رئیس دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات امام صادق(ع):
اعیاد اسلامی مقدمه ای برای آمادگی ظهور
به گزارش سرویس دین و زندگی ، محمدهادی همایون اظهار کرد: معمولا اعیادی که در اسلام داریم مثل عید فطر، عید قربان و عید غدیر در کنار مناسبت های دیگری که عید می نامیم و جشن می گیریم نشان دهنده گذر از یک دوره و ورود به دوره جدید است؛ در واقع ما انتقال از یک مقطع و ورود به مقطع جدید را عید می نامیم و جشن می گیریم همچون عید فطر که پس از اینکه یک دوره تمرین خودسازی را در ماه رمضان گذرانده ایم و حالا بعد از آن قرار است براساس این دستآورد زندگی خود را تنظیم کنیم ، یا عید قربان که در آن روز، قسمت اصلی مراسم حج انجام شده است و بعد از عید وارد مقطع اصلی این همایش بزرگ معنوی که به نظر می رسد مقطع اجرایی- عملیاتی و سیاسی - اجتماعی است ، وارد می شویم.
وی ادامه داد : در عید قربان، وقوفات انجام می شود ، خودسازی در عرفات اتفاق می افتد ، سپس در مشعر مراسم سنگ جمع کردن را داریم و مبارزه با شیطان، عملیاتی و اجرایی می شود، وقتی وارد صحرای منا شدیم پس از رمی جمرات اول قربانی می کنیم و عید قربان را جشن می گیریم و بعد از عید ، مبارزه ادامه می یابد. همایون گفت: در واقع می توان فرض کرد که در هر دوره ، آمادگی و تمرین و یا یک رزمایش اتفاق می افتد تا آمادگی کسب می کنیم برای ورود به عملیات اصلی و این اتفاق را عید می خوانیم اما سوال این است که چه آمادگی باید در ماه رمضان کسب کنیم و چه عملیاتی برای پس از آن داریم؟
این استاد دانشگاه تصریح کرد : در نگاه اول که نگاه اشتباهی نیست در ماه رمضان موضوع اصلی خودسازی است یعنی از دو ماه قبل از رمضان این جهت گیری را می کنیم و از ماه رجب و شعبان وارد جریان خودسازی رمضان می شویم،
حافظ نگویمت همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش
در واقع سه ماه از سال باید آمادگی کسب و خودسازی کرد و نه ماه دیگر را براساس این آمادگی تنظیم کرد و زندگی را جلو برد.
رئیس و عضو هیأت علمی دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگا ه امام صادق (ع) اظهار داشت : اما این سوال مطرح می شود که آیا موضوع خودسازی در این سه ماه برای یک زندگی معمولی در نه ماه بعد از رمضان است که به خود برسیم و خرج مان را در بیاوریم ؟ اگر این است پس چرا در دعاهایمان از خداوند شهادت را می خواهیم ؟ چرا قرائت دعای افتتاح به صورت جمعی در هر شب ماه رمضان سفارش شده است؟ چرا در این دعا شکایت می کنیم از وضعیتی که در آن گرفتار شده ایم؟ وی توضیح داد: دلیل همه این اقدامات و پاسخ این سوالات اینست که چون ما برای ظهور آماده می شویم. پس در خودسازی ماه رمضان علاوه بر خودسازی فردی یک خودسازی جمعی و یا حرکت به سمت تمدن و آماده سازی برای ظهور به شیوه ای جدی وجود دارد و در واقع ماه رمضان ما را برای صحنه ظهور آماده می‌کند.
شب، آغاز روز و ظهور است
رییس دانشگاه معارف اسلامی، فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع) بابیان اینکه اقدامات و اتفاقات در جهان از شب آغاز می شود و به روز و ظهور می رسد، بیان کرد: موضوع شب و موضوع پنهانی که در آن وجود دارد یک مسئله مهم و اساسی است. در ماه رمضان، رجب و شعبان خودسازی می‌کنیم و آماده می شویم برای شبهای قدر. یکی از مهم ترین و تنها دستآورد ما از رمضان، شب قدر و جریان ظهور است و صبح بیست و سوم ماه رمضان را باید عید بگیریم . ما سنتی در نظام خلقت داریم که همان نظام غیبت و ظهور و به شدت به پدیده طبیعی نظام شب و روز نزدیک است. شب را خداوند برای آرامش و کسب نیرو و کسب آمادگی قرار داده و روز به تعبیر قرآن،زمان بصیرت است. نشاط انسان ها در روز اتفاق می افتد و روز ابتدای حرکت است اما مقدمه ای به نام شب دارد برای کسب انرژی مورد نیاز روز .
وی ادامه داد: در نگاه اسلامی روز را از شب آغاز می‌کنیم در زبان فارسی هم مثلا می گوییم شب سه شنبه، سه شنبه یک روز دارد و یک شب؛ یا شب جمعه که از اذان مغرب روز پنج شنبه آغاز می شود که نشان می دهد که اول شب شروع می شود و بعد روز . در شب، برنامه ریزی ها و محاسبات روز بعد انجام می شود و صبح ، زمان عملیات است.
شب قدر و روز قدر هم همین حکم را دارد؛ وقتی قرار است برای یک سال انسان و یک سال جامعه و امت اسلامی و همه اهل زمین، تقدیر شود در آن شب این تقدیر رقم خوردنش آغاز می شود. با توجه به نسبتی که شب قدر با روز قدر و یا با بقیه سال دارد پس ماه رمضان هم شب تلقی می شود برای باقی سال. حتی در نظام طبیعی خلقت هم اگر توجه کنید زمستان شب تلقی می شود و بهار روز است،در زمستان کار و فعالیت شدید و کشاورزی تعطیل می شود و این یک نظام تربیتی در نظام خلقت است.
مهم ترین ویژگی شب پنهانی بودن آن است
این استاد دانشگاه ادامه داد: مهم ترین ویژگی شب، پنهانی بودن آن است ، وقتی روز بر می آید همه چیز روشن و آشکار می شود و در واقع حقیقت اصیل و جدی که بر سر طبیعت وجود دارد جریان غیبت و ظهور است که دوران غیبت به شب تعبیر شده و روز نیز با برآمدن آفتاب به جریان ظهور اشاره دارد. این ظهور یک حقیقت است . در حج هم همین طور است وقتی از غروب عرفه آغاز می کنیم به شب می رسیم و بعد به روز می رسیم پس این خلقت و حرکت را به عنوان یک مانور و رزمایش تمرین می‌کنیم.ظهوری که ما منتظر آن هستیم در حال روشن کردن صحنه است.
نمی گوییم وجود امام غیب شده است و یا امام نامرئی شده اند و روزی پیدا می شوند ، بلکه امام بین ما زندگی می کنند اما ما ایشان را نمی شناسیم مانند حضرت یوسف که برادرانشان ایشان را می دیدند اما نمی شناختند .
آیا ظهور ، پایان روشنی و حقایق است؟
دکتر همایون ادامه داد : ما دو مرحله دیگر بعد از ظهور داریم ، مرحله رجعت و قیامت .
خداوند می فرماید :حواستان به ایام الله باشد چرا که ماموریت شما سه مرحله ای است روز ظهور ، روز رجعت و روز قیامت.
روز رجعت ، روشنی و ظهوری بیش از این که ما در ظهور می بینیم شکل می‌گیرد و جلوی چشم ما می آید و اوج این حقیقت در لایه سوم یعنی قیامت است. خداوند در سوره غافر می فرماید: "يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ ۖ لَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ ۚ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ"
آنجا همه چیز آشکار است و در قیامت شب نداریم یعنی هرچند که ما در دوران رجعت و دوران برزخ نوعی از شب و روز را داریم اما در قیامت فقط روز است، چون هیچ چیزی پنهان نیست و همه چیز آشکار است، چون روز قیامت صحنه عمل است و اوج حقیقت عمل، خودش را در قیامت به نمایش می‌گذارد.
راوی خدمت امام صادق علیه السلام می رسد و دعا می کند ظهور زودتر صورت بگیرد
امام می فرمایند :همچین دعایی نکن چون شما آمادگی آن را هنوز کسب نکرده اید یعنی شما آن دوران شب را نگذرانده اید که به روز برسید. و باز هم راوی می پرسد ارزش عمل در دوران غیبت بیشتر است یا در دوران ظهور؟ امام می فرمایند : در دوران غیبت ، زیرا ارزش شب قدر از شبهای دیگر رمضان بیشتر است و دعا و نیایش مخصوص شب است، بعد راوی می پرسد پس ما دعا کنیم که ظهور اتفاق نیافتد؟ امام می فرمایند : آن نفعش، نفع عمومی است و عده خاصی هستند که می توانند در شب عملیات کنند اما بقیه مردم‌جهان باید صبر کنند و منتظر روز و ظهور باشند و باید حقیقت را ببینند چراکه قبل از دیدین حقیقت نمی توانند این آمادگی را ایجاد کنند و این وظیفه عملیات سازان ظهور است به این صورت می توانیم به دیگران بفهمانیم که چرا عید می گیریم ؛ این عملیاتی که قرار است اجرا شود در ماه رمضان اصل و حقیقتش آمادگی برای ظهور استو اصلاحی است که باید انجام شود و رساندن ندای آسمانی به همه جهان است و آن منبع صوت فیزیکی ندارد، از دور و نزدیک یکسان شنیده می شود ، این ندای ملکوتی است،اما در عالم ماده این ندا باید در طول زمان پخش شود، باید به همه برسد و رساندن این ندا به گوش همه ، وظیفه زمینه سازان ظهور است./ن.م
وی ادامه داد : در عید قربان، وقوفات انجام می شود ، خودسازی در عرفات اتفاق می افتد ، سپس در مشعر مراسم سنگ جمع کردن را داریم و مبارزه با شیطان، عملیاتی و اجرایی می شود، وقتی وارد صحرای منا شدیم پس از رمی جمرات اول قربانی می کنیم و عید قربان را جشن می گیریم و بعد از عید ، مبارزه ادامه می یابد. همایون گفت: در واقع می توان فرض کرد که در هر دوره ، آمادگی و تمرین و یا یک رزمایش اتفاق می افتد تا آمادگی کسب می کنیم برای ورود به عملیات اصلی و این اتفاق را عید می خوانیم اما سوال این است که چه آمادگی باید در ماه رمضان کسب کنیم و چه عملیاتی برای پس از آن داریم؟
این استاد دانشگاه تصریح کرد : در نگاه اول که نگاه اشتباهی نیست در ماه رمضان موضوع اصلی خودسازی است یعنی از دو ماه قبل از رمضان این جهت گیری را می کنیم و از ماه رجب و شعبان وارد جریان خودسازی رمضان می شویم،
حافظ نگویمت همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش
در واقع سه ماه از سال باید آمادگی کسب و خودسازی کرد و نه ماه دیگر را براساس این آمادگی تنظیم کرد و زندگی را جلو برد.
رئیس و عضو هیأت علمی دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگا ه امام صادق (ع) اظهار داشت : اما این سوال مطرح می شود که آیا موضوع خودسازی در این سه ماه برای یک زندگی معمولی در نه ماه بعد از رمضان است که به خود برسیم و خرج مان را در بیاوریم ؟ اگر این است پس چرا در دعاهایمان از خداوند شهادت را می خواهیم ؟ چرا قرائت دعای افتتاح به صورت جمعی در هر شب ماه رمضان سفارش شده است؟ چرا در این دعا شکایت می کنیم از وضعیتی که در آن گرفتار شده ایم؟ وی توضیح داد: دلیل همه این اقدامات و پاسخ این سوالات اینست که چون ما برای ظهور آماده می شویم. پس در خودسازی ماه رمضان علاوه بر خودسازی فردی یک خودسازی جمعی و یا حرکت به سمت تمدن و آماده سازی برای ظهور به شیوه ای جدی وجود دارد و در واقع ماه رمضان ما را برای صحنه ظهور آماده می‌کند.
شب، آغاز روز و ظهور است
رییس دانشگاه معارف اسلامی، فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع) بابیان اینکه اقدامات و اتفاقات در جهان از شب آغاز می شود و به روز و ظهور می رسد، بیان کرد: موضوع شب و موضوع پنهانی که در آن وجود دارد یک مسئله مهم و اساسی است. در ماه رمضان، رجب و شعبان خودسازی می‌کنیم و آماده می شویم برای شبهای قدر. یکی از مهم ترین و تنها دستآورد ما از رمضان، شب قدر و جریان ظهور است و صبح بیست و سوم ماه رمضان را باید عید بگیریم . ما سنتی در نظام خلقت داریم که همان نظام غیبت و ظهور و به شدت به پدیده طبیعی نظام شب و روز نزدیک است. شب را خداوند برای آرامش و کسب نیرو و کسب آمادگی قرار داده و روز به تعبیر قرآن،زمان بصیرت است. نشاط انسان ها در روز اتفاق می افتد و روز ابتدای حرکت است اما مقدمه ای به نام شب دارد برای کسب انرژی مورد نیاز روز .
وی ادامه داد: در نگاه اسلامی روز را از شب آغاز می‌کنیم در زبان فارسی هم مثلا می گوییم شب سه شنبه، سه شنبه یک روز دارد و یک شب؛ یا شب جمعه که از اذان مغرب روز پنج شنبه آغاز می شود که نشان می دهد که اول شب شروع می شود و بعد روز . در شب، برنامه ریزی ها و محاسبات روز بعد انجام می شود و صبح ، زمان عملیات است.
شب قدر و روز قدر هم همین حکم را دارد؛ وقتی قرار است برای یک سال انسان و یک سال جامعه و امت اسلامی و همه اهل زمین، تقدیر شود در آن شب این تقدیر رقم خوردنش آغاز می شود. با توجه به نسبتی که شب قدر با روز قدر و یا با بقیه سال دارد پس ماه رمضان هم شب تلقی می شود برای باقی سال. حتی در نظام طبیعی خلقت هم اگر توجه کنید زمستان شب تلقی می شود و بهار روز است،در زمستان کار و فعالیت شدید و کشاورزی تعطیل می شود و این یک نظام تربیتی در نظام خلقت است.
مهم ترین ویژگی شب پنهانی بودن آن است
این استاد دانشگاه ادامه داد: مهم ترین ویژگی شب، پنهانی بودن آن است ، وقتی روز بر می آید همه چیز روشن و آشکار می شود و در واقع حقیقت اصیل و جدی که بر سر طبیعت وجود دارد جریان غیبت و ظهور است که دوران غیبت به شب تعبیر شده و روز نیز با برآمدن آفتاب به جریان ظهور اشاره دارد. این ظهور یک حقیقت است . در حج هم همین طور است وقتی از غروب عرفه آغاز می کنیم به شب می رسیم و بعد به روز می رسیم پس این خلقت و حرکت را به عنوان یک مانور و رزمایش تمرین می‌کنیم.ظهوری که ما منتظر آن هستیم در حال روشن کردن صحنه است.
نمی گوییم وجود امام غیب شده است و یا امام نامرئی شده اند و روزی پیدا می شوند ، بلکه امام بین ما زندگی می کنند اما ما ایشان را نمی شناسیم مانند حضرت یوسف که برادرانشان ایشان را می دیدند اما نمی شناختند .
آیا ظهور ، پایان روشنی و حقایق است؟
دکتر همایون ادامه داد : ما دو مرحله دیگر بعد از ظهور داریم ، مرحله رجعت و قیامت .
خداوند می فرماید :حواستان به ایام الله باشد چرا که ماموریت شما سه مرحله ای است روز ظهور ، روز رجعت و روز قیامت.
روز رجعت ، روشنی و ظهوری بیش از این که ما در ظهور می بینیم شکل می‌گیرد و جلوی چشم ما می آید و اوج این حقیقت در لایه سوم یعنی قیامت است. خداوند در سوره غافر می فرماید: "يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ ۖ لَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ ۚ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ"
آنجا همه چیز آشکار است و در قیامت شب نداریم یعنی هرچند که ما در دوران رجعت و دوران برزخ نوعی از شب و روز را داریم اما در قیامت فقط روز است، چون هیچ چیزی پنهان نیست و همه چیز آشکار است، چون روز قیامت صحنه عمل است و اوج حقیقت عمل، خودش را در قیامت به نمایش می‌گذارد.
راوی خدمت امام صادق علیه السلام می رسد و دعا می کند ظهور زودتر صورت بگیرد
امام می فرمایند :همچین دعایی نکن چون شما آمادگی آن را هنوز کسب نکرده اید یعنی شما آن دوران شب را نگذرانده اید که به روز برسید. و باز هم راوی می پرسد ارزش عمل در دوران غیبت بیشتر است یا در دوران ظهور؟ امام می فرمایند : در دوران غیبت ، زیرا ارزش شب قدر از شبهای دیگر رمضان بیشتر است و دعا و نیایش مخصوص شب است، بعد راوی می پرسد پس ما دعا کنیم که ظهور اتفاق نیافتد؟ امام می فرمایند : آن نفعش، نفع عمومی است و عده خاصی هستند که می توانند در شب عملیات کنند اما بقیه مردم‌جهان باید صبر کنند و منتظر روز و ظهور باشند و باید حقیقت را ببینند چراکه قبل از دیدین حقیقت نمی توانند این آمادگی را ایجاد کنند و این وظیفه عملیات سازان ظهور است به این صورت می توانیم به دیگران بفهمانیم که چرا عید می گیریم ؛ این عملیاتی که قرار است اجرا شود در ماه رمضان اصل و حقیقتش آمادگی برای ظهور استو اصلاحی است که باید انجام شود و رساندن ندای آسمانی به همه جهان است و آن منبع صوت فیزیکی ندارد، از دور و نزدیک یکسان شنیده می شود ، این ندای ملکوتی است،اما در عالم ماده این ندا باید در طول زمان پخش شود، باید به همه برسد و رساندن این ندا به گوش همه ، وظیفه زمینه سازان ظهور است./ن.م
