دست های خالی در محضر امام علی علیه السلام

صدیقه رضوانی نیا- امشب دومین شبی است که میهمان شهر امیرالمومنین هستم. حال و هوای شهر نجف در بیان نمی گنجد.
شیعیان از نقاط مختلف جهان به هر طریقی که توانسته اند خود را به شهر نجف و پابوسی امام اول شیعیان رسانده اند تا پس از زیارت بارگاهش راهی کربلا شوند.
من در مقابل ایوان طلا نشسته ام همان نقطه ای که دل هر شیعه ای در آرزوی دیدن و لحظه ای در برابر آن نشستن،می تپد.
چه بگویم از لحظه هایی که در آن قرار دارم و با چه واژه هایی این لحظه های بارگاه امیرالمومنین (ع) را توصیف کنم. فقط می توانم بگویم حال و هوای بارگاه امام علی علیه السلام با کلمات شرح دادنی نیست. قبل از ورودی باب الساعه گروهی از ایرانی ها مداحی علی علی مولا را می خوانند.
در محضر امام علی علیه السلام اسم او را که ذکر است، آوردن خیلی جذاب و فراموش ناشدنی است.
بعد از چند ساعتی قدم زدن در شارع الرسول و دیدن صحنه هایی ناب از زائران و موکب ها و عکاسی و فيلم برداری از میان خیل جمعیت صحن حضرت زهرا خود را به ورودی باب الساعه حرم مطهر می رسانم، قسمت خانم ها خیلی خیلی خلوتر است موبایل و کفش هایم را تحویل می دهم و از ورودی باب الساعه وارد می شوم.
بعد یکسال یکباره خودم را در برابر ایوان طلا می بینم و ضریحی که از دور خودنمایی می کند. دست بر سینه می گذارم و به امیرالمومنین سلام می کنم باورم نمی شود دوباره در برابر امامم ایستاده باشم
راستش هر وقت حرم امام علی علیه السلام آمده ام خودم را فرزند امیرالمومنین دیده ام. ته قلبم اعتقاد دارم همه شیعیان فرزندان امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه  (ع) هستند.
من در حرم مطهر امام علی علیه السلام به سادات حسرت می خورم که فرزند خاص او هستند اما مگر پیامبر نفرمود من و علی پدران این امت هستیم.
در حرم امام علی علیه السلام می شود شیعیان از کشورهای مختلف را مشاهده کرد؛ هندی، پاکستانی، زائران جنوب شرق آسیا، آفریقایی ها و ...
زائرانی که پس از طی کیلومترها راه اربعین؛خود را به نجف رسانده اند تا پس از زیارت امام علی علیه السلام به شوق زیارت کربلا در جاده های اربعین پیاده گام بردارند.
در برابر ایوان طلای حرم امیرالمونین شیعیان صحنه هایی از عشق و دلدادگی به ساحت امیرالمومنین (ع) خلق می کنند که در هیچ جای جهان قابل دیدن نیست. گروههای مختلف در این صحن در حال عزاداریند گروهی برای خانم فاطمه زهرا مرثیه سرایی می کنند برخی در غم فراق ماه بنی هاشم ناله سر می دهند وگروهی هم به امیرالمومنین قول می دهند که سلامش را به پسرانش که در کربلا ساکنند برسانند.
لحظه هایی را اکنون در برابر ایوان طلای نجف تجربه می کنم که خودم از همین حالا می دانم بعدها دلم بشدت برای این صحنه ها تنگ می شود و با یادآوریش دلم می لرزد و چشم هایم در فراق این ایوان تر می شود.
می دانم با دست های خالی به بارگاه امیرالمومنین علیه السلام آمده ام اما دلم آرام است که اینجا در حرم علی علیه السلام در پناه پدر نشسته ام و به دعای او دل بسته ام و بیشتر از همیشه امید دارم حالا که در آستانه اربعین میهمان امامم شده ام دعایش بدرقه راه من و میلیون ها زائری باشد که این روزها در آرزوی زیارت اربعینی دیگر با اذن امام علی علیه السلام راهی کربلایند.