استاد برجسته نگارگری تاکید کرد؛
لزوم دسترسی هنرمندان به گنجینه های آثار تاریخی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی، رضا مهدوی، در گفتگوی زنده اینستاگرامی که به مناسبت دهه کرامت در صفحه صحن هنر بنیاد بین المللی امام رضا (ع) برگزار شد اظهار کرد: من همواره در آثار خود نیم نگاهی به هویت پیشین فرهنگی و آورده های هنری خودمان طی قرن ها دارم و از سوی دیگر به اتفاقاتی که در هنر جهان رخ می دهد نیز معطوف هستم چراکه تلاش می کنم هنر کشورمان را در عرصه های بین المللی به نمایش بگذارم.
وی افزود: ما باید بتوانیم با هنر خود با دیگر فرهنگ ها سخن بگوییم. هنرمند در هر قسمتی از دنیا که زندگی می کند در درجه اول می بایست متکی به هویت فرهنگی خود بوده و نشان دهد که خواستگاه او کجا است و زمانی که هویت داشته باشد از سراسر دنیا به او توجه می شود.
این استاد برجسته نگارگری، تصریح کرد: لازم نیست از یک هنرمندی که در نیویورک کار می کند، تقلید کنیم اما می توانیم از یک بیان بین المللی استفاده کرده و هنر خود را به دیگر فرهنگ ها عرضه کنیم.
مهدوی در توضیح اینکه چرا بخشی از جلوه های هنری ما مثل مرقع سازی، امروز کم رنگ شده است، گفت: در طول تاریخ تغییراتی در جوامع رخ می دهد که هنر هایی همچون مرقع، کارکرد خود را از دست می دهند. این شاخه هنر برای زمانی بوده است که ایرانیان عادت به آویختن تابلو و نقاشی به دیوار خانه هایشان را نداشتند و ترجیح می دادند نقاشی را به صورت داستان هایی سیار حمل کرده و در قهوه خانه ها یا مکان های دیگر به این داستان ها گوش دهند؛ با این وجود برای زنده نگه داشتن این زمینه های هنری می توان تعریف های جدیدی را ارائه کرد؛ مثلا نسخه های موزه ای تولید شوند که از آن ها بدل های قابل تکثیر وجود داشته باشد و به صورت سخت افزاری در اختیار مردم قرار گیرد، مثل آلبوم هایی که از کارهای اساتید مختلف چاپ شده است.
وی با بیان اینکه در گذشته جنبه های کاربردی هنر بسیار بیشتر بوده است، اضافه کرد: مثلا قطعات نگارگری روی سفال هایی که مردم استفاده می کردند وجود داشت، اما امروز این کارکرد به شدت کاهش یافته است؛در این خصوص من فکر می کنم ما می توانیم دوباره با فعالیت های خود کارکردهای هنر را در جامعه مان افزایش دهیم.
استاد برجسته نگارگری ادامه داد: همچنین در گذشته پروژه های هنری گروهی وجود داشتند چراکه در گذشته فرآیند تولید هنر بسیار ارزشمند بوده است؛ بنابراین حامیانی برای هنرمند باید وجود می داشتند و قوی ترین حامیان، دربارها بودند که با دعوت از هنرمندان به پایتخت، کتابخانه های سلطنتی خود، که در گذشته مایه مباهات کشورها نسبت به هم بوده اند، گسترش می دادند وحتی هنرمندان مانند ورزشکاران امروزی با قیمت های بسیار بالا، تبادل می شدند.
مهدوی خاطر نشان کرد: امروز اگر نگاه کنیم ذخیره های فرهنگی هر کشور در موزه ها نگه داشته می شوند و این نشان می دهد که کشورها میراث دار چنین فرهنگی هستند. امروز هم می توان این گنجینه را به وجود آورد اما هنرمندان نیاز به حمایت دارند که متاسفانه دولت کمکی نمی کند و حمایت های بخش خصوصی نیز شکننده هستند؛ ما باید همانگونه خیرینی داریم که مدرسه و بیمارستان ایجاد می کنند، خیرین فرهنگی نیز داشته باشیم که به توسعه هنر کمک می کنند.
وی با اشاره به برگزاری دو سالانه های تذهیب قرآنی، گفت: هدف از برگزاری برنامه های این چنینی این است که هنرهای گذشته را پایه ای برای پیشرفت امروز خود قرار دهیم و بستری ایجاد کنیم که در آینده هنری فاخر داشته باشیم. امروز گرایشی که در اکثر هنرمندان دیده می شود این است که می بایست رجعتی به گذشته داشته باشند تا با استفاده از آن راه مناسبی برای آینده پیدا کنند.
این استاد نگارگری در خصوص گنجینه آثاری که امروز در دسترس ما قرار دارد، ابراز کرد: گنجینه بسیار ارزشمندی از آثار هنری گذشته توسط آستان قدس رضوی جمع آوری شده است که با پروتکل های دقیق و شدیدی از آن ها محافظت می شود که کاری بزرگ برای حفظ پیشینه تاریخی ما است اما اگر این آثار سال ها در این کتابخانه ها نگه داری شوند اما کسی موفق نشود که این آثار را از نزدیک ببیند، در عمل فایده ای برای توسعه هنر ندارد.
لزوم دیدن آثار پیشینیان از این جهت است که ما باید با تکنیک هایی که در آثار بزرگ تاریخی وجود دارد آشنا شویم تا بتوانیم قدم های بزرگی در زمینه های مختلف همر برداریم؛ برای نمونه ما امروز بهترین ابزار جدول کشی و بهترین رنگ ها را می گیریم اما اصلا نمی توانیم به خط پیشینیان دست پیدا کنیم که این به دلیل کم کاری هنرمند نیست، بلکه ابزار آن در دسترس نیست؛ چه بسیار ابزار هایی در زمان گذشته وجود داشته اند که از ابزار های امروزی ما با دقت و کاربرد بیشتری تولید شده اند.
وی افزود: ما باید بتوانیم با هنر خود با دیگر فرهنگ ها سخن بگوییم. هنرمند در هر قسمتی از دنیا که زندگی می کند در درجه اول می بایست متکی به هویت فرهنگی خود بوده و نشان دهد که خواستگاه او کجا است و زمانی که هویت داشته باشد از سراسر دنیا به او توجه می شود.
این استاد برجسته نگارگری، تصریح کرد: لازم نیست از یک هنرمندی که در نیویورک کار می کند، تقلید کنیم اما می توانیم از یک بیان بین المللی استفاده کرده و هنر خود را به دیگر فرهنگ ها عرضه کنیم.
مهدوی در توضیح اینکه چرا بخشی از جلوه های هنری ما مثل مرقع سازی، امروز کم رنگ شده است، گفت: در طول تاریخ تغییراتی در جوامع رخ می دهد که هنر هایی همچون مرقع، کارکرد خود را از دست می دهند. این شاخه هنر برای زمانی بوده است که ایرانیان عادت به آویختن تابلو و نقاشی به دیوار خانه هایشان را نداشتند و ترجیح می دادند نقاشی را به صورت داستان هایی سیار حمل کرده و در قهوه خانه ها یا مکان های دیگر به این داستان ها گوش دهند؛ با این وجود برای زنده نگه داشتن این زمینه های هنری می توان تعریف های جدیدی را ارائه کرد؛ مثلا نسخه های موزه ای تولید شوند که از آن ها بدل های قابل تکثیر وجود داشته باشد و به صورت سخت افزاری در اختیار مردم قرار گیرد، مثل آلبوم هایی که از کارهای اساتید مختلف چاپ شده است.
وی با بیان اینکه در گذشته جنبه های کاربردی هنر بسیار بیشتر بوده است، اضافه کرد: مثلا قطعات نگارگری روی سفال هایی که مردم استفاده می کردند وجود داشت، اما امروز این کارکرد به شدت کاهش یافته است؛در این خصوص من فکر می کنم ما می توانیم دوباره با فعالیت های خود کارکردهای هنر را در جامعه مان افزایش دهیم.
استاد برجسته نگارگری ادامه داد: همچنین در گذشته پروژه های هنری گروهی وجود داشتند چراکه در گذشته فرآیند تولید هنر بسیار ارزشمند بوده است؛ بنابراین حامیانی برای هنرمند باید وجود می داشتند و قوی ترین حامیان، دربارها بودند که با دعوت از هنرمندان به پایتخت، کتابخانه های سلطنتی خود، که در گذشته مایه مباهات کشورها نسبت به هم بوده اند، گسترش می دادند وحتی هنرمندان مانند ورزشکاران امروزی با قیمت های بسیار بالا، تبادل می شدند.
مهدوی خاطر نشان کرد: امروز اگر نگاه کنیم ذخیره های فرهنگی هر کشور در موزه ها نگه داشته می شوند و این نشان می دهد که کشورها میراث دار چنین فرهنگی هستند. امروز هم می توان این گنجینه را به وجود آورد اما هنرمندان نیاز به حمایت دارند که متاسفانه دولت کمکی نمی کند و حمایت های بخش خصوصی نیز شکننده هستند؛ ما باید همانگونه خیرینی داریم که مدرسه و بیمارستان ایجاد می کنند، خیرین فرهنگی نیز داشته باشیم که به توسعه هنر کمک می کنند.
وی با اشاره به برگزاری دو سالانه های تذهیب قرآنی، گفت: هدف از برگزاری برنامه های این چنینی این است که هنرهای گذشته را پایه ای برای پیشرفت امروز خود قرار دهیم و بستری ایجاد کنیم که در آینده هنری فاخر داشته باشیم. امروز گرایشی که در اکثر هنرمندان دیده می شود این است که می بایست رجعتی به گذشته داشته باشند تا با استفاده از آن راه مناسبی برای آینده پیدا کنند.
این استاد نگارگری در خصوص گنجینه آثاری که امروز در دسترس ما قرار دارد، ابراز کرد: گنجینه بسیار ارزشمندی از آثار هنری گذشته توسط آستان قدس رضوی جمع آوری شده است که با پروتکل های دقیق و شدیدی از آن ها محافظت می شود که کاری بزرگ برای حفظ پیشینه تاریخی ما است اما اگر این آثار سال ها در این کتابخانه ها نگه داری شوند اما کسی موفق نشود که این آثار را از نزدیک ببیند، در عمل فایده ای برای توسعه هنر ندارد.
لزوم دیدن آثار پیشینیان از این جهت است که ما باید با تکنیک هایی که در آثار بزرگ تاریخی وجود دارد آشنا شویم تا بتوانیم قدم های بزرگی در زمینه های مختلف همر برداریم؛ برای نمونه ما امروز بهترین ابزار جدول کشی و بهترین رنگ ها را می گیریم اما اصلا نمی توانیم به خط پیشینیان دست پیدا کنیم که این به دلیل کم کاری هنرمند نیست، بلکه ابزار آن در دسترس نیست؛ چه بسیار ابزار هایی در زمان گذشته وجود داشته اند که از ابزار های امروزی ما با دقت و کاربرد بیشتری تولید شده اند.
