خبرگزاری رضوی بررسی می کند؛
آمار طلاق همچنان صعودی/ زنگ خطری که جدی گرفته نمی شود
خبرگزاری رضوی- ملیحه رفیع طلب؛ "دلیل اصلی جدایی مشخص شد، اختلافات فرهنگی در صدر طلاق های توافقی". این تیتر خبری بود که روز گذشته در فضای مجازی دست به دست شد. هرچند خبر تازه ای نبود و با عناوین مختلف بارها اعلام شده است که در مدت اخیر علاوه بر مشکلات اقتصادی، مشکلات فرهنگی یک عامل اصلی طلاق به شمار می رود.
«بهزاد وحیدنیا» مدیرکل دفتر مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی در این باره گفته است:از ابتدای سال ۹۹ تاکنون ۶۷ هزار و ۶۰۰ نفر در سامانه تصمیم برای طلاق توافقی درخواست خود را اعلام کردند و درخواستشان پذیرش شده است که در مدت مشابه در سال ۹۸ این آمار ۵۳ هزار و ۸۰۰ نفر بوده است. بیشترین دلایل طلاق، بر اساس خوداظهاری افراد در مرتبه اول مربوط به اختلافات فرهنگی - طبقاتی، اختلافات سنی و اختلالات شخصیتی - روانی است. در مرتبه بعدی بددهنی، بی احترامی، بی توجهی، بیکاری، پایین بودن آستانه تحمل، طلاق عاطفی، عدم مسئولیت زوجین و ضعف در مهارت‌های بین‌فردی به عنوان درصد بیشترین دلایل طلاق گزارش شده و کم‌ترین سهم طلا‌ق‌ها در مرتبه بعدی به موضوعات خیانت و مهاجرت گزارش داده شده است.
نگاهی به آمار نشان میدهد وضع از آنچه در اطرافیان خود میبینیم و می شنویم وخیم تر است و بنیان خانواده با روش های متفاوت و شدت بیشتر هرروز در حال متزلزل شدن است.
امروز دیگر صحبت اینکه مشکلات را تاب بیاوریم، با زندگی برای بهتر شدنش برای ساختن روزهای روشن بجنگیم و با هر مساله ای پاپس نکشیم، در بین زوج ها بسیار کم و کمرنگ شده است.
گویا ازدواج به معامله ای تبدیل شده که اگر یک طرف سود دلخواه را نبرد، باید در آنی معامله را فسق کند، بدون در نظر گرفتن ماهیت و فسلفه ازدواج. و قسمت بد ماجرا وقتی از زوجینی که به بهانه های کوچک و تعجب آور طلاق گرفته اند میپرسیم چرا؟ اصلا چرا ازدواج کردی؟ جوابشان مهر تایید نفهمیدن فلسفه ازدواج است: " دیگر راهی است که باید رفت، ازدواج نکنیم چه کار کنیم، شتری است که در خانه هرکسی می خوابد، چون بچه دوست دارم ازدواج کردم، و..."
جواب هایی که پشتش نه منطق است و نه از نظر روانشناسی تایید می شود و نه در اسلام.
درست است در اسلام بر ازدواج تاکید شده، و کامل شدن نصف دین را منوط به ازدواج می داند، اما در کنارش ذکر شده تا به بلوغ فکری نرسیده اید، ازدواج نکنید، در اسلام آمده است ازدواج و زندگی مقدس است، زن و شوهر باهم مدارا کنند و با مهر و از خودگذشتگی پایه های زندگی را محکم کنند. تاکید شده تا از نظر مالی توانایی ندارید ازدواج نکنید، و این مورد در جامعه الان چقدر مهم و تاثیرگذار است، اینکه امروز زوجین با تلنگری سر ناسازگاری برمیدارند و شیپور طلاق و جدایی میزنند نشان میدهد معنی و مفهوم زندگی مشترکرا درک نکرده اند.
همینطور که مدیرکل دفتر مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی اعلام کرده است مشکلات فرهنگی یکی از مهترین دلایل طلاق در مدت اخیر بین زوجین است. به راستی که هم کفو بودن از شرایط مهم ازدواج تلقی می شود که در بطنش اعتقادات، خانواده، فرهنگ و مذهب جای می گیرد. بزرگان دین و روانشناسان به هم کفو بودن زن و مرد بسیار تاکید کرده اند و گفته اند همسری در شان و تراز خود انتخاب کن تا نگاهتان به زندگی یکی باشد، تا به شادی ها و غم ها از یک دریچه نگاه کنید، تا برای موضوعات مختلف جهان پیرامون حرف مشترک برای گفتن داشته باشید، تا در انتخاب کتاب مورد علاقه تان تا تفریح تان به یک نقطه مشترک برسید، و همه اینها به ظاهر ساده زندگی را به سمت و سوی آرامش می برد.
پیامبر اکرم می فرماید: هر وقت کسی به خواستگاری نزد شما آمد که از دین و اخلاق او راضی هستند او را رد نکنید که اگر این کار را انجام دهید، در زمین فتنه و فساد بزرگی ایجاد خواهد شد. (الکافی، ج 5، ص 274، ش3).
وقتی زن و مرد از دو فرهنگ متفاوت با ایده ها و آمال ها و اهداف کاملا متفاوت باشند، که نگاهشان به زندگی زمین تا آسمان است، از کنار هم بودن لذتی نخواهند برد. درست است که نمیشود کسی را پیدا کنیم که شبیه ما باشد؛ درست است که نمی توان آدم ها را تغییر داد و اگر با این نگاه وارد زندگی شد به بن بست خواهیم رسید، اما می توان کنار کسی زندگی کرد که اشتراکات فرهنگی با او داشته باشیم، نه اینکه او از شرق سخن بگوید طرف دیگر از غرب. با وجود اینکه تفاوت ها در بین زوجین وجود دارد و اجتناب ناپذیر است اما نباید به حلقه فاصله تبدیل شود. بله این تفاوت هاست که زندگی را جذاب می کند اما نه در مورد فرهنگ که در درازمدت به حتم یقین مشکل ساز خواهد شد، زیرا زن و مرد به جایی میرسند که در کنار هم حرفی برای گفتن ندارند.
هرچند زن و مرد درک مشترکی از موضوعات داشته باشند در کنار هم لذت بیشتری پیدا میکنند، آبروی هم را حفظ می کنند، محرم اسرار یکدیگر می شوند و همین مساله باعث می شود شاد باشند، رشد کنند و برای زندگی بهتر تلاش بیشتری کنند.
حالا و با افزایش میزان طلاق خصوصا طلاق های توافقی که به دلیل کوچکترین مسائل عادی در زندگی مشترک به وقوع می پیوندد به نظر می رسد باید در حوزه فرهنگی تجدید نظرهای اساسی ایجاد شده و موضوعات فرهنگی و آموزشی برای سنین در آستانه ازدواج به صورت جدی و با برنامه مشخص دنبال شود.
«بهزاد وحیدنیا» مدیرکل دفتر مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی در این باره گفته است:از ابتدای سال ۹۹ تاکنون ۶۷ هزار و ۶۰۰ نفر در سامانه تصمیم برای طلاق توافقی درخواست خود را اعلام کردند و درخواستشان پذیرش شده است که در مدت مشابه در سال ۹۸ این آمار ۵۳ هزار و ۸۰۰ نفر بوده است. بیشترین دلایل طلاق، بر اساس خوداظهاری افراد در مرتبه اول مربوط به اختلافات فرهنگی - طبقاتی، اختلافات سنی و اختلالات شخصیتی - روانی است. در مرتبه بعدی بددهنی، بی احترامی، بی توجهی، بیکاری، پایین بودن آستانه تحمل، طلاق عاطفی، عدم مسئولیت زوجین و ضعف در مهارت‌های بین‌فردی به عنوان درصد بیشترین دلایل طلاق گزارش شده و کم‌ترین سهم طلا‌ق‌ها در مرتبه بعدی به موضوعات خیانت و مهاجرت گزارش داده شده است.
نگاهی به آمار نشان میدهد وضع از آنچه در اطرافیان خود میبینیم و می شنویم وخیم تر است و بنیان خانواده با روش های متفاوت و شدت بیشتر هرروز در حال متزلزل شدن است.
امروز دیگر صحبت اینکه مشکلات را تاب بیاوریم، با زندگی برای بهتر شدنش برای ساختن روزهای روشن بجنگیم و با هر مساله ای پاپس نکشیم، در بین زوج ها بسیار کم و کمرنگ شده است.
گویا ازدواج به معامله ای تبدیل شده که اگر یک طرف سود دلخواه را نبرد، باید در آنی معامله را فسق کند، بدون در نظر گرفتن ماهیت و فسلفه ازدواج. و قسمت بد ماجرا وقتی از زوجینی که به بهانه های کوچک و تعجب آور طلاق گرفته اند میپرسیم چرا؟ اصلا چرا ازدواج کردی؟ جوابشان مهر تایید نفهمیدن فلسفه ازدواج است: " دیگر راهی است که باید رفت، ازدواج نکنیم چه کار کنیم، شتری است که در خانه هرکسی می خوابد، چون بچه دوست دارم ازدواج کردم، و..."
جواب هایی که پشتش نه منطق است و نه از نظر روانشناسی تایید می شود و نه در اسلام.
درست است در اسلام بر ازدواج تاکید شده، و کامل شدن نصف دین را منوط به ازدواج می داند، اما در کنارش ذکر شده تا به بلوغ فکری نرسیده اید، ازدواج نکنید، در اسلام آمده است ازدواج و زندگی مقدس است، زن و شوهر باهم مدارا کنند و با مهر و از خودگذشتگی پایه های زندگی را محکم کنند. تاکید شده تا از نظر مالی توانایی ندارید ازدواج نکنید، و این مورد در جامعه الان چقدر مهم و تاثیرگذار است، اینکه امروز زوجین با تلنگری سر ناسازگاری برمیدارند و شیپور طلاق و جدایی میزنند نشان میدهد معنی و مفهوم زندگی مشترکرا درک نکرده اند.
همینطور که مدیرکل دفتر مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی اعلام کرده است مشکلات فرهنگی یکی از مهترین دلایل طلاق در مدت اخیر بین زوجین است. به راستی که هم کفو بودن از شرایط مهم ازدواج تلقی می شود که در بطنش اعتقادات، خانواده، فرهنگ و مذهب جای می گیرد. بزرگان دین و روانشناسان به هم کفو بودن زن و مرد بسیار تاکید کرده اند و گفته اند همسری در شان و تراز خود انتخاب کن تا نگاهتان به زندگی یکی باشد، تا به شادی ها و غم ها از یک دریچه نگاه کنید، تا برای موضوعات مختلف جهان پیرامون حرف مشترک برای گفتن داشته باشید، تا در انتخاب کتاب مورد علاقه تان تا تفریح تان به یک نقطه مشترک برسید، و همه اینها به ظاهر ساده زندگی را به سمت و سوی آرامش می برد.
پیامبر اکرم می فرماید: هر وقت کسی به خواستگاری نزد شما آمد که از دین و اخلاق او راضی هستند او را رد نکنید که اگر این کار را انجام دهید، در زمین فتنه و فساد بزرگی ایجاد خواهد شد. (الکافی، ج 5، ص 274، ش3).
وقتی زن و مرد از دو فرهنگ متفاوت با ایده ها و آمال ها و اهداف کاملا متفاوت باشند، که نگاهشان به زندگی زمین تا آسمان است، از کنار هم بودن لذتی نخواهند برد. درست است که نمیشود کسی را پیدا کنیم که شبیه ما باشد؛ درست است که نمی توان آدم ها را تغییر داد و اگر با این نگاه وارد زندگی شد به بن بست خواهیم رسید، اما می توان کنار کسی زندگی کرد که اشتراکات فرهنگی با او داشته باشیم، نه اینکه او از شرق سخن بگوید طرف دیگر از غرب. با وجود اینکه تفاوت ها در بین زوجین وجود دارد و اجتناب ناپذیر است اما نباید به حلقه فاصله تبدیل شود. بله این تفاوت هاست که زندگی را جذاب می کند اما نه در مورد فرهنگ که در درازمدت به حتم یقین مشکل ساز خواهد شد، زیرا زن و مرد به جایی میرسند که در کنار هم حرفی برای گفتن ندارند.
هرچند زن و مرد درک مشترکی از موضوعات داشته باشند در کنار هم لذت بیشتری پیدا میکنند، آبروی هم را حفظ می کنند، محرم اسرار یکدیگر می شوند و همین مساله باعث می شود شاد باشند، رشد کنند و برای زندگی بهتر تلاش بیشتری کنند.
حالا و با افزایش میزان طلاق خصوصا طلاق های توافقی که به دلیل کوچکترین مسائل عادی در زندگی مشترک به وقوع می پیوندد به نظر می رسد باید در حوزه فرهنگی تجدید نظرهای اساسی ایجاد شده و موضوعات فرهنگی و آموزشی برای سنین در آستانه ازدواج به صورت جدی و با برنامه مشخص دنبال شود.
