در گفتگو با خبرگزاری رضوی مطرح شد:
باور به منجی زمینه ساز همبستگی ملت های موحد در جهان است
خبرگزاری رضوی- ساحل عباسی؛در آستانه نیمه شعبان سالروز میلاد منجی پیام آور عدل و عدالت و نجات دهنده بشر از آلام قرار داریم. باور به منجی و نجات یافتن توسط انسان کامل الهی که مورد تایید پروردگار است در اعتقاد بین بسیاری از ادیان وجود دارد.
محمد حسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل بین الملل این مساله را برای ما تبیین کرده که باور به منجی چگونه می تواند اشتراکات بین ادیان را زنده و راه را برای کاهش خشونت وافزایش تعاملات مثبت بشری باز کند.
آیا باور به منجی می تواند در روابط بین الملل تاثیر گذار باشد؟
موضوع مهدویت و منجی دربین ملت هایی که به موضوع منجی بشریت معتقد هستند می تواند تاثیر گذار باشد، بنابراین این موضوع می تواند یکی از نقاط اشتراک باشد، مثل حزب الله لبنان، شیعیان یمن عراق و امثالهم اما باور به منجی اثر دیگری دارد که افزایش اعتماد به نفس و امید به آینده است.
تبیین اعتقاد به ظهور منجی در سطح بین المللی چگونه باید باشد تا از افزاش خشونت ها جلوگیری کرده تا صلح تقویت شود؟
مسلما اصل اعتماد به نفس و امید به آینده و عدالت خواهی در روابط بین الملل، اثر خود را به جا می گذارد، یعنی تهدیدات دشمن نمی تواند انسان را ناامید کند و اعتماد به پشتیبانی خداوند و یاری امام زمان علیه السلام، در موضوع مقاومت موثرعمل می کند. اعتقاد به ظهور منجی نمی تواند عامل خشونت در جهان باشد، به خصوص که مسیحیان هم معتقد به منجی هستند، البته آنها منتظرند که حضرت مسیح مجدداً ظهور کند و یهودیان نیز که معتقد به حضرت مسیح به عنوان پیامبری که حضرت موسی وعده داده نیستند، بلکه آنها منتظر ظهور منجی خود هستند، اما ما معتقد هستیم که حضرت مسیح علیه السلام با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می کند، ضمن اینکه متاسفانه بر اثر تبلیغات صهیونیزم، جوامع مسیحی نمی‌دانند که اسلام معجزات بیشتری برای حضرت مریم و حضرت عیسی حتی نسبت به انجیل قائل است،بنابراین این اعتقاد به منجی باعث کاهش خشونت می شود مگر اینکه این عقاید تحریف شود که نمونه آن را در فرقه شیرازی ها مشاهده می کنیم که تلاش می کنند که بین شیعه و سنی اختلاف بیاندازند و حتی زمینه های دشمنی و کینه را فراهم کنند.
آیا ممکن است ترویج عقاید آخرالزمانی منجر به تنش های مذهبی و دینی بین کشورها و ملتها شود؟
اصولاً ترویج یک مذهب در کشوری با مذهب دیگر می‌تواند مسئله آفرین شود. مثلاً در بین کشورهای اهل تسنن اگر بیاید از تشییع تعریف کنید یا آن را رواج یا تبیین کنید، ممکن است باعث حساسیت اهل تسنن شود و آنها به مقابله برخیزند به خصوص وقتی که مشاهده کنند که این تبلیغات موثر بوده، و عده‌ای به تشیع گرایش پیدا کرده اند این موضوع را در کشورهایی مثل سودان، مالزی، نیجریه و ... دیده ایم که وقتی اهل تسنن مشاهده می کنند که تشیع در آنجا رواج پیدا می کند با این پدیده مقابله می کنند، کما اینکه در مصر شاهد حمله و قتل و عام شیعیان در مراسمی در محرم در یک حسینیه بودیم، لذا ترویج هم باید با رعایت حساسیت باشد، ضمن اینکه مقدمه لازم برای طرح و ترویج مهدویت این است که پیش از اعتقاد به مهدویت،اعتقاد به اسلام و پیامبر و قرآن داشته باش بعد از آنآآنآن بحث مهدویت و امام زمان علیه السلام را می توان تبیین کرد، چرا که کسانی که خدا و پیامبر اسلام را قبول نداشته باشند پیش آنها نمی توان از مهدویت دم زد چرا که کارگر نخواهد بود.
به نظر جنابعالی چه ادبیات و سبکی باید برای عرضه و مقایسه دکترین مهدویت با دیگر راه حل های جهانی نجات بشر در تراز بین الملی به کار گرفته شود؟
در برخی موارد می توان مقایسه های مثبتی داشت، مثل اینکه مسیحیان معتقدند حضرت مسیح دوباره برمی گردد و ما هم معتقدیم که حضرت مسیح معتقدیم به همراه حضرت مهدی سلام الله علیها ظهور می کنند، این موضوع مهمی است هر چند مسیحیان حضرت مسیح را فرزند خدا می دانند و ما پیامبر اولوالعزم، در حالی که یهودیان چنین اعتقادی ندارند حتی معجزات حضرت مسیح را به رسمیت نمی‌شناسند و آنچه حضرت مریم سلام الله علیها درباره اینکه مسیح علیه السلام پدر نداشته را هم باور ندارند و حضرت مسیح را فرزند گناه می‌دانند لذا در این چهارچوب امکان طرح مسائلی ممکن است. به هر حال در بحث منجی و ظهور می توان اعتقادات مشابه ای را یافت اما باور به ظهور حضرت مهدی مستلزم آگاهی و التزام و پذیرش اسلام است؛ بعد از این زمان است که می توان از مهدویت سخن گفت،نه مانند برخی افراد که دم از مهدویت می زنند اما معتقداند عصر اسلامگرایی گذشته همانگونه که عصر اسب سواری گذشته است! لذا بازی کردن با اعتقادات مردم درست نیست و فقط فریب کاری است بنابراین بحث مهدویت و منجی باید به طرز درستی تبیین شود در کنار ان باید اسلامگرایی هر چه بهتر تبیین شده باشد.
محمد حسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل بین الملل این مساله را برای ما تبیین کرده که باور به منجی چگونه می تواند اشتراکات بین ادیان را زنده و راه را برای کاهش خشونت وافزایش تعاملات مثبت بشری باز کند.
آیا باور به منجی می تواند در روابط بین الملل تاثیر گذار باشد؟
موضوع مهدویت و منجی دربین ملت هایی که به موضوع منجی بشریت معتقد هستند می تواند تاثیر گذار باشد، بنابراین این موضوع می تواند یکی از نقاط اشتراک باشد، مثل حزب الله لبنان، شیعیان یمن عراق و امثالهم اما باور به منجی اثر دیگری دارد که افزایش اعتماد به نفس و امید به آینده است.
تبیین اعتقاد به ظهور منجی در سطح بین المللی چگونه باید باشد تا از افزاش خشونت ها جلوگیری کرده تا صلح تقویت شود؟
مسلما اصل اعتماد به نفس و امید به آینده و عدالت خواهی در روابط بین الملل، اثر خود را به جا می گذارد، یعنی تهدیدات دشمن نمی تواند انسان را ناامید کند و اعتماد به پشتیبانی خداوند و یاری امام زمان علیه السلام، در موضوع مقاومت موثرعمل می کند. اعتقاد به ظهور منجی نمی تواند عامل خشونت در جهان باشد، به خصوص که مسیحیان هم معتقد به منجی هستند، البته آنها منتظرند که حضرت مسیح مجدداً ظهور کند و یهودیان نیز که معتقد به حضرت مسیح به عنوان پیامبری که حضرت موسی وعده داده نیستند، بلکه آنها منتظر ظهور منجی خود هستند، اما ما معتقد هستیم که حضرت مسیح علیه السلام با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می کند، ضمن اینکه متاسفانه بر اثر تبلیغات صهیونیزم، جوامع مسیحی نمی‌دانند که اسلام معجزات بیشتری برای حضرت مریم و حضرت عیسی حتی نسبت به انجیل قائل است،بنابراین این اعتقاد به منجی باعث کاهش خشونت می شود مگر اینکه این عقاید تحریف شود که نمونه آن را در فرقه شیرازی ها مشاهده می کنیم که تلاش می کنند که بین شیعه و سنی اختلاف بیاندازند و حتی زمینه های دشمنی و کینه را فراهم کنند.
آیا ممکن است ترویج عقاید آخرالزمانی منجر به تنش های مذهبی و دینی بین کشورها و ملتها شود؟
اصولاً ترویج یک مذهب در کشوری با مذهب دیگر می‌تواند مسئله آفرین شود. مثلاً در بین کشورهای اهل تسنن اگر بیاید از تشییع تعریف کنید یا آن را رواج یا تبیین کنید، ممکن است باعث حساسیت اهل تسنن شود و آنها به مقابله برخیزند به خصوص وقتی که مشاهده کنند که این تبلیغات موثر بوده، و عده‌ای به تشیع گرایش پیدا کرده اند این موضوع را در کشورهایی مثل سودان، مالزی، نیجریه و ... دیده ایم که وقتی اهل تسنن مشاهده می کنند که تشیع در آنجا رواج پیدا می کند با این پدیده مقابله می کنند، کما اینکه در مصر شاهد حمله و قتل و عام شیعیان در مراسمی در محرم در یک حسینیه بودیم، لذا ترویج هم باید با رعایت حساسیت باشد، ضمن اینکه مقدمه لازم برای طرح و ترویج مهدویت این است که پیش از اعتقاد به مهدویت،اعتقاد به اسلام و پیامبر و قرآن داشته باش بعد از آنآآنآن بحث مهدویت و امام زمان علیه السلام را می توان تبیین کرد، چرا که کسانی که خدا و پیامبر اسلام را قبول نداشته باشند پیش آنها نمی توان از مهدویت دم زد چرا که کارگر نخواهد بود.
به نظر جنابعالی چه ادبیات و سبکی باید برای عرضه و مقایسه دکترین مهدویت با دیگر راه حل های جهانی نجات بشر در تراز بین الملی به کار گرفته شود؟
در برخی موارد می توان مقایسه های مثبتی داشت، مثل اینکه مسیحیان معتقدند حضرت مسیح دوباره برمی گردد و ما هم معتقدیم که حضرت مسیح معتقدیم به همراه حضرت مهدی سلام الله علیها ظهور می کنند، این موضوع مهمی است هر چند مسیحیان حضرت مسیح را فرزند خدا می دانند و ما پیامبر اولوالعزم، در حالی که یهودیان چنین اعتقادی ندارند حتی معجزات حضرت مسیح را به رسمیت نمی‌شناسند و آنچه حضرت مریم سلام الله علیها درباره اینکه مسیح علیه السلام پدر نداشته را هم باور ندارند و حضرت مسیح را فرزند گناه می‌دانند لذا در این چهارچوب امکان طرح مسائلی ممکن است. به هر حال در بحث منجی و ظهور می توان اعتقادات مشابه ای را یافت اما باور به ظهور حضرت مهدی مستلزم آگاهی و التزام و پذیرش اسلام است؛ بعد از این زمان است که می توان از مهدویت سخن گفت،نه مانند برخی افراد که دم از مهدویت می زنند اما معتقداند عصر اسلامگرایی گذشته همانگونه که عصر اسب سواری گذشته است! لذا بازی کردن با اعتقادات مردم درست نیست و فقط فریب کاری است بنابراین بحث مهدویت و منجی باید به طرز درستی تبیین شود در کنار ان باید اسلامگرایی هر چه بهتر تبیین شده باشد.
