند عرب سوسنگردی در سریال‌های تلویزیونی شبکه‌ی خوزستان چون ریحانه، سامی و سعید و ویژه برنامه‌های ماه مبارک رمضان ایفای نقش کرده است که مورد استقبال ببیندگان قرار گرفته است.
