روز قدس، روز غیرت انسانی است

خبرگزاری رضوی-غلامرضا بنی اسدی؛ قدس، روز قدس، فلسطین فقط حکایت یک کشور به غصب در آمده و یک روز تقویمی و یک نقطه جغرافیایی نیست. دیری است که به نماد تبدیل شده است.
نمادی برای مبارزه با ظلم، اشغالگری، کودک کشی، غصب، تروریسم، بیداد و هر رفتاری که باطل است. حوزه مبارزه هم وسعتی همه گیر پیدا کرده است. مقابله فقط از دهان تفنگ ها معنا نمی شود بلکه همه کنش های انسانی را در بر می گیرد. یکی در برابر تیر متجاوزان، شلیک می کند. یکی  به قاعده رمیِ جمرات، سنگ می زند. دیگری فلاخن می اندازد و سومی لشکر کلمات را بسیج می کند و چهارمی، عرصه دیپلماسی را به آورد گاه با متجاوزان تبدیل می کند و پنجمی، پنجره رسانه ای می گشاید به روی دنیا و ششمی با قلم طراحی به میدان می آید و هفتمی شعر را لشکر هجوم به دشمن می کند و ....هر کس از ظرفیت وجودی و استعداد به شکوفایی رسیده خود کمک می گیرد تا کمک حالِ مظلومان باشد. روز قدس روز همه این جوانمردانِ حق طلب است اما قصه خیابان، جمع همه حضور هاست. متراکم شدن همه انرژی هاست. هم افزا شدن همه ظرفیت هاست. روایتِ صادق و گویای امتداد یک خط نورانی است برای دریدن پرده ظلمت. خیابان بعد از دو سال فطرت، عرصه تجلی حق خواهی است. به این مهم توجه داشته باشیم. صف را محکم کنیم تا هیمنه اقتدار ما زلزله ایجاد کند در نگاه متجاوزان و غاصبان جهانی. تا بشکند هژمونی صهیونیسم را و همه ایسم های باطل را. این که شکست- چنان که پیش از این هم بارها ترک برداشته – شاهد شکست های تازه خواهیم بود که نه فقط اسرائیل را به اسقاطیل بدل خواهد کرد که ظلم و ستم و غصب به هر نام و نشان و در هر جای عالم را ناشدنی خواهد نمود.
در حقیقت روز قدس، روز غیرت انسانی است. روز تحریر حیات طیبه انسان است. روز آزادگی و فتوت است. می تواند یکی از ایام الله باشد که بندگان خدا را به دست و در هیمنه حضور خوشان توانمند تر می کند تا برای گرفتن حق خود، از هیچ دشمنی نهراسند. روز قدس یعنی روز همه خانه هایی که نباید غصب شوند. روز نفی غصب برای همیشه است. روز بیدار کردن صاحب خانه هاست و توجه دادن به این مهم که هرگز نباید گذاشت پای دشمن به حریم ما باز شود.این کلام امیر المومنین(ع) است که مى فرماید: "به خدا سوگند! هر زمان، قوم و ملّتى، در درون خانه اش، مورد هجوم دشمن قرار گرفته، ذلیل و خوار شده است." روشن است آنهایى که در درون خانه خود، مورد تهاجم دشمن قرار مى گیرند، روحیه خود را می بازند. از طرف دیگر؛ صاحب خانه ناچار است بسیاری از مسائل را برای آسیب ندیدن خانه رعایت کند، چرا که سرمایه هاى او را تشکیل مى دهد ولی مهاجم، هیچ گاه رعایت حفظ مصالح خانه و کاشانه و شهر و دیار قومى را که مورد هجوم واقع شده اند نمى کند، مى زند و مى کوبد و ویران مى کند و پیش مى آید، وجلو می آید. همین نکته کافی است تا نگذاریم هرگز پای دشمن به حریم ما نزدیک شود. اگر پیشینیان در اولین گام راه صهیونیست ها را می بستند، امروز با بلیه ای چنین مواجه نبودیم. غفلت نسل اول بایددرس و عبرت باشد برای تا آن غفلت را جبران و بازی را عوض کنیم.