به گزارش خبرگزاری فرهنگ رضوی، در بخشی از دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان از خداوند درخواست میکنیم توفیق ذکر دائمی خود را نصیب ما کند. ذکر خداوند به قدری اهمیت دارد که خداوند در قرآن اعراض و دوری از آن را عامل تنگی معیشت و محشور شدن در قیامت در حالت کوری معرفی کرده است ومیفرماید «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى؛و هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگىِ تنگ [و سختى] خواهد داشت، و روز رستاخیز او را نابینا محشور میکنیم.»
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اعنّی فیهِ علی صِیامِهِ و قیامِهِ و جَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ و آثامِهِ و ارْزُقْنی فیهِ ذِکْرَکَ بِدوامِهِ بتوفیقِکَ یا هادیَ المُضِلّین.
خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت و در آن از بیهودهگویی و گناهان برکنارم دار و در آن ذکر خود را همیشه روزیام کن؛ به توفیق خودت ای هدایتکننده گمراهان.»
