سوگ نامه ای برای استاد مسلم تعزیه

 استاد جابر عناصري كه دلش از آيينه بود و چشمانش از جنس باران، خيالش به سان پرنده اي بلندآشيان بود. چنان كلمات و واژه ها را به رقص در مي آورد كه گويي با ريشه ها و واژه ها همراه است. دلش آبي و آرام از ديوارهاي آسمان بالا مي رفت و ابر باران زاي صميمت برصفحات كتابهاي ماندگارش  مي باريد.قلم بيانگر انديشه شكوفاي او بود و نگاه عميقش بيانگر عشق و ارادت او به آستان خورشيد دشت نينوا، حضرت اباعبدالله الحسين (ع). او نمادي بلند از فرهنگ و هنر  عاشورايي است كه روح ايمان و عشق را در ادبيات عاشورايي و بويژه تعزيه اين هنر اصيل ايراني  جاري و ساري ساخته است. زنده ياد جابر عناصري نيك مي دانست كه  قلم مانا سرمايه آسمان هنراست كه از ذهن خلاق و عاشق تراوش مي شود و از انگشتان پراحساس هنرمند مي تراود. او اهل درد بود و ساكن غريب و آثار ماندگارش  جلوه اي ازپاكي وجود و تبلور حقيقي احساس. دكتر عناصري محقق و پژوهشگري بود که آداب پژوهش و تحقيقات عاشورايي را به شیوه عاشقی متبلور در صبر و استقامت با حرکتی اصولی و اخلاق‌مدار پایه‌گذاری کرد.
دكتر جابر عناصري شايسته فرزند دارالارشاد اردبيل است كه با جانمايه عشق و ايمان، جلوهاي عشق و دلباختگي مردم اين سامان را به ساحت قدسي آبروي آب و آيينه حضرت امام حسين (ع) و ياران باوفايش به نيكي بر صفحه هاي كتاب هايش نقش بسته و شكوهي عظمت آفرين به ادبيات عاشورايي بخشيده است. اين عشق و علاقه به خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام و فرهنگ مردم ايران زمين او را برآن داشت تا آثاري را خلق كند كه هريك از اين مجموعه مانا و ماندگار حرف هاي زيادي براي گفتن دارند. دكتر عناصري در كنار پژوهش هاي فراواني كه انجام داده، بيش از 40 كتاب ارزشمند را در زمينه فرهنگ ايران به رشته تحرير درآورده است كه هريك سرشار از نگاه عاشقانه اين چهره شهير فرهنگي كشور به فرهنگ مهد فرهنگ و هنر ، ايران سربلند و سرافراز است .
«شناخت اساطير ايران بر اساس طومار نقالان»، «شبيه خواني، كهن الگوي نمايش هاي ايراني»، « مردم شناسي و روانشناسي هنري»، «عاشق ترين عاشقان فرهنگ»،«فرهنگ و پژوهش» و« نسيم خاطرات» از جمله آثار تامل برانگيز و قابل تمجيد اين محقق و پژوهشگر برجسته ايراني است. وي در توصيف و ستايش فرهنگ ديارش، اردبيل مقدس، مجموعه مقالات نسيم خاطرات را كه در بردارنده 150 مقاله درباره تاريخ شفاهي اردبيل و گريزهايي به فرهنگ محلي ايران است، نگاشته است.
همين تلاش هاي ارزشمندش در عرصه هنر مانا و ماندگار تعزيه و شبيه خواني موجب شد تا با افتخار لوح ويژه پدر تعزيه دانشگاهي ايران را دريافت كند. در دومين جشنواره ملي ميلاد سرخ كه همزمان با ميلاد مسعود روح ناميراي عشق در كالبد زمان، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) در سال 92 در كهن شهر حسيني اردبيل برگزار شد ، با افتخار و غرور از استاد براي حضور در صحنه دعوت كردم و استاد در حالی كه ميهمانان اين جشنواره و جمع كثيري از مردم قدرشناس اردبيل به احترام اين استاد فرهيخته قيام كرده بودند و ايستاده، تلاش هاي ارزشمندش را تحسين و تمجيد مي كردند، با متانت در پشت تريبون ايستاد و از عشقش به آقا اباعبدالحسين (ع) سخن گفت و با اشك هاي جاري از چشمانش، تابلوهايي ماندگار از حماسه عاشورا در صحن مجتمع فرهنگي و هنري فدك اردبيل خلق كرد. از حسين (ع) گفت و از سقاي تشنه لبش. از علي اصغر (ع) گفت و ناله هاي مادرش. كتاب هاي نفيسش را كه در هر ورقش عشق جاري بود و محبت، ورق زد و به مردم ديارش گفت كه چقدر دل تنگ عزا داري ها و تعزيه هاي كوچه معمار و شبيه خواني ابوي تعزيه خوانش است. سكينه خوان يكي از محلات اردبيل را به گرمي مورد تفقد قرار داد و كتابي ارزشمند از آثار ماندگارش را به او هديه داد. آنروز چقدر براي حسين زهرا (س) اشك ماتم ريختيم و امروز در سالگرد فراق اين پير عشق و معرفت ناباورانه، هجرتش را به سوگ نشسته ايم. به رسم تعظیم و تکریم؛ ذوق سلیم، رفتار لطیف و گفتار ظریفانه اين افتخار آفرين ادبيات عاشورايي را ارج نهاده، ياد و خاطره آن علیم لطیف را که بلبل دستان سرای خوش نوای زبان را در قفس تنگ دهان به قوت اذهان در ترنم و تنغم می آورد و دُرّ کلام را در صدف هر زبان می نهاد،گرامي داشته و سخن دلپذیر و دل سخن پذیرشان را که محصولی از دّر بیکران معانی  و مفرح دلها است و ملطّف به لطف  حضرت حق كه به يادگار گذاشته اند، به بزرگي و عظمت ياد مي كنيم.
يادش گرامي و نامش هماره جاودان باد.