معنابخشی حضور جمهوری اسلامی به صلح و همکاری های منطقه ای

خبرگزاری رضوی. حضور ایران در اجلاس «همکاری و مشارکت بغداد» که در امان، پایتخت اردن برگزار شد با رویدادهای قابل توجهی همراه بود. این کنفرانس که دومین تجربه برگزاری آن بود، بعد از ظهر سه شنبه 29 آذر با حضور رؤسا و نمایندگان 12 کشور و 5 سازمان منطقه‌ای و بین المللی در بحرالمیت اردن آغاز بکار کرد.
ابتکار کنفرانس منطقه ای همکاری و مشارکت بغداد در زمان دولت قبلی عراق به نخست وزیری مصطفی الکاظمی مطرح و برگزار شد تا به رشد جایگاه این کشور در خاورمیانه و غرب آسیا کمک کند و چالش های عراق در ارتباط با همسایگان را کاهش دهد. ایران، ترکیه و عربستان سه کشور قدرتمند منطقه در همسایگی عراق هستند که هر کدام دارای مناسبات ویژه و نیز نگرانی های مختلف در ارتباط با بغداد می باشند.
حمله صدام به ایران و کویت، خسارت های سهمگینی را به روابط عراق با محیط خود وارد آورد و آثار و تبعات بدی را تا به امروز برجای گذاشت.
اشغال خاک عراق توسط آمریکا و متحدان غربی به مدت دو دهه نیز شرایط ناگواری را بر مردم و زیرساخت های عراق تحمیل نمود. با خروج بخشی از نظامیان آمریکایی از عراق و افزایش اختیارات دولت مرکزی، اقدامات زیادی در داخل و خارج از این کشور عربی برای تضعیف دولت انجام گرفت که برجسته ترین بهانه آن نارضایتی از به قدرت رسیدن شیعیان بود. عربستان سعودی تا بعد از یک دهه بعد از سقوط صدام حاضر به برقراری روابط با همسایه خود و بازگشایی سفارت در بغداد نبود.
کارشکنی و توطئه در مسیر فعالیت دولت های عراق تا مرز فروپاشی نظام این کشور پیش رفت و تا سالها موج حملات انتحاری و بمب گذاری ها بصورت روزانه شهرهای مختلف در این کشور را به خاک و خون می کشید. این هجمه ها با فشارهای سیاسی و رسانه های بین المللی نیز همراه بود.
یورش فراگیر داعش به استان های شمالی عراق مرحله دیگری از بی ثباتی در عراق بود که به باور ناظران عراقی و منطقه ای بدون حمایت همسایگان امکان پذیر نبوده است.
عناصر قدرت عراق بعد از تشکیل بسیج مردمی یا همان حشدالشعبی، موقعیت بین المللی دولت مرکزی و نظام این کشور در سطح منطقه را ارتقاء داد و بهبود بخشید. به شکست کشیده شدن بزرگترین برنامه اطلاعاتی و امنیتی سرویس های کشورهای غربی و عربی یعنی داعش توسط بسیج مردمی عراق، این جمع بندی را در داخل و خارج بوجود آورد که زمان ترمیم و گفتگو و مذاکره و تبادل با همسایگان و نیز دولت مرکزی فرارسیده است.
تعریف سیاست خارجی عراق مبنی بر ایجاد پل میان قدرت های منطقه بخش عمده ای از رویکرد کنفرانس بغداد را شکل می دهد. برقراری ده ها جلسه گفتگو و مذاکره میان تهران و ریاض از دیگر دستاوردهای تلاش عراق در این مسیر بوده است.
در حاشیه اجلاس بغداد 2 در اردن نیز نشست های هیأت بلندپایه ایرانی با رئیس امور خارجی اتحادیه اروپا بر سر احیای برجام و نیز ملاقات با پادشاه اردن و همچنین دیدار با وزیر خارجه سعودی به اندازه برنامه اصلی مورد توجه رسانه ها و تحلیلگران قرار گرفت. سهم ایران در بازگرداندن ثبات و قدرت به عراق اکنون خود را به شکل توانمندی بغداد در تسهیل روابط منطقه ای نشان می دهد.
در این رابطه وزیر امور خارجه کشورمان در سخنان خود در اجلاس امان، ضمن تاکید بر حمایت همیشگی جمهوری اسلامی ایران از دولت و‌ ملت عراق، ابراز امیدواری کرد که در نتیجه تعامل و همکاری کشورهای حاضر در این نشست، منطقه خلیج فارس شاهد توسعه ، آبادانی و ثبات بیشتری باشد.
امیرعبداللهیان، گفتگو و همکاری میان کشورهای منطقه برای رسیدن به یک فهم مشترک جهت نیل به ثبات، صلح و توسعه را نه یک انتخاب ، بلکه یک ضرورت قطعی دانست.
وزیر خارجه کشورمان، توسعه همکاری‌های همه جانبه با کشورهای همسایه و از جمله کشور عراق را از اولویتهای جمهوری اسلامی ایران اعلام داشت و بر حمایت همه جانبه کشورمان از دولت عراق تاکید کرد.
امیرعبداللهیان ، با اشاره به ارتباط مستقیم آرامش و ثبات جمهوری اسلامی ایران و منطقه ، سیاست بدون تغییر تهران را،  دوری از جنگ و کمک به اعاده امنیت و ثبات در منطقه دانست.
وی، کارآمدترین مدل ائتلاف در بین کشورهای منطقه را، ائتلاف برای صلح و توسعه با مشارکت همه کشورهای منطقه دانسته و در همین رابطه، ضرورت همکاری‌های کشورهای منطقه در برخورد با چالش‌های منطقه ای، نظیر موضوعات زیست محیطی و پدیده طوفان‌های گرد و غبار را یادآور شد.
ترکیب و تأثیر اجلاس بغداد 2 که با محوریت دولت عراق اما با حمایت و مشارکت فعال جمهوری اسلامی برگزار گردید بار دیگر نقش غیر قابل انکار تهران در معنابخشی به مناسبات منطقه ای را برجسته ساخت.
بطور مثال گردهمآیی های مکرر کشورهای عربی به جهت خالی بودن از توازن منطقه ای و ضدیت با منافع ایران اسلامی عموما از ایجاد تغییر یا جهش تهی است اما موقعیت ریشه دار و مبانی و پیام اصیل جمهوری اسلامی در سیاست خارجی و اهتمام به حسن همجواری با همسایگان بر عزت و اقتدار ملی و ارتقای منزلت آن در منطقه و جهان اسلام افزوده است.