سبک زندگی رضوی/51
درونت حرص نگذارد که زر بر دوستان بخشی/ در نکوهش بخل
ملیحه جهانبخش
برخی از افراد در جامعه دچار حرص و طمعی می شوند که هرگز سیراب پذیر نیست. عطشی بی پایان که به سوی ثروت اندوزی و مال افزایی هدایت شان می کند به گونه ای که کم کم وظیفه خود را در قبال خانه و خانواده از یاد می برند. برای اهل خانه در خورد و خوراک سخت می گیرند و برای تهیه هر وسیله ی رفاهی آنقدر سبک و سنگین می کنند و آن را پشت گوش می اندازند تا اهل خانه فراموش کنند. در چنین خانواده هایی علی رغم اینکه مرد از موقعیت مالی یا حتی جایگاه اجتماعی بالایی ممکن است برخوردار باشد اما احترام و عزت خود را در خانواده از دست می دهد. فرزندان از زمانی که بتوانند برای رهایی از تنگناهای مالی برای خودشان شغلی دست و پا می کنند تا از این شرایط نجات پیدا کنند و هرگز مهر و محبتی که باید در خانواده رد و بدل نمی شود.
چنین افرادی با ضایع کردن حقوق خانواده چنان درگیر ثروت اندوزی می شوند که به جای ایجاد رفاه و تامین نیازهای خانواده درگیر آرزوهای سراب گونه ای می شوند که هرگز پایانی ندارد و چنان مردابی فرد را به درون خود می کشد. اگر چه پس انداز و مال اندوزی تا حدی که از مرز افراط نگذرد امری مطلوب است اما اگر مبدل به شهوت پول پرستی و تباه شدن عمر آدمی با بخل و خست شود هرگز زمینه ساز آرامش در زندگی فرد نخواهد شد. و مگر جز این است که انسان عمری محدود دارد و این ثروت اگر در زمان حیات او و برای رفاه خانواده نباشد پس از مرگ هرگز به کار او نخواهد آمد.
امام رضا علیه السلام فرموده اند:
مال و ثروت جمع نشود، مگر با داشتن پنج خصلت : بخل شدید، آرزوى دراز، حرص چیره (بر جان)، رسیدگى نکردن به خویشان و ترجیح دنیا بر آخرت.1 (الخصال : ۲۸۲ / ۲۹)
________________________________________________________
- لایَجتَمِعُ المالُ إلاّ بخِصالٍ خَمسٍ: بِبُخلٍ شَدیدٍ ، وأمَلٍ طَویلٍ ، وحِرصٍ غالِبٍ ، وقَطیعَةِ الرَّحِمِ ، وإیثارِ الدُّنیا علَى الآخِرَةِ