اصولاً اهتمام به رعایت تشریفات در انجام امور مربوط به اداره و نگهداری بارگاه منور امام رضا(ع)، نوعی عرض ارادت و اعتراف به جایگاه الهی آن امام همام از سوی حکام و بزرگانی بوده که خود را ارادتمند و وابسته به عنایت‌های سلطان سریر ارتضاء – علیه آلاف التحیه و الثناء– می‌دانستند.