خبرگزاری رضوی بررسی کرد:
دلایل فشارهای پیاپی عربستان بر لبنان
خبرگزاری رضوی. بهمن دهستانی. بحران آفرینی در لبنان به اشکال مختلف توسط محافل داخلی این کشور و فشار خارجی بر آن همچنان تداوم دارد و در حالی که نیروها و جریان های ملی و حامی استقال لبنان تلاش می کنند تا آرامش و ثبات را به این کشور بازگردانند اما گروه های وابسته به عربستان و اسرائیل از اقدامات پی در پی برای فروپاشی و هرج و مرج فروگذار نمی کنند.
سلاح مقاومت، هدف بزرگ دشمن
ریشه این وضعیت را می توان در دوران نخست وزیری سعد حریری رئیس جریان المستقبل دانست که بعد از ترور پدرش به چهره ای فعال در صحنه سیاسی لبنان تبدیل شد و خواستار محاکمه و مجازات عاملان این ترور بود. پرونده ای که با مداخله و تشکیل دادگاه بین المللی همراه شد و هدف آن محکومیت حزب الله و اخراج آن از معادلات لبنان و منطقه با شعار خلع سلاح مقاومت بود.
فشارها و هجمه بین المللی بر حزب الله آنچنان افزایش یافت که مقام معظم رهبری در سخنان صریحی دست زدن به سلاح مقاومت را غیر ممکن دانستند و نسبت به آن هشدار دادند. ورود رهبر معظم انقلاب اسلامی به این مسئله موجب حفظ روحیه حزب الله و عقب نشینی جریان های مقابل شد چرا که دانستند دست زدن به عنصری که بزرگترین مانع توسعه طلبی رژیم صهیونیستی است می تواند عواقب شومی برای آنان در پی داشته باشد.
در عین حال جریان های رقیب و معارض با حزب الله لبنان با ادامه اعتراضات و فشارهای خود در پی کسب امتیاز بودند. سعد حریری در این مرحله به نخست وزیری رسید.
مقطع تاریخی در تحولات لبنان
تحولات لبنان را می توان به دو مرحله قبل و بعد از شکست ارتش رژیم صهیونیستی و خروج آن از لبنان تقسیم کرد چرا که دخالت علنی و نظامی در این کشور بعد از خروج اشغالگران صهیونیست جای خود را به اجرای طرح های تخریب اطلاعاتی و سیاسی داد.
طرح موسوم به معامله قرن که پروژه ای فراگیر برای برهم زدن نظم منطقه با حذف محور مقاومت بود همزمان با اعمال فشار حداکثری ضد ایران، تضعیف حزب الله را در دستور کار قرار داده بود.
حزب الله که توانسته بود از جنگ سهمگین سوریه با اقتدار خارج شود اکنون در مواجهه با طرح جدیدی قرار گرفته بود که ضربه زیرساخت های اقتصادی لبنان دستور کار آن بود.
تا این مقطع حزب الله با شعار معروف به «مردم، ارتش، مقاومت» ضامن امنیت لبنان بود و در امور اقتصادی دخالتی نداشت و در عرصه سیاسی نیز پایبند به قوانین و تقسیم سیاسی رایج در این کشور بود.
هدف قرار دادن زیربناهای اقتصادی لبنان از دوره دولت ترامپ بصورت منسجم و هوشمند آغاز شد و با تعلل و کارشکنی بخشی از مقامات دولتی و سیاسی این کشور به التهابات اقتصادی در بیروت پایتخت و دیگر مناطق انجامید.
حزب الله با حمایت جدی از تشکیل کابینه در این دوره تلاش میکرد تا تعهد خود را در حمایت از استقلال لبنان و منافع مردم به اثبات رساند و حتی در زمانی که سعد حریری نخست وزیر این کشور در سفر به عربستان تحت نوعی حبس خانگی قرار گرفت، سید حسن نصرالله خواستار آزادی او شد.
تغییر رویکرد در فشار بر لبنان
در این زمینه بحران های متعددی برای ایجاد هرج و مرج اجتماعی و کشاندن جوانان به خیابان ها و ایجاد فروپاشی در لبنان کلید زده شد که در سالهای اخیر با بحران زباله ها در سال 2018 آغاز شد و تا بحران بانک ها و سپس سوخت در سال جاری ادامه یافت.
کمبود سوخت و انرژی که زندگی در تمام لبنان را تحت تأثیر قرار داده بود با مداخله حزب الله و واردات سوخت از ایران پایان یافت و آرامش و امید را تا حدودی به لبنان را بازگرداند تا آنکه پخش اظهارات وزیر اطلاع رسانی لبنان که پیش از مسئولیت وزراتش، جنگ یمن را عبث و بیهوده خوانده بود بهانه دیگری برای ابراز خشم عربستان فراهم نمود تا آنجا که سفیر خود را از بیروت فراخواند و برای فشار بر دولت جدید لبنان، واردات مواد غذایی و دیگر محصولات را از این کشور متوقف و تحریم کرد. امارات و بحرین و کویت نیز برای همراهی با عربستان اقدامات مشابهی را انجام دادند. اما قطر تنها در بیانیه اظهارات وزیر اطلاع رسانی لبنان را محکوم کرد اما خواستار حل اختلافات شد و امیر این کشور از آمادگی برای میانجیگری میان لبنان و کشورهای عربی خلیج فارس خبر داد. دولت عمان نیز خواستار حل و فصل اختلافات شد و حاضر به پیوستن به عربستان در محکومیت لبنان نشد.
ایران، هدف اصلی محاصره لبنان
این رویدادها در شرایطی توسط عربستان دنبال می شود که این کشور در حال مذاکره با جمهوری اسلامی برای عادی سازی روابط است اما همزمان از ضربه به دوستان و همپیمانان ایران فروگذار نمی کند. در یمن نیز جنگنده های سعودی روزانه مواضع انصارالله را بمباران می کنند و هر هفته اخبار تازه ای از علنی سازی روابط میان ریاض و رژیم اسرائیل منتشر می شود.
این رفتارها نشان می دهد پادشاهی سعودی از گفتگو با ایران تنها به دنبال کسب امتیازات بیشتر برای بهبود وضعیت خود در منطقه و همچنین همکاری و مساعدت در جهت تکمیل فشارها بر ایران و متحدان کلیدی او است.
برخلاف جمهوری اسلامی که علاوه بر منافع ملی همچنان برای عنصر همبستگی و همکاری اسلامی اعتبار و ارزش قائل است، سعودی به دنبال ایجاد موزانه ای جدید با اتکاء به رژیم صهیونیستی در منطقه است.
سلاح مقاومت، هدف بزرگ دشمن
ریشه این وضعیت را می توان در دوران نخست وزیری سعد حریری رئیس جریان المستقبل دانست که بعد از ترور پدرش به چهره ای فعال در صحنه سیاسی لبنان تبدیل شد و خواستار محاکمه و مجازات عاملان این ترور بود. پرونده ای که با مداخله و تشکیل دادگاه بین المللی همراه شد و هدف آن محکومیت حزب الله و اخراج آن از معادلات لبنان و منطقه با شعار خلع سلاح مقاومت بود.
فشارها و هجمه بین المللی بر حزب الله آنچنان افزایش یافت که مقام معظم رهبری در سخنان صریحی دست زدن به سلاح مقاومت را غیر ممکن دانستند و نسبت به آن هشدار دادند. ورود رهبر معظم انقلاب اسلامی به این مسئله موجب حفظ روحیه حزب الله و عقب نشینی جریان های مقابل شد چرا که دانستند دست زدن به عنصری که بزرگترین مانع توسعه طلبی رژیم صهیونیستی است می تواند عواقب شومی برای آنان در پی داشته باشد.
در عین حال جریان های رقیب و معارض با حزب الله لبنان با ادامه اعتراضات و فشارهای خود در پی کسب امتیاز بودند. سعد حریری در این مرحله به نخست وزیری رسید.
مقطع تاریخی در تحولات لبنان
تحولات لبنان را می توان به دو مرحله قبل و بعد از شکست ارتش رژیم صهیونیستی و خروج آن از لبنان تقسیم کرد چرا که دخالت علنی و نظامی در این کشور بعد از خروج اشغالگران صهیونیست جای خود را به اجرای طرح های تخریب اطلاعاتی و سیاسی داد.
طرح موسوم به معامله قرن که پروژه ای فراگیر برای برهم زدن نظم منطقه با حذف محور مقاومت بود همزمان با اعمال فشار حداکثری ضد ایران، تضعیف حزب الله را در دستور کار قرار داده بود.
حزب الله که توانسته بود از جنگ سهمگین سوریه با اقتدار خارج شود اکنون در مواجهه با طرح جدیدی قرار گرفته بود که ضربه زیرساخت های اقتصادی لبنان دستور کار آن بود.
تا این مقطع حزب الله با شعار معروف به «مردم، ارتش، مقاومت» ضامن امنیت لبنان بود و در امور اقتصادی دخالتی نداشت و در عرصه سیاسی نیز پایبند به قوانین و تقسیم سیاسی رایج در این کشور بود.
هدف قرار دادن زیربناهای اقتصادی لبنان از دوره دولت ترامپ بصورت منسجم و هوشمند آغاز شد و با تعلل و کارشکنی بخشی از مقامات دولتی و سیاسی این کشور به التهابات اقتصادی در بیروت پایتخت و دیگر مناطق انجامید.
حزب الله با حمایت جدی از تشکیل کابینه در این دوره تلاش میکرد تا تعهد خود را در حمایت از استقلال لبنان و منافع مردم به اثبات رساند و حتی در زمانی که سعد حریری نخست وزیر این کشور در سفر به عربستان تحت نوعی حبس خانگی قرار گرفت، سید حسن نصرالله خواستار آزادی او شد.
تغییر رویکرد در فشار بر لبنان
در این زمینه بحران های متعددی برای ایجاد هرج و مرج اجتماعی و کشاندن جوانان به خیابان ها و ایجاد فروپاشی در لبنان کلید زده شد که در سالهای اخیر با بحران زباله ها در سال 2018 آغاز شد و تا بحران بانک ها و سپس سوخت در سال جاری ادامه یافت.
کمبود سوخت و انرژی که زندگی در تمام لبنان را تحت تأثیر قرار داده بود با مداخله حزب الله و واردات سوخت از ایران پایان یافت و آرامش و امید را تا حدودی به لبنان را بازگرداند تا آنکه پخش اظهارات وزیر اطلاع رسانی لبنان که پیش از مسئولیت وزراتش، جنگ یمن را عبث و بیهوده خوانده بود بهانه دیگری برای ابراز خشم عربستان فراهم نمود تا آنجا که سفیر خود را از بیروت فراخواند و برای فشار بر دولت جدید لبنان، واردات مواد غذایی و دیگر محصولات را از این کشور متوقف و تحریم کرد. امارات و بحرین و کویت نیز برای همراهی با عربستان اقدامات مشابهی را انجام دادند. اما قطر تنها در بیانیه اظهارات وزیر اطلاع رسانی لبنان را محکوم کرد اما خواستار حل اختلافات شد و امیر این کشور از آمادگی برای میانجیگری میان لبنان و کشورهای عربی خلیج فارس خبر داد. دولت عمان نیز خواستار حل و فصل اختلافات شد و حاضر به پیوستن به عربستان در محکومیت لبنان نشد.
ایران، هدف اصلی محاصره لبنان
این رویدادها در شرایطی توسط عربستان دنبال می شود که این کشور در حال مذاکره با جمهوری اسلامی برای عادی سازی روابط است اما همزمان از ضربه به دوستان و همپیمانان ایران فروگذار نمی کند. در یمن نیز جنگنده های سعودی روزانه مواضع انصارالله را بمباران می کنند و هر هفته اخبار تازه ای از علنی سازی روابط میان ریاض و رژیم اسرائیل منتشر می شود.
این رفتارها نشان می دهد پادشاهی سعودی از گفتگو با ایران تنها به دنبال کسب امتیازات بیشتر برای بهبود وضعیت خود در منطقه و همچنین همکاری و مساعدت در جهت تکمیل فشارها بر ایران و متحدان کلیدی او است.
برخلاف جمهوری اسلامی که علاوه بر منافع ملی همچنان برای عنصر همبستگی و همکاری اسلامی اعتبار و ارزش قائل است، سعودی به دنبال ایجاد موزانه ای جدید با اتکاء به رژیم صهیونیستی در منطقه است.
