پاداش خوشرویی با مؤمنان در کلام حضرت زهرا(س)
به گزارش خبرگزاری فرهنگ رضوی، دین اسلام به طرز رفتار و برخورد انسان‌ها با یکدیگر اهمیت ویژهای داده است و به آنان سفارش می‌کند با یکدیگر با محبت و گشاده‌رویی برخورد کنند. چراکه این امر باعث پیوند میان آنان و افزایش دوستیها می‌شود و به همدلی و یکپارچگی آنان می‌انجامد. در منابع دینی نیز از خوشرویی به عنوان عاملی تأثیرگذار در آرامش و سازگاری اجتماعی از جمله در خانواده نام برده شده است.
اهمیت خوشرویی و گشاده‌رویی با دیگران به حدی است که حتی انبیا و ائمه اطهار(ع) و به ویژه پیامبر اکرم(ص) پیوسته به آن عمل می‌کردند و حتی خداوند دربارۀ خُلق آسمانی ایشان می‌فرمایند: «اِنَّک لَعَلی خُلُق عَظیمٍ» تو خویی عظیم و بزرگ داری.
حضرت زهرا(س) در اهمیت این مسأله می‌فرمایند: «بشرٌفی وَجهِ المُؤمِنِ یُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ» خوشرویی هنگام روبرو شدن با مؤمن، بهشت را بر فرد خوشرو واجب می‌کند. (بحارالأنوار، ج75، ص401)
این خصلت، براى همۀ انسان‌ها پسندیده است؛ اما براى کارگزاران نظام اسلامى، اهمیت بیشترى دارد. لذا امام على (ع) رسماً از کارگزاران خود مىخواستند با گشادهرویى با مردم برخورد کنند.
اهمیت خوشرویی و گشاده‌رویی با دیگران به حدی است که حتی انبیا و ائمه اطهار(ع) و به ویژه پیامبر اکرم(ص) پیوسته به آن عمل می‌کردند و حتی خداوند دربارۀ خُلق آسمانی ایشان می‌فرمایند: «اِنَّک لَعَلی خُلُق عَظیمٍ» تو خویی عظیم و بزرگ داری.
حضرت زهرا(س) در اهمیت این مسأله می‌فرمایند: «بشرٌفی وَجهِ المُؤمِنِ یُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ» خوشرویی هنگام روبرو شدن با مؤمن، بهشت را بر فرد خوشرو واجب می‌کند. (بحارالأنوار، ج75، ص401)
این خصلت، براى همۀ انسان‌ها پسندیده است؛ اما براى کارگزاران نظام اسلامى، اهمیت بیشترى دارد. لذا امام على (ع) رسماً از کارگزاران خود مىخواستند با گشادهرویى با مردم برخورد کنند.
