درک عرفه، پیشنیاز فهم عاشورا

خبرگزاری رضوی- غلامرضا بنی اسدی؛ و همه حقیقت خداست و هرچه غیر او باشد، باطلی است آشکار. هرکه از خدا ببرد به اسارت باطل خواهد افتاد. هرکه را هم توان چنان شود که از مرداب باطل، پای بیرون کشد، خواهد توانست به ساحت واجب الاحترام عبودیت الهی گام بگذارد. آری، ما را بنده آفریده اند و این بلند ترین اوجی است که می توان تصور کرد و به تصدیقش برخاست. با این اوج ما را ازورطه بردگی وارهاندند که ما را شان هرگز به وانفساس بردگی نباید برسد. همه حقیقت خداست. فهم این ما را در جایگاهی قرار می دهد که جلوه هایی از "عرفه سید الشهدا" را بفهمیم. این صدای حسین است، علیه السلام، که نسبت بنده به خداوندگار را تبیینی ماندگار می کند:" همانا محروم شد کسی که به جای تو به دیگری راضی گشت و زیانکار شد کسی که از تو به دیگری روی آورد" این دوری سکه ای است که در زندگی با آن مواجهیم اما از حسین، علیه السلام، آموخته ایم که؛"  چگونه به غیر تو امید ببندند و حال آن‌که احسانت را بریده نساختی و چگونه از غیر تو خواسته شود در صورتی که تو شیوه نعمت‌بخشی‌ات را تغییر نداده‌ای،" بله، او همچنان خدای پیشین است.سنت هایش را تغییر نمی دهد. راه را برای ما امن می کند. شاخص ها را از غبار مصون می دارد تا بتوانیم از راه رفته باز آییم و در بندگی، جان جوان کنیم.
خدای امروز نه فقط خدای سال 1360 هجری شمسی است که خدای سال 60 هجری قمری هم هست و خدای هزاره های پیش نیز. سنت اش لایتغیر است این ما هستیم که باید به این نظم، خود را تنظیم کنیم. ایمان مان را تقویت بخشیم. معرفت مان را دامن بگسترانیم و بندگی مان را باور کنیم و لحظات با خدا بودن را قدر بدانیم. این بودن را به اخلاص غنی سازی کنیم چون کم نبوده اند کسانی که این نزدیک نشستن را به ایستادن ازنزدیک در برابر خدا تبدیل کرده اند. تاریخ ما را با مستجاب الدعوه هایی آشنا می کند که راه کج کردند. باید بنده ماند و جامه حرمت در تن داشت که حق این است و این را هم می خواهد. زیباست که اززبان مولای مان حسین، علیه السلام، با او به سخن پردازیم که؛" معبودم مرا به رحمتت بخواه تا آن‌که به تو برسم و مرا به مهرورزی‌ات جذب کن تا به سوی تو رو کنم. معبودم امیدم از تو قطع نشود، گرچه نافرمانی‌ات کردم، چنان‌که ترسم از حضرتت نابود نشود، گرچه اطاعتت نمودم، همانا جهانیان مرا به جانب تو رانده‌اند و آگاهی‌ام به بزرگواری‌ات مرا به آستانه تو انداخته." باری، عرفه است، باید به معرفت، جان فربه کرد تا جهان در ایمان به خدا، حسین(ع) را از نو تجربه کند و پای حقیقت از حق جان خود هم بگذرد. درک عظمت عاشورا بدون فهم عرفه میسر نمی شود. اینجا، آغاز کربلاست.....