تاکسی رانی در پایتخت معنوی کشور، چند سوال و یک راه حل اولیه!

خبرگزاری رضوی- ایمان فرهمندی* تا پارسال دخل و خرج تاکسی ران به زور با هم جور می شده  وحالا کرونا تعداد مسافر و درآمد تاکسی را کم کرده و جهش قیمت ها، بخصوص لوازم_یدکی، سوخت، روغن آلات، اجرت ها و ... هزینه ها را افزایش داده و باعث شده تا تعداد  تاکسی غیرفعال شده و تنها به عنوان  خودروی شخصی و منبع تامین سوخت و تردد در محدوده مرکزی شهر استفاده شده و نقشی در سامانه حمل ونقل ندارند.
به عنوان یک راه حل اولیه، پیشنهاد می شود رویکرد مدیریت شهری به تاکسی رانی از درآمدی به خدماتی تغییر کند و الگوی کلی«پرداخت نقدی بخشی از مابه التفاوت بهای تمام شده خدمات با کرایه دریافتی از مسافر توسط شهرداری و بر اساس پیمایش موثر تاکسی»در دستور کار قرار گیرد که می تواند عمده این مشکلات را حل کند. به این ترتیب تاکسی رانی هم ابزاری برای کنترل و نظارت بر تاکسی ها دارد، هم می تواند مطالبات خود را وصول کند، هم می تواند پول شرکت ها را بدهد که وظایف نظارتی خود را به درستی انجام دهند، هم می تواند دخل و خرج تاکسی ها را بدون فشار مستقیم به مسافران تنظیم کند و هم می تواند تاکسی ها را در نقاط و مسیرهایی که نیاز دارد، با هر سطح درآمد و هزینه بکارگیری کند، هم می تواند استفاده از تاکسی به عنوان خودروی شخصی و خارج کردن آن از چرخه  حمل ونقل را از صرفه بیاندازد؛ حتی می تواند هزینه تجهیز ناوگان به ابزارهای الکترونیکی  از جمله کارتخوان،موقعیت_یاب و ... را هم تامین کند.
پرداخت بخش دیگری از این مابه التفاوت هم می تواند به صورت غیرنقدی مثل خریدهای عمده لوازم یدکی و اقلام مصرفی مورد نیاز تاکسی داران، تامین امکان استفاده بدون نوبت از جایگاههای سوخت CNG و مراکز معاینه فنی، تامین و ارائه خدمات تعمیرگاهی ارزان قیمت، امکان خرید اقساطی از فروشگاه های شهرداری، ارائه خدمات رفاهی و تفریحی برای تاکسی ران و خانواده آنان و ... انجام شود اما بهتر است این موارد بیشتر به عنوان مشوق و مکمل پرداخت نقدی در نظر گرفته شوند. 
* کارشناس ارشد حمل ونقل