شاعر اهل بیت(ع):
شعر حوزوی باید عمق داشته باشد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رضوی، حجت الاسلام جواد محمد زمانی در کارگاه شعر آیینی در مشهد اظهار کرد: در طول تاریخ و پیش از شکل گیری مفهومی به نام دانشگاه، تحصیلات منحصر در حوزه علمیه و مدارس علمیه بود؛ پدیده دانشگاه پدیده نو ظهوری است که شاید ۱۰۰ سال ایجاد شده است و پیش از آن اگر کسی قصد تحصیل داشت، می بایست به حوزه علمیه می رفت .
وی افزود: همچنین دروس حوزه های علمیه نیز بسیار گسترده بوده است، به عنوان مثال کسی که قصد داشت در ریاضیات و نجوم تحصیل کند، باید به مدارس علمیه می رفت.
این شاعر اهل بیت (ع) تصریح کرد: در ادامه مدرسه نظامیه بغداد با ساختاری جدید ایجاد شد و سعدی دانش آموخته این مدرسه بود؛ همین یک نفر برای موفقیت و ماندگاری نام این مدرسه کافی است.
وی با بیان اینکه امروز چون ما دانشگاه های را داریم اگر طلبه ای شاعر باشد، عجیب و نو به نظر می آید، اضافه کرد: در گذشته ادبیات نیز بسیار گسترده تر از امروز بود و حتی ممکن بود افراد تا ۱۰ سال مباحث ادبیات را بخوانند و در آن دوره دراز مدت با معانی بیان و اشعار عرب آشنا می شد و برخی از کتاب های بزرگ را نیز می خوانند و همین امر باعث شد که از اغلب علمای ما تعدادی هر چند اندک شعر باقی بماند.
این شاعر اهل بیت (ع) گفت: بخشی از ادبیات حوزوی ما در واقع اشعاری است که یک مطلب درسی را به شعر تبدیل می کند. دغدغه اصلی در این شعرها آموزش بوده است و ممکن است هنر شاعری کمتر مورد توجه بوده است. در خصوص شعر حوزوی دوره ای را پیش از انقلاب داشتیم که هنر شعر در حوزه کم رنگ شد و از دهه هفتاد به بعد شاعران حوزوی نیز کاهش پیدا کردند.
وی ادامه داد: بحث شعر حوزه از یک منظر شامل ساختار و ظاهر شعر است، که از موارد اصلی هر شعری است. صراحت زبان،آرایه ها ادبی، نگاه های تازه و نوآوری نیز از موارد قطعی هستند که در شعر باید رعایت شود؛ از طرفی شاعر حوزوی کسی است که در حوزه علمیه تحصیل کرده و برداشت عمیق تری نسبت به برخی مفاهیم دارد بنابراین شعر او باید آیینه این مطالب هم باشد. شعر حوزه باید عمق داشته و مفاهیم مختلف را آموزش دهد؛ پس نیاز است که شاعر حوزوی مطالعات گسترده در مواردی مانند تاریخ اسلام، تاریخ عاشورا و غیره داشته باشد.
زمانی با اشاره به اهمیت مباحث اخلاقی و عرفانی در شعر، افزود: شاعر حوزوی باید در مباحث کلامی سررشته داشته باشد که با توجه به اینکه امروزه منابع مختلف در دسترس هستند، به راحتی این اطلاعات به دست می‌آیند. در مسائل عرفانی نیز اگر یک طلبه حتی این مباحث را قبول نداشته باشد از او انتظار می رود که درباره مباحث عرفانی به ویژه عرفان ادبی اطلاعات داشته باشد.
وی تاکید کرد: در واقع شعر حوزه می بایست یک فرهیختگی در خود داشته باشد. شعر هم باید دینی باشد هم لطافت و معانی داشته باشد و در دوران معاصر هم از این شاعران فراوان داریم و نیاز است که این موضوع تقویت شود.
وی افزود: همچنین دروس حوزه های علمیه نیز بسیار گسترده بوده است، به عنوان مثال کسی که قصد داشت در ریاضیات و نجوم تحصیل کند، باید به مدارس علمیه می رفت.
این شاعر اهل بیت (ع) تصریح کرد: در ادامه مدرسه نظامیه بغداد با ساختاری جدید ایجاد شد و سعدی دانش آموخته این مدرسه بود؛ همین یک نفر برای موفقیت و ماندگاری نام این مدرسه کافی است.
وی با بیان اینکه امروز چون ما دانشگاه های را داریم اگر طلبه ای شاعر باشد، عجیب و نو به نظر می آید، اضافه کرد: در گذشته ادبیات نیز بسیار گسترده تر از امروز بود و حتی ممکن بود افراد تا ۱۰ سال مباحث ادبیات را بخوانند و در آن دوره دراز مدت با معانی بیان و اشعار عرب آشنا می شد و برخی از کتاب های بزرگ را نیز می خوانند و همین امر باعث شد که از اغلب علمای ما تعدادی هر چند اندک شعر باقی بماند.
این شاعر اهل بیت (ع) گفت: بخشی از ادبیات حوزوی ما در واقع اشعاری است که یک مطلب درسی را به شعر تبدیل می کند. دغدغه اصلی در این شعرها آموزش بوده است و ممکن است هنر شاعری کمتر مورد توجه بوده است. در خصوص شعر حوزوی دوره ای را پیش از انقلاب داشتیم که هنر شعر در حوزه کم رنگ شد و از دهه هفتاد به بعد شاعران حوزوی نیز کاهش پیدا کردند.
وی ادامه داد: بحث شعر حوزه از یک منظر شامل ساختار و ظاهر شعر است، که از موارد اصلی هر شعری است. صراحت زبان،آرایه ها ادبی، نگاه های تازه و نوآوری نیز از موارد قطعی هستند که در شعر باید رعایت شود؛ از طرفی شاعر حوزوی کسی است که در حوزه علمیه تحصیل کرده و برداشت عمیق تری نسبت به برخی مفاهیم دارد بنابراین شعر او باید آیینه این مطالب هم باشد. شعر حوزه باید عمق داشته و مفاهیم مختلف را آموزش دهد؛ پس نیاز است که شاعر حوزوی مطالعات گسترده در مواردی مانند تاریخ اسلام، تاریخ عاشورا و غیره داشته باشد.
زمانی با اشاره به اهمیت مباحث اخلاقی و عرفانی در شعر، افزود: شاعر حوزوی باید در مباحث کلامی سررشته داشته باشد که با توجه به اینکه امروزه منابع مختلف در دسترس هستند، به راحتی این اطلاعات به دست می‌آیند. در مسائل عرفانی نیز اگر یک طلبه حتی این مباحث را قبول نداشته باشد از او انتظار می رود که درباره مباحث عرفانی به ویژه عرفان ادبی اطلاعات داشته باشد.
وی تاکید کرد: در واقع شعر حوزه می بایست یک فرهیختگی در خود داشته باشد. شعر هم باید دینی باشد هم لطافت و معانی داشته باشد و در دوران معاصر هم از این شاعران فراوان داریم و نیاز است که این موضوع تقویت شود.
