خبرگزاری رضوی گزارش می دهد؛
تهاجم خاموش دشمن با ایجاد شکاف بین حوزه و دانشگاه
خبرگزاری رضوی- الهام اسماعیلی؛ طرح مسئله وحدت حوزه و دانشگاه از آثار «انقلاب فرهنگی» است كه با بهره گیری از رهنمودهای امام خمینی (ره) در سال ۵۹ آغاز شد.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) با تربیت شاگردانی وارسته از جمله شهید مطهری، بهشتی و مفتح که از دهه قبل از ۳۰ وارد دانشگاه شدند، توانست پل ارتباطی بین حوزه و دانشگاه را فراهم کند که البته سختی‌هایی دیدند و در دانشگاه‌ها ماندند تا اینکه انقلاب به پیروزی رسید.
به پاس تلاش های موثر شهید مفتح در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه روز شهادت او به نام «روز وحدت حوزه و دانشگاه» نامگذاری گردید. روز وحدت حوزه و دانشگاه در واقع از یادگارهای ارزشمند امام خمینی (ره) است.
عظمت ایران اسلامی به دلیل وجود وحدت بین حوزه و دانشگاه است. ۲۷ آذر روز یادآوری لزوم وحدت حوزه و دانشگاه و تجدید میثاق با آرمان های امام راحل است. امام خمینی (ره)، رهبر كبیر انقلاب، درباره ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه فرموده‌اند: «امروز یكی از ضروری‌ترین تشكل‌ها، بسیج دانشجو و طلبه است. طلاب علوم دینی و دانشجویان دانشگاه‌ها باید با تمام توان خود در مراكزشان از انقلاب و اسلام دفاع كنند. فرزندان بسیجی‌ام در این دو مركز، پاسدار اصول تغییر ناپذیر نه شرقی نه غربی باشند، امروز دانشگاه و حوزه از هر محلی بیشتر به اتحاد و یگانگی احتیاج دارند».
اقتدار ملی، مهم ترین دستاورد وحود حوزه و دانشگاه
با توجه به اینکه دشمن در جنگ نرم به دنبال ایجاد تفرقه بین نخبگان علمی و دانشگاهیان با حوزویان است لذا از مهمترین دستاوردهای وحدت حوزه و دانشگاه اقتدار ملی و مبارزه با تهاجم فرهنگی است.
وحدت حوزه و دانشگاه ضرورتی اجتناب ناپذیر برای جامعه اسلامی است و دانشگاه ها و حوزه های علمیه ما باید از لحاظ رفتار، هدف و موارد مختلف دیگر به یک نقطه مشترک برسند.
آثار سوء عدم هماهنگی حوزه و دانشگاه
اگر بنا باشد، دانشگاه ها بدون هماهنگی با حوزه ها مسیری را طی کنند، مسلما در دراز مدت اثرات سوئی بر جامعه می گذارند، کما اینکه اگر حوزه های علمیه نیز بین خود و جامعه بیرون خصوصا دانشگاه ها حایل و مانعی را قرار دهند و تنها مشغول به فعالیت های مذهبی و دینی باشند، نمی توانند نفوذی را که حوزه های دینی باید در جامعه بگذارند داشته باشند و این امر سبب می شود که معنویت در جامعه ضعیف گردد و این اول بیچارگی است.
جولان برخی جریان های سیاسی و شکاف بین دانشگاه و معنویت
متاسفانه در سال های اخیر، برخی جریان های سیاسی، دانشگاه ها را مرکز فعالیت سیاسی خویش قرار داده اند و از آنجا که انقلاب ما و نظام ما دینی است و نماینده عمومی دین هم حوزه ها هستند، فعالیت سیاسی ناهمسو با دین و نظام، طبعا از روحانیت فاصله می گیرد و آن بخش از دانشگاه ما که متاثر از این جریان سیاسی است به تدریج از حوزه فاصله خواهد گرفت.
بدون شک در این رابطه دست هایی در کار است تا بار دیگر بین این دو مرکز ارزشمند و میان آن دو قشر مهم تاثیرگذار جدایی افکند و با مرزبندی های کاذب، قدرت بی نظیر اصلاح گرایی و آبادانی کشور را تجزیه و ناکارآمد سازد.
ترفندهای دشمن در ایجاد فاصله بین دانشگاه و حوزه
ایجاد تقابل های مصنوعی و سرگرم ساختن طرفین به تفاخرها و تکاثرهای بی دلیل، دشوارسازی شرایط حضور هریک از این قشرها در محیط دیگری، اخیرا هم بهانه گیری های سیاسی از جمله ترفندهای مشهودی است که مشخص می کند در پی از بین بردن این بخش از دستاوردهای انقلاب و نظام اسلامی هستند که علاوه بر هوشیاری دانشجویان و طلاب، نیازمند بصیرت و اقدام مسئولان مربوطه است.
در چنین شرایطی رسالت حوزویان و دانشگاهیان بسی سنگین است. کسانی که دشمن بدخواه کشور را می شناسند، نباید اجازه دهند که هیجان و احساسات بر آنان چیره شود و غبار کدورت فضای پر محبت علمی کشور را تیره سازد.
دشمنان و استعمارگران، برای رسیدن به اهداف شوم خود به ایجاد جدایی و اختلاف در میان مسلمانان، دل بسته‌اند، و در راه عملی کردن اهداف خود، به سراغ نخبگان برای ایجاد اختلاف میان آنها رفته‌اند. آن ها با ایجاد اختلاف و پراکندگی میان نخبگان و حوزویان و دانشگاهیان، علاوه بر آنکه به جایگاه بالای آنان در جامعه آسیب می‌رسانند، سبب کاهش محبوبیت آن ها در میان مردم می‌شوند. بدین ترتیب ضمن درگیر کردن این دو مرکز با هم، آن ها را از دشمن اصلی و مشترکشان غافل می‌کنند و هم موجب باز ماندنشان از انجام دادن وظیفه و رسالت اصلی خویش می‌شوند.
در واقع، استعمارگران با تفرقه‌افکنی میان حوزه و دانشگاه، به اهداف مهم خود دست می‌یابند و درست به همین دلیل است که ناکامی شان از ایجاد اختلاف میان این دو کانون بزرگ علمی، آنها را کاملا ناامید می‌کند؛ چرا که با وجود وحدت میان آن دو، شاه‌راه اصلی ورود آنها به این سرزمین، بسته می‌شود.
وحدت حوزه و دانشگاه تا چه میزان محقق شده است؟
اینکه دو مجموعه دست به دست هم دهند تا جامعه را به سمت رشد، تعالی و پیشرفت حتی از جنبه مادی که ابزاری برای رسیدن به معنویات می‌باشد، سوق دهند نیز مصداقی برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه است، از این رو اگر حوزه و دانشگاه در مقابله با مشکلات یک موضع واحد داشته باشند در این صورت می‌توان گفت که وحدت حوزه و دانشگاه محقق شده است، وگرنه هنوز زمان زیادی مانده تا این موضوع محقق شود.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) با تربیت شاگردانی وارسته از جمله شهید مطهری، بهشتی و مفتح که از دهه قبل از ۳۰ وارد دانشگاه شدند، توانست پل ارتباطی بین حوزه و دانشگاه را فراهم کند که البته سختی‌هایی دیدند و در دانشگاه‌ها ماندند تا اینکه انقلاب به پیروزی رسید.
به پاس تلاش های موثر شهید مفتح در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه روز شهادت او به نام «روز وحدت حوزه و دانشگاه» نامگذاری گردید. روز وحدت حوزه و دانشگاه در واقع از یادگارهای ارزشمند امام خمینی (ره) است.
عظمت ایران اسلامی به دلیل وجود وحدت بین حوزه و دانشگاه است. ۲۷ آذر روز یادآوری لزوم وحدت حوزه و دانشگاه و تجدید میثاق با آرمان های امام راحل است. امام خمینی (ره)، رهبر كبیر انقلاب، درباره ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه فرموده‌اند: «امروز یكی از ضروری‌ترین تشكل‌ها، بسیج دانشجو و طلبه است. طلاب علوم دینی و دانشجویان دانشگاه‌ها باید با تمام توان خود در مراكزشان از انقلاب و اسلام دفاع كنند. فرزندان بسیجی‌ام در این دو مركز، پاسدار اصول تغییر ناپذیر نه شرقی نه غربی باشند، امروز دانشگاه و حوزه از هر محلی بیشتر به اتحاد و یگانگی احتیاج دارند».
اقتدار ملی، مهم ترین دستاورد وحود حوزه و دانشگاه
با توجه به اینکه دشمن در جنگ نرم به دنبال ایجاد تفرقه بین نخبگان علمی و دانشگاهیان با حوزویان است لذا از مهمترین دستاوردهای وحدت حوزه و دانشگاه اقتدار ملی و مبارزه با تهاجم فرهنگی است.
وحدت حوزه و دانشگاه ضرورتی اجتناب ناپذیر برای جامعه اسلامی است و دانشگاه ها و حوزه های علمیه ما باید از لحاظ رفتار، هدف و موارد مختلف دیگر به یک نقطه مشترک برسند.
آثار سوء عدم هماهنگی حوزه و دانشگاه
اگر بنا باشد، دانشگاه ها بدون هماهنگی با حوزه ها مسیری را طی کنند، مسلما در دراز مدت اثرات سوئی بر جامعه می گذارند، کما اینکه اگر حوزه های علمیه نیز بین خود و جامعه بیرون خصوصا دانشگاه ها حایل و مانعی را قرار دهند و تنها مشغول به فعالیت های مذهبی و دینی باشند، نمی توانند نفوذی را که حوزه های دینی باید در جامعه بگذارند داشته باشند و این امر سبب می شود که معنویت در جامعه ضعیف گردد و این اول بیچارگی است.
جولان برخی جریان های سیاسی و شکاف بین دانشگاه و معنویت
متاسفانه در سال های اخیر، برخی جریان های سیاسی، دانشگاه ها را مرکز فعالیت سیاسی خویش قرار داده اند و از آنجا که انقلاب ما و نظام ما دینی است و نماینده عمومی دین هم حوزه ها هستند، فعالیت سیاسی ناهمسو با دین و نظام، طبعا از روحانیت فاصله می گیرد و آن بخش از دانشگاه ما که متاثر از این جریان سیاسی است به تدریج از حوزه فاصله خواهد گرفت.
بدون شک در این رابطه دست هایی در کار است تا بار دیگر بین این دو مرکز ارزشمند و میان آن دو قشر مهم تاثیرگذار جدایی افکند و با مرزبندی های کاذب، قدرت بی نظیر اصلاح گرایی و آبادانی کشور را تجزیه و ناکارآمد سازد.
ترفندهای دشمن در ایجاد فاصله بین دانشگاه و حوزه
ایجاد تقابل های مصنوعی و سرگرم ساختن طرفین به تفاخرها و تکاثرهای بی دلیل، دشوارسازی شرایط حضور هریک از این قشرها در محیط دیگری، اخیرا هم بهانه گیری های سیاسی از جمله ترفندهای مشهودی است که مشخص می کند در پی از بین بردن این بخش از دستاوردهای انقلاب و نظام اسلامی هستند که علاوه بر هوشیاری دانشجویان و طلاب، نیازمند بصیرت و اقدام مسئولان مربوطه است.
در چنین شرایطی رسالت حوزویان و دانشگاهیان بسی سنگین است. کسانی که دشمن بدخواه کشور را می شناسند، نباید اجازه دهند که هیجان و احساسات بر آنان چیره شود و غبار کدورت فضای پر محبت علمی کشور را تیره سازد.
دشمنان و استعمارگران، برای رسیدن به اهداف شوم خود به ایجاد جدایی و اختلاف در میان مسلمانان، دل بسته‌اند، و در راه عملی کردن اهداف خود، به سراغ نخبگان برای ایجاد اختلاف میان آنها رفته‌اند. آن ها با ایجاد اختلاف و پراکندگی میان نخبگان و حوزویان و دانشگاهیان، علاوه بر آنکه به جایگاه بالای آنان در جامعه آسیب می‌رسانند، سبب کاهش محبوبیت آن ها در میان مردم می‌شوند. بدین ترتیب ضمن درگیر کردن این دو مرکز با هم، آن ها را از دشمن اصلی و مشترکشان غافل می‌کنند و هم موجب باز ماندنشان از انجام دادن وظیفه و رسالت اصلی خویش می‌شوند.
در واقع، استعمارگران با تفرقه‌افکنی میان حوزه و دانشگاه، به اهداف مهم خود دست می‌یابند و درست به همین دلیل است که ناکامی شان از ایجاد اختلاف میان این دو کانون بزرگ علمی، آنها را کاملا ناامید می‌کند؛ چرا که با وجود وحدت میان آن دو، شاه‌راه اصلی ورود آنها به این سرزمین، بسته می‌شود.
وحدت حوزه و دانشگاه تا چه میزان محقق شده است؟
اینکه دو مجموعه دست به دست هم دهند تا جامعه را به سمت رشد، تعالی و پیشرفت حتی از جنبه مادی که ابزاری برای رسیدن به معنویات می‌باشد، سوق دهند نیز مصداقی برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه است، از این رو اگر حوزه و دانشگاه در مقابله با مشکلات یک موضع واحد داشته باشند در این صورت می‌توان گفت که وحدت حوزه و دانشگاه محقق شده است، وگرنه هنوز زمان زیادی مانده تا این موضوع محقق شود.
