حسین(ع)، روح نامیرای عشق

خبرگزرای رضوی/سرویس استان ها، حسین علیه السلام؛ اعطای عطیه بزرگ سرمدی، تداوم رسالت پربار محمدی، طنین گامهای بلند علوی و زیبا گل سرخ باغستان سبز توحیدی است. حسین علیه السلام؛ آفریدگار حماسه و شور، پاسدار حریم روشنایی و نور، مهر کیش ستم کش و شکوفه گل علوی و فاطمی است. حسین علیه السلام  غزل خوان سرود شهادت و شاعر منظومه سرخ کربلا، روح نامیرای عشق در کالبد زمان و تبلور عاشقانه ترین احساس در نبض هستی است. حسین علیه السلام؛ مثل رویایی شیرین، در خواب گل هاست که عطر نام پرشکوهش، مشام گلبوته ها را نوازش می دهد. حسین علیه السلام؛ طراوت شگفتی است که اندوه مهربانی را در خراب آباد خاک پراکنده می کند و نسیم سرخوش کویش، تبسم فروش شهر شهر شادی هاست. حسین علیه السلام؛ به عنوان ماناترین حادثه تاریخ ، بوته های غیرت ما را به باران قیام خویش بارورکرد و سروهای قیام عزت و افتخار را در جنگل جانمان رویاند. حسین علیه السلام؛ کرامت باروری است که در چکاچک تیغ های به ستوه آمده، نستوهی ایمان و عشق را شهادت داد و با تشنه کامش اش، ایثار و وفا را آبرو بخشید. حسین علیه السلام؛ میلادی در شهادت و شهادتی در میلاد است. حسین میلاد سرخ شهادت است و میلادش ولادت حریت و شجاعت، زادروز اخلاص و ایثار و سرآغاز حماسه و عرفان است.
خورشید نامیرای کربلا، کرامت بی کران و آرامش دل های طوفانی و وارث آدم و خدایی ترین خون خداست که کتاب بی نظیر حماسه سرخش هماره ی تاریخ خواندنی و ستودنی است. حسین (ع) خورشید عاشورای روشن تاریخ است که هفتادودو ستاره، منظومه کربلای او را عاشقانه سروده اند.حسین علیه السلام؛  نزدیکترین نام به خداست که  با آمدنش انسان حیران در کوره راه حیات را با سرانگشت اشاره اش به کمال و سعادتی ابدی فراخواند تا برای همیشه تاریخ، چراغ شهادت روشن بماند و کلمات سرخ عاشورا برپیشانی تاریخ حک و ماندگار شود.
حسین(ع)؛ زیبا شناگردریای خون و رهپوی وادی عشق است که در قربانگاه خود و در آخرین لحظات نیز، سرود توحید و رضا را به زیبایی تمام خواند و شهادت را حضور جاوید در تاریخ عنوان کرد و فرهنگ عاشورایی و فرهنگ «هیهات من الذله»را در رگ رگ غیرتمندان جاری ساخت.
خورشید سربند«یاحسین» را به پیشانی بسته و آب، «یا ابالفضل» را قطره قطره می گرید تا همراه با خواهر داغدیده ات، سر بر شانه هایت بگذارند و دریا دریا آوارگی را ضجه بزنند.
اینک و در اربعین جانگدازت، خیل عاشقانت از جای جای جهان با پای ارادت، عاشقانه به دیدارت آمده اند تا در گرد حرمت، با زینب دشت نینوا، همنوایی کنند و ناله سردهند.
عشق هر روز به تکرار توبر می خیزد
اشک هر روز به دیدار تو بر می خیزد
ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست
گردو خکای که ز رخسار ت وبر می خیزد
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)
سعیدنوریان/ آبان 96/ اردبیل