خبرگزاری رضوی گزارش می دهد؛
شهریار ستاره ای پر فروغ در منظومه شعر و ادب فارسی
خبرگزاری رضوی- زهرا رفعتی؛ بیست و هفتم شهریور ماه سالروز درگذشت محمدحسین شهریار شاعر خطه آذربایجان است. شخصی که تاثیری به مراتب عمیق در عرصه شعر گذاشت و بخاطر اهمیت جایگاهش این روز، به نام روز شعر و ادبیات فارسی نام گذاری شده است.
اهمیت زبان فارسی و از آنجایی که دومین زبان جهان اسلام است برکسی پوشیده نیست و باوجود اینکه در طول تاریخ رویدادهای مختلف سیاسی، جنگ و ... رخ داده این زبان به قوت خود باقی مانده است و شاعرانی مانند شهریار توانستند آن را بیشتر از قبل قوام ببخشند و توسعه دهند.
شهریار از همان کودکی انگار میل و علاقه ای وافر به حوزه شعر داشت و پدرش که از نام داران و سرشناسان زمانه خویش بود وقتی علاقه پسر و استعدادش را دید برایش کم نگذاشت.
مگر می شود در این مرز و بوم به دنیا آمده باشی و با شعر و شاعری عجین نباشی. از زمان نوزادی و کودکی و در گهواره با لالایی به خواب می رفتیم و زمان مرگ نیز برروی سنگ قبرمان شعری حک میشود. پس ثبت شدن اشعاری در ذهن و گوش مان امری طبیعی است و نه در زمانه شهریار عجیب به نظر میرسیده نه قبل آن و نه حالا.
نفوذی شدید در شعر
اما شخصیت هایی مانند شهریار باعث قوام بخشیدن به آن می شوند و حضور و نفوذی به مراتب شدیدتری در این وادی داشتند.شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی مهارت داشته است، اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل معروف بود بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به علی‌ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت اشاره کرد.
سید محمدحسین بهجت تبریزی اشعار نخستین خود را عمدتاً به زبان فارسی سرود، شهریار می‌گوید وقتی که اشعارم را برای مادرم می‌خواندم وی به طعنه می‌گفت: «پسرم شعرهای خودت را به زبان مادری هم بنویس تا مادرت نیز اشعارت را متوجه شود!» سپس شهریار شروع به سرودن اشعاری به زبان مادری کرد.
شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه داشت. او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می کرد. در جوانی، سه تار را به نیکویی تمام می نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.
ویژگی شعر شهریار
بیان لطیف، ساده، روان و جذابیت کلام، ویژگی های شعر شهریار است. البته گاه در کنار بیان لطیف و ادیبانه، دیده می شود شاعر با شجاعت، پروایی از کاربرد اصطلاحات عامیانه ندارد و تصاویر زیبای کلامی را با جملات محاوره ای در می آمیزد و از اینکه ادیبان، سطح شعرش را نازل بپندارند نمی هراسد. این تلفیق شاعرانه، از ویژگی های شعر شهریار است. شهریار معتقد به تحول و تجدید حیات در شعر ادبی بود و آثار این نوگرایی در بیشتر اشعارش دیده می شود. او از کاربرد مضامین نو، پروایی نداشت و در این زمینه، نوآوری های فراوانی دارد.
شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.
شهریار، شعر را هنرمندانه به خدمت گرفته بود تا مذهب، ملت و میهن خود را به جهانیان معرفی کند. شعر او، گاه خواننده را به شعرهای دور و دراز می برد، به آسمان های عرفان و انسانیت کامل، پرواز می دهد و عالم هایی بالاتر از این عالم ظاهری را که خود درک کرده است به او نشان می دهد. گاه نیز خواننده را دگرگون می کند و او را وا می دارد بی اختیار به روزگار حسرت خود، به ناپایداری روزگار، آرزوهای محال، فرصت های از دست رفته و بر آن گذشته ای که باز آمدنی نیست اشک بریزد و همه گذشته تلخ و شیرین خود را در آن ببیند. در واقع، هر یک از شعرهای شهریار، پرده ای از سوز و سازها و افت و خیزهای زندگی او را نشان می دهد و از وطن، اجتماع و تاریخ سخن می گوید.
شعر و دین
از نظر استاد شهریار، شعر راه خوبی برای معرفی مذهب، میهن و ملت به جهانیان است. شعرهای شهریار گاه خوانندگان را به راه‌های دور و درازی هدایت می‌کند تا جایی که به آسمان‌ها می‌رسند و از منظر عرفانی عالم‌هایی والاتر از این عالم ظاهری که درک می‌کنند را نظاره‌گر هستند.
همچنین گاه شعرهای او خواننده را دگرگون می‌کند و فرد را به روزگار حسرت خود، آرزوهای محال و ناپایدار روزگار می‌برد و فرد همه گذشته تلخ و شیرین خود را به یاد می‌آورد و به فکر فرو می‌رود.شعرهای شهریار نشان دهنده سوز و سازها و افت و خیزهای زندگی خودش است که از اجتماع، تاریخ و وطن سخن می‌گوید.
حیدر بابایه سلام
یکی از بزرگترین اثرهای استاد شهریار منظومه حیدر بابایه سلام و یا سلام به حیدر بابا می‌باشد. این مجموعه یکی از شاهکارهای ادبیات آذربایجان به حساب می‌آید و شاعر در این مجموعه از زیبایی‌های روستای خشگناب بستان آباد تبریز گفته است که حیدربابا نام کوهی در این روستا است.
گفتنی است این مجموعه در کنار اشعار مدرن قرار گرفته و همچنین به بیش از 80 زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
اهمیت زبان فارسی و از آنجایی که دومین زبان جهان اسلام است برکسی پوشیده نیست و باوجود اینکه در طول تاریخ رویدادهای مختلف سیاسی، جنگ و ... رخ داده این زبان به قوت خود باقی مانده است و شاعرانی مانند شهریار توانستند آن را بیشتر از قبل قوام ببخشند و توسعه دهند.
شهریار از همان کودکی انگار میل و علاقه ای وافر به حوزه شعر داشت و پدرش که از نام داران و سرشناسان زمانه خویش بود وقتی علاقه پسر و استعدادش را دید برایش کم نگذاشت.
مگر می شود در این مرز و بوم به دنیا آمده باشی و با شعر و شاعری عجین نباشی. از زمان نوزادی و کودکی و در گهواره با لالایی به خواب می رفتیم و زمان مرگ نیز برروی سنگ قبرمان شعری حک میشود. پس ثبت شدن اشعاری در ذهن و گوش مان امری طبیعی است و نه در زمانه شهریار عجیب به نظر میرسیده نه قبل آن و نه حالا.
نفوذی شدید در شعر
اما شخصیت هایی مانند شهریار باعث قوام بخشیدن به آن می شوند و حضور و نفوذی به مراتب شدیدتری در این وادی داشتند.شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی مهارت داشته است، اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل معروف بود بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به علی‌ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت اشاره کرد.
سید محمدحسین بهجت تبریزی اشعار نخستین خود را عمدتاً به زبان فارسی سرود، شهریار می‌گوید وقتی که اشعارم را برای مادرم می‌خواندم وی به طعنه می‌گفت: «پسرم شعرهای خودت را به زبان مادری هم بنویس تا مادرت نیز اشعارت را متوجه شود!» سپس شهریار شروع به سرودن اشعاری به زبان مادری کرد.
شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه داشت. او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می کرد. در جوانی، سه تار را به نیکویی تمام می نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.
ویژگی شعر شهریار
بیان لطیف، ساده، روان و جذابیت کلام، ویژگی های شعر شهریار است. البته گاه در کنار بیان لطیف و ادیبانه، دیده می شود شاعر با شجاعت، پروایی از کاربرد اصطلاحات عامیانه ندارد و تصاویر زیبای کلامی را با جملات محاوره ای در می آمیزد و از اینکه ادیبان، سطح شعرش را نازل بپندارند نمی هراسد. این تلفیق شاعرانه، از ویژگی های شعر شهریار است. شهریار معتقد به تحول و تجدید حیات در شعر ادبی بود و آثار این نوگرایی در بیشتر اشعارش دیده می شود. او از کاربرد مضامین نو، پروایی نداشت و در این زمینه، نوآوری های فراوانی دارد.
شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.
شهریار، شعر را هنرمندانه به خدمت گرفته بود تا مذهب، ملت و میهن خود را به جهانیان معرفی کند. شعر او، گاه خواننده را به شعرهای دور و دراز می برد، به آسمان های عرفان و انسانیت کامل، پرواز می دهد و عالم هایی بالاتر از این عالم ظاهری را که خود درک کرده است به او نشان می دهد. گاه نیز خواننده را دگرگون می کند و او را وا می دارد بی اختیار به روزگار حسرت خود، به ناپایداری روزگار، آرزوهای محال، فرصت های از دست رفته و بر آن گذشته ای که باز آمدنی نیست اشک بریزد و همه گذشته تلخ و شیرین خود را در آن ببیند. در واقع، هر یک از شعرهای شهریار، پرده ای از سوز و سازها و افت و خیزهای زندگی او را نشان می دهد و از وطن، اجتماع و تاریخ سخن می گوید.
شعر و دین
از نظر استاد شهریار، شعر راه خوبی برای معرفی مذهب، میهن و ملت به جهانیان است. شعرهای شهریار گاه خوانندگان را به راه‌های دور و درازی هدایت می‌کند تا جایی که به آسمان‌ها می‌رسند و از منظر عرفانی عالم‌هایی والاتر از این عالم ظاهری که درک می‌کنند را نظاره‌گر هستند.
همچنین گاه شعرهای او خواننده را دگرگون می‌کند و فرد را به روزگار حسرت خود، آرزوهای محال و ناپایدار روزگار می‌برد و فرد همه گذشته تلخ و شیرین خود را به یاد می‌آورد و به فکر فرو می‌رود.شعرهای شهریار نشان دهنده سوز و سازها و افت و خیزهای زندگی خودش است که از اجتماع، تاریخ و وطن سخن می‌گوید.
حیدر بابایه سلام
یکی از بزرگترین اثرهای استاد شهریار منظومه حیدر بابایه سلام و یا سلام به حیدر بابا می‌باشد. این مجموعه یکی از شاهکارهای ادبیات آذربایجان به حساب می‌آید و شاعر در این مجموعه از زیبایی‌های روستای خشگناب بستان آباد تبریز گفته است که حیدربابا نام کوهی در این روستا است.
گفتنی است این مجموعه در کنار اشعار مدرن قرار گرفته و همچنین به بیش از 80 زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
