آیینی نیک در تکریم خانواده شهدا
سعیدنوریان، فعال هنری
اختتامیه هر جشنواره و رویدادی، آیینه تمام نمای آن برنا مه و رویداد است. در واقعه مراسم اختتامیه، نماد و نشانه شکوه و عظمت یک برنامه است و می تواند ابهت و بزرگی یک برنامه، رویداد، همایش، نمایشگاه و جشنواره را به نمایش بگذارد.
همه شرکت کنندگان و مخاطبان هر برنامه و موضوعی، تمامی ویژگی های یک برنامه را درآیین های اختتامیه به تماشا می نشیننند. عرف و روال معمول همه آیین های اختتامیه برنامه های مختلف اعم از نمایشگاه ها، همایش ها، جشنواره ها و ... این است که عموما" این مراسم و برنامه ها در فضایی خاص و با بخش های مختلف برگزار می شود و لزوما" برگزیدگان و منتخبان رویدادها، جوایز و هدایای خود را از دست مسئولان منطقه، استان و یا کشور دریافت می کنند.
اما بعضی از آیین ها و مراسم اختتامیه با خلاقیت ها و نوآوری های خاصی برگزار می شود که این خلاقیت، ابتکار و نوآوری، موجب ماندگاری و تمایز این برنامه با برنامه های مشابه می شود.
نخستین دوره جشنواره مقاومت که به همت سازمان بسیج هنرمندان و در بخش های نمایشنامه نویسی و فیلم نامه نویسی برگزارشد، از آن دسته برنامه هایی است که اختتامیه خاصی داشت و متولیان این برنامه، با ابتکاری که داشتند، ضمن تکریم برگزیدگان جشنواره، فضایی غیر رسمی و سرشار از محبت و مهربانی فراهم کردند که جای تامل دارد.
مراسم اختتامیه جشنواره مقاومت در شهر مرزی پارس آباد که در نوک حمله و هجمه فرهنگی دشمنان اسلام و کانال های مختلف ماهواره ای و تلویزیونی قرار گرفته است، میزبان این مراسم بود. تصور این بود که مراسم با حضور مسئولین استانی و منطقه در مجتمع فرهنگی و هنری آراز و یا مجموعه سینمایی فرهنگی انقلاب این شهر و یا حتی در یکی از سالن های اجتماعات دستگاه های اجرایی این شهرستان برگزار شود. همه برگزیدگان جشنواره از شهرهای مختلف استان، تصورشان این بود که مراسم به رسم و عرف معمول برگزار خواهد شد. از همان زمان حرکت به پارس آباد، مشخص بود که اختتامیه ویژه ای را خواهیم دید. کاروان با حال و هوایی خاص به راه افتاد. بعدا از طی 220 کیلومتر به شهر پارس آباد که رسیدیم، از خیابان های منتهی به سالن های نمایش، سینما و اجتماعات رد شدیم و به خارج از محدوده شهری پارس آباد رسیدیم. تصور این بود که یا اجرای برنامه با تاخیر همراه است و برای اینکه هنرمندان از زمان به شکل مطلوب استفاده کنند، ستاد جشنواره، برنامه جنبی پیش بینی کرده است و یا اینکه زمان برگزاری مراسم به وقت و روز دیگری موکول شده است.
هفت کیلومتر از شهر فاصله گرفتیم و وارد محدوده روستایی شدیم. دهستان ساوالان. از چند روستا که گذر کردیم، رسیدیم به روستای عبدالرضا آباد یا همان قره قباق حسنجانلو. روستا همان طراوت و زیبایی همیشگی را داشت. بهار زودتر از جاهای دیگر به این منطقه زرخیر رسیده است. همه جا سبز بود و آسمان هم آبی آبی. از کانالی که روستا را به دو قسمت کرده، آب روانی جاری بود و روستاییان مشغول انجام کارهای روزانه. بوی نان با برکت زنان این دیار و دود ناشی از اجاق روشن تنورها، همه جا را فراگرفته بود. از کنار مسجد ابوالفضل(ع) که رد شدیم، وارد حیاط زیبا و بزرگی شدیم با درختان و گل های معطر و فضایی دلنشگین و دوست داشتنی. وارد حیاط که شدیم ، مردی مهربان با موهای سفید که پیراهن مشکی بر تن کرده بود، به استقبالمان آمد. قامت خمیده اش نشان می داد که داغی بزرگ، قامت الفش را کمان کرده است. با همان صفا و سادگی که داشت و به رسم آیین میهمانان نوازی ایرانان با فرهنگ و آذری های میهمان نواز، دعوت مان کرد تا وارد پذیرایی شویم. دورتا دور اتاق را با پشتی هایی تزیین کرده بودند و در گوشه اتاق و روی میزی یک جلد قرآن مجید و عکسی توجه همه را به خود جلب می کرد. عکس متعلق به شهید بزرگوار نیکنام مهرآوران بود و ما میزبان نگاه گرم و تبسم مهربانه این شهید فی سبیل الله بودیم. دوبرادر شهید هم به گرمی از ما استقبال کردند و با چایی و خرما، آیین میهمان نوازی را به زیباترین و ساده ترین شکل به نمایش گذاشتند و مراسم اختتامیه نخستین دوره جشنواره مقاومت به سادگی تمام آغاز شد. نه از دکور و تشریفات خبری بود و نه از سیستم های پیشرفته نوری و صدایی.
سیدحسین نصیری از هنرمندان فیلمساز استان که مشغول ساخت فیلم کوتاهی در پارس آباد بود و به همراه چند هنرمند دیگر، به گروه مان پیوسته بود، آیاتی از کلام الله مجید را به زیایی قرائت کرد. مجتبی هاتف، سرپرست اداره فرهنگ و ارشاداسلامی شهرستان پارس آباد به زبانی ساده، به میهمانانی که برای ادای احترام به این شهید سرافراز و خانواده محترمش آمده بودند، خوش آمد گفت و مسئول بسیج هنرمندان استان هم با لحنی ساده گفت که این آیین برای تجدید بیعت هنرمندان با شهدا و تکریم خانواده شهداست. مصطفی قهرمانی، از 6 فروردین 96 گفت که پیکر مطهر شهید نیکنام مهرآوران را به این روستا آوردند و در وسط همین اتاقی که ما نشسته ایم، چه مراسم باشکوه وداع با شهید برگزار شد.
او گفت که هدف مان از اجرای این برنامه در منزل این شهید، برای قدردانی از شهداست. شهدایی که استقلال، آزادی و عزت و شرف مان را مدیون همت، مجاهدت و ایثارگری ها و جان فشانی ها آن ها هستیم.
لحظات زیبا و سرشار از معنویتی را که داشتیم، نمی خواستیم به این زودی ها، تمام بشود و از این محفل و این خانواده خداحافظی کنیم.
سید رضی محمودی فخرآبادی از هنرمندان تئاتر و فیلم استان هم که مسئولیت شورای فیلم بسیج استان را بر عهده دارد، برگزاری این مراسم را در منزل این شهید بزرگوار، برکتی ارزشمند و افتخاری بزرگ برای اصحاب فرهنگ وهنر و هنرمندان عنوان کرد و گفت که این مراسم چقدر در افزایش روحیه هنرمندان برای تولید آثار فاخر و صیانت از ارزش های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت تاثیرگذار است.
پدر گرانقدر و معظم شهید غیرت و شرافت، نیکنام مهرآوران در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود و نگاهش به نگاه فرزند شهیدش گره خورده بود، برای مان از دلاور فرزند غیورش گفت.
پدر مهربانانه با ما سخن می گفت. ساده و بی ریا. گفت که فرزندش متولد 1373 همین روستاست که در چهارمین روز از فروردین سال جاری در منطقه عملیاتی اشنویه و در حالیکه مشغول صیانت و پاسداری از مرزهای جمهوری اسلامی ایران بود، شهد شیرین شهادت را چشیده و به درجه عظیم شهادت نائل شده است.
گفت که نوروز96 که همه مشغول دید و بازدید بودند، ما شادی دیگری داشتیم. یک شادی معنوی غرور آفرین. می گفت که وقتی پیکر خونین شهیدش را در ششمین روز از فروردین به روستا آوردند، سجده شکر به جای آوردیم و خدا را شکر کردیم. می گفت که مردم، مسئولین و همه دوستان و آشنایانشان برای این شهید بزرگوار، سنگ تمام گذاشتند و مراسم و آیین های استقبال، تدفین و بزرگداشت و ترحیم را به بهترین شکل اجرا کردند.
پدر مهربانه گفت که فرزند رشیدش از سربازان امام و رهبری بود که برای دفاع از کیان ایران اسلامی و مرزهای این کهن دیار، با تیپ 37 حضرت عباس(ع) استان اردبیل در منطقه عملیاتی، اشنویه استان آذربایجان غربی مشغول انجام خدمت مقدس سربازی بود که به فوز عظیم شهادت نائل شده است.
و تشکر کرد از اینکه در آستانه سالگرد رجعت این ستاره سرخ، هنرمندانی را میزبانی می کنند که قطعا" با تولید آثار ارزشی، راه همه شهدا و شهید فرزندش را ادامه خواهند داد و این عشق و محبت به این آب و خاک مقدس را به نسل های بعدی منتقل خواهند کرد.
منتخبین و برگزیدگان این جشنواره، لوح سپاس شان را که افتخاری بس بزرگ برای شان بود، از دست این پدر مهربان که جگر گوشه اش را برای این نظام مقدس هدیه کرده است، گرفتند و بر دستان افتخار آفرین این عزیز بوسه زدند.
همه هنرمندان و منتخبین این جشنواره از حضور در این محفل احساس غرور و سربلندی می کردند. این لوح و جایزه ای که از دست پدر این شهید بزرگوار دریافت کردند، با همه جوایز و الواحی که از دیگر جشنواره ها و مسابقات و رویدادهای فرهنگی و هنری گرفته بودند، فرق داشت.
پدر با تبسم و مهربانی بدرقه مان کرد و سیدحسین نصیری با صدای حزینی که داشت، از زبان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) خطاب به شهید جوان کربلا، حضرت علی اکبر(ع)، سوگ نامه ای را خواند تا تسکین مان دهد.
یاد و خاطره همه شهدای گلگون گفن این دیار مقدس، گرامی و راهشان همواره پررهرو باد.
همه شرکت کنندگان و مخاطبان هر برنامه و موضوعی، تمامی ویژگی های یک برنامه را درآیین های اختتامیه به تماشا می نشیننند. عرف و روال معمول همه آیین های اختتامیه برنامه های مختلف اعم از نمایشگاه ها، همایش ها، جشنواره ها و ... این است که عموما" این مراسم و برنامه ها در فضایی خاص و با بخش های مختلف برگزار می شود و لزوما" برگزیدگان و منتخبان رویدادها، جوایز و هدایای خود را از دست مسئولان منطقه، استان و یا کشور دریافت می کنند.
اما بعضی از آیین ها و مراسم اختتامیه با خلاقیت ها و نوآوری های خاصی برگزار می شود که این خلاقیت، ابتکار و نوآوری، موجب ماندگاری و تمایز این برنامه با برنامه های مشابه می شود.
نخستین دوره جشنواره مقاومت که به همت سازمان بسیج هنرمندان و در بخش های نمایشنامه نویسی و فیلم نامه نویسی برگزارشد، از آن دسته برنامه هایی است که اختتامیه خاصی داشت و متولیان این برنامه، با ابتکاری که داشتند، ضمن تکریم برگزیدگان جشنواره، فضایی غیر رسمی و سرشار از محبت و مهربانی فراهم کردند که جای تامل دارد.
مراسم اختتامیه جشنواره مقاومت در شهر مرزی پارس آباد که در نوک حمله و هجمه فرهنگی دشمنان اسلام و کانال های مختلف ماهواره ای و تلویزیونی قرار گرفته است، میزبان این مراسم بود. تصور این بود که مراسم با حضور مسئولین استانی و منطقه در مجتمع فرهنگی و هنری آراز و یا مجموعه سینمایی فرهنگی انقلاب این شهر و یا حتی در یکی از سالن های اجتماعات دستگاه های اجرایی این شهرستان برگزار شود. همه برگزیدگان جشنواره از شهرهای مختلف استان، تصورشان این بود که مراسم به رسم و عرف معمول برگزار خواهد شد. از همان زمان حرکت به پارس آباد، مشخص بود که اختتامیه ویژه ای را خواهیم دید. کاروان با حال و هوایی خاص به راه افتاد. بعدا از طی 220 کیلومتر به شهر پارس آباد که رسیدیم، از خیابان های منتهی به سالن های نمایش، سینما و اجتماعات رد شدیم و به خارج از محدوده شهری پارس آباد رسیدیم. تصور این بود که یا اجرای برنامه با تاخیر همراه است و برای اینکه هنرمندان از زمان به شکل مطلوب استفاده کنند، ستاد جشنواره، برنامه جنبی پیش بینی کرده است و یا اینکه زمان برگزاری مراسم به وقت و روز دیگری موکول شده است.
هفت کیلومتر از شهر فاصله گرفتیم و وارد محدوده روستایی شدیم. دهستان ساوالان. از چند روستا که گذر کردیم، رسیدیم به روستای عبدالرضا آباد یا همان قره قباق حسنجانلو. روستا همان طراوت و زیبایی همیشگی را داشت. بهار زودتر از جاهای دیگر به این منطقه زرخیر رسیده است. همه جا سبز بود و آسمان هم آبی آبی. از کانالی که روستا را به دو قسمت کرده، آب روانی جاری بود و روستاییان مشغول انجام کارهای روزانه. بوی نان با برکت زنان این دیار و دود ناشی از اجاق روشن تنورها، همه جا را فراگرفته بود. از کنار مسجد ابوالفضل(ع) که رد شدیم، وارد حیاط زیبا و بزرگی شدیم با درختان و گل های معطر و فضایی دلنشگین و دوست داشتنی. وارد حیاط که شدیم ، مردی مهربان با موهای سفید که پیراهن مشکی بر تن کرده بود، به استقبالمان آمد. قامت خمیده اش نشان می داد که داغی بزرگ، قامت الفش را کمان کرده است. با همان صفا و سادگی که داشت و به رسم آیین میهمانان نوازی ایرانان با فرهنگ و آذری های میهمان نواز، دعوت مان کرد تا وارد پذیرایی شویم. دورتا دور اتاق را با پشتی هایی تزیین کرده بودند و در گوشه اتاق و روی میزی یک جلد قرآن مجید و عکسی توجه همه را به خود جلب می کرد. عکس متعلق به شهید بزرگوار نیکنام مهرآوران بود و ما میزبان نگاه گرم و تبسم مهربانه این شهید فی سبیل الله بودیم. دوبرادر شهید هم به گرمی از ما استقبال کردند و با چایی و خرما، آیین میهمان نوازی را به زیباترین و ساده ترین شکل به نمایش گذاشتند و مراسم اختتامیه نخستین دوره جشنواره مقاومت به سادگی تمام آغاز شد. نه از دکور و تشریفات خبری بود و نه از سیستم های پیشرفته نوری و صدایی.
سیدحسین نصیری از هنرمندان فیلمساز استان که مشغول ساخت فیلم کوتاهی در پارس آباد بود و به همراه چند هنرمند دیگر، به گروه مان پیوسته بود، آیاتی از کلام الله مجید را به زیایی قرائت کرد. مجتبی هاتف، سرپرست اداره فرهنگ و ارشاداسلامی شهرستان پارس آباد به زبانی ساده، به میهمانانی که برای ادای احترام به این شهید سرافراز و خانواده محترمش آمده بودند، خوش آمد گفت و مسئول بسیج هنرمندان استان هم با لحنی ساده گفت که این آیین برای تجدید بیعت هنرمندان با شهدا و تکریم خانواده شهداست. مصطفی قهرمانی، از 6 فروردین 96 گفت که پیکر مطهر شهید نیکنام مهرآوران را به این روستا آوردند و در وسط همین اتاقی که ما نشسته ایم، چه مراسم باشکوه وداع با شهید برگزار شد.
او گفت که هدف مان از اجرای این برنامه در منزل این شهید، برای قدردانی از شهداست. شهدایی که استقلال، آزادی و عزت و شرف مان را مدیون همت، مجاهدت و ایثارگری ها و جان فشانی ها آن ها هستیم.
لحظات زیبا و سرشار از معنویتی را که داشتیم، نمی خواستیم به این زودی ها، تمام بشود و از این محفل و این خانواده خداحافظی کنیم.
سید رضی محمودی فخرآبادی از هنرمندان تئاتر و فیلم استان هم که مسئولیت شورای فیلم بسیج استان را بر عهده دارد، برگزاری این مراسم را در منزل این شهید بزرگوار، برکتی ارزشمند و افتخاری بزرگ برای اصحاب فرهنگ وهنر و هنرمندان عنوان کرد و گفت که این مراسم چقدر در افزایش روحیه هنرمندان برای تولید آثار فاخر و صیانت از ارزش های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت تاثیرگذار است.
پدر گرانقدر و معظم شهید غیرت و شرافت، نیکنام مهرآوران در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود و نگاهش به نگاه فرزند شهیدش گره خورده بود، برای مان از دلاور فرزند غیورش گفت.
پدر مهربانانه با ما سخن می گفت. ساده و بی ریا. گفت که فرزندش متولد 1373 همین روستاست که در چهارمین روز از فروردین سال جاری در منطقه عملیاتی اشنویه و در حالیکه مشغول صیانت و پاسداری از مرزهای جمهوری اسلامی ایران بود، شهد شیرین شهادت را چشیده و به درجه عظیم شهادت نائل شده است.
گفت که نوروز96 که همه مشغول دید و بازدید بودند، ما شادی دیگری داشتیم. یک شادی معنوی غرور آفرین. می گفت که وقتی پیکر خونین شهیدش را در ششمین روز از فروردین به روستا آوردند، سجده شکر به جای آوردیم و خدا را شکر کردیم. می گفت که مردم، مسئولین و همه دوستان و آشنایانشان برای این شهید بزرگوار، سنگ تمام گذاشتند و مراسم و آیین های استقبال، تدفین و بزرگداشت و ترحیم را به بهترین شکل اجرا کردند.
پدر مهربانه گفت که فرزند رشیدش از سربازان امام و رهبری بود که برای دفاع از کیان ایران اسلامی و مرزهای این کهن دیار، با تیپ 37 حضرت عباس(ع) استان اردبیل در منطقه عملیاتی، اشنویه استان آذربایجان غربی مشغول انجام خدمت مقدس سربازی بود که به فوز عظیم شهادت نائل شده است.
و تشکر کرد از اینکه در آستانه سالگرد رجعت این ستاره سرخ، هنرمندانی را میزبانی می کنند که قطعا" با تولید آثار ارزشی، راه همه شهدا و شهید فرزندش را ادامه خواهند داد و این عشق و محبت به این آب و خاک مقدس را به نسل های بعدی منتقل خواهند کرد.
منتخبین و برگزیدگان این جشنواره، لوح سپاس شان را که افتخاری بس بزرگ برای شان بود، از دست این پدر مهربان که جگر گوشه اش را برای این نظام مقدس هدیه کرده است، گرفتند و بر دستان افتخار آفرین این عزیز بوسه زدند.
همه هنرمندان و منتخبین این جشنواره از حضور در این محفل احساس غرور و سربلندی می کردند. این لوح و جایزه ای که از دست پدر این شهید بزرگوار دریافت کردند، با همه جوایز و الواحی که از دیگر جشنواره ها و مسابقات و رویدادهای فرهنگی و هنری گرفته بودند، فرق داشت.
پدر با تبسم و مهربانی بدرقه مان کرد و سیدحسین نصیری با صدای حزینی که داشت، از زبان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) خطاب به شهید جوان کربلا، حضرت علی اکبر(ع)، سوگ نامه ای را خواند تا تسکین مان دهد.
یاد و خاطره همه شهدای گلگون گفن این دیار مقدس، گرامی و راهشان همواره پررهرو باد.
