عضو هيئت علمی پژوهشكده علوم و فرهنگ اسلامی اظهار كرد:
جامعه متمدن و گفتگو دارای رابطه دو سويه هستند
فرهنگ/ به گزارش خبرگزاری رضوی،دكتر عليرضا واسعي در نشست تخصصي تحت عنوان گفتگو و تمدن و نگاهي دوسويه به رابطه ميان آنها كه در سرای اهل قلم بیستمین نمایشگاه بین المللی کتاب مشهد و به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد برگزار شد عنوان كرد: تمدن داراي سنجه هايي است و از آن جمله مي توان از آزادي حداكثري، قانون و نظم، فرهنگ و امنيت نام برد.
وي در اين خصوص جامعه ي متمدن را جامعه ايي دانست كه همه افراد در آن بتوانند از حقوق و آزادي با مساوات برخوردار باشند و بيان كرد: تمدن ذاتا ارزشي است ولي تمدنی مطلوب است كه ارزشمند ميباشد.
واسعي افزود: اگر بدون توجه به رنگ نژاد و جنس افراد آنها را شايسته آزادي بدانيم دچار تفرق نخواهيم شد لذا تمدني مي تواند ماندگاري بيشتري را داشته باشد كه از امنيت بالاتر برخوردار است.
وي عنوان كرد: مراد ما از تمدن ،تمدن مطلوب است نه آنچه تا كنون وجود داشته است.
وي خاطر نشان كرد: جامعه ايي كه در آن گفتگو وجود داشته باشد را ميتوان آماده شكوفايي دانست و شكوفايي جامعه نيز منجر به افزايش گفتگو خواهد شد كه ميتوان تمدن و شكوفايي جامعه اسلامي را در دوره هاي مشخصي مثال واضحي دانست.
واسعي به دو سطح گفتگو اشاره كرده و آنرا به دو دسته خرد و كلان تقسيم نموده و گفت: گفتگوي خرد شامل محاورات و رابطه كلامي ميان دو انسان است و گفتگو در سطح كلان نيز به معناي تعامل، همكاري و تحمل يكديگر در سطح كلان است.
وي گفت: جامعه ايي كه گفتگو محور باشد متمدن است و گفتگو نيز نيازمند اموزش، تامل و تحمل است.
واسعي افزود: جامعه ما بر اساس گفت و شنود بنا شده است و نه گفتگو چرا كه تربيت ما سكوت و پذيزش را نشان ادب ميداند چناچه احترام به معناي تابعيت محض نمي باشد.
وي با اشاره به شروط گفتگو گفت: اولين شرط گفتگو پذيرش طرف مقابل به عنوان انساني كه توانايي انديشيدن و سخن گفتن را دارد ميباشد و بايد براي او حيث وجودي قائل شد.
واسعي با انتقاد از رفتار افراد در جامعه از سطوح خرد تا كلان عنوان كرد: در جامعه ما افراد براي بكديگر ارزش وجود قائل نمي باشند.
وي شرط دوم را محتمل الخطا دانستن گوينده دانست و ادامه داد: ما بايد بپذيريم كه همه حقايق در اختيار ما نيست بايد بپذيريم هرآنچه در اختيار ماست نيز قطعا درست نميباشد.
واسعي ادامه داد: ما همچنين بايد فرد مقابل را محتمل الحقيقه بدانيم و به اين امر باور داشته باشيم كه ممكن است طرف مقابل نيز صاحب حقايقي باشد.
وي گفت: ما در گفتگو بايد بدنبال رسيدن به حق باشيم والا بخث ما چيزي جز جدال نيست و فايده ايي هم ندارد.
واسعي با اشاره به مذموم شمردن واژه مراء در دين اسلام مطرح كرد: گفتگويي كه براي اظهار شهرت يا تحقير و شكست طرف مقابل باشد ناپسند و امري شيطاني شمرده شده است.
وي وجود بستر اجتماعي و بستر تمدني گفتگو را مهم دانست و در ادامه با اشاره به قرون وسطي در اروپا نبودن گفتگو را دليل اصلي تاريكي در آن دوره عنوان كرد و گفت: در جهان اسلام در اوج شكوفايي گاه جلسات مباحثه ميان تمامي اديان و حتي افراد غير مذهبي برقرار مي شد و همين خود نشانه ايي از اسلام كه همان مدارا است ميباشد.
واسعي در خصوص آسيب هاي گفتگو در جامعه كنوني اسلامي اظهار كرد: غلبه حديث گرايي و اخباري گري ،غلبه تفكر فقهي و شريعت مداري كه تنها قسمتي از اسلام است، تعبدگرايي محض به معناي عدم وجود تعقل در دين و ضعف سياسي جهان اسلام آسيب هاي جدي گفتگو در اين جامعه هستند.
وي افزود:هم اكنون ضعف سياسي جهان اسلام وجود این تفکر غلط است كه حفظ اسلام در سلب راي است و اين منجر به رفتار دفاع جويانه شده است.
وي در اين خصوص جامعه ي متمدن را جامعه ايي دانست كه همه افراد در آن بتوانند از حقوق و آزادي با مساوات برخوردار باشند و بيان كرد: تمدن ذاتا ارزشي است ولي تمدنی مطلوب است كه ارزشمند ميباشد.
واسعي افزود: اگر بدون توجه به رنگ نژاد و جنس افراد آنها را شايسته آزادي بدانيم دچار تفرق نخواهيم شد لذا تمدني مي تواند ماندگاري بيشتري را داشته باشد كه از امنيت بالاتر برخوردار است.
وي عنوان كرد: مراد ما از تمدن ،تمدن مطلوب است نه آنچه تا كنون وجود داشته است.
وي خاطر نشان كرد: جامعه ايي كه در آن گفتگو وجود داشته باشد را ميتوان آماده شكوفايي دانست و شكوفايي جامعه نيز منجر به افزايش گفتگو خواهد شد كه ميتوان تمدن و شكوفايي جامعه اسلامي را در دوره هاي مشخصي مثال واضحي دانست.
واسعي به دو سطح گفتگو اشاره كرده و آنرا به دو دسته خرد و كلان تقسيم نموده و گفت: گفتگوي خرد شامل محاورات و رابطه كلامي ميان دو انسان است و گفتگو در سطح كلان نيز به معناي تعامل، همكاري و تحمل يكديگر در سطح كلان است.
وي گفت: جامعه ايي كه گفتگو محور باشد متمدن است و گفتگو نيز نيازمند اموزش، تامل و تحمل است.
واسعي افزود: جامعه ما بر اساس گفت و شنود بنا شده است و نه گفتگو چرا كه تربيت ما سكوت و پذيزش را نشان ادب ميداند چناچه احترام به معناي تابعيت محض نمي باشد.
وي با اشاره به شروط گفتگو گفت: اولين شرط گفتگو پذيرش طرف مقابل به عنوان انساني كه توانايي انديشيدن و سخن گفتن را دارد ميباشد و بايد براي او حيث وجودي قائل شد.
واسعي با انتقاد از رفتار افراد در جامعه از سطوح خرد تا كلان عنوان كرد: در جامعه ما افراد براي بكديگر ارزش وجود قائل نمي باشند.
وي شرط دوم را محتمل الخطا دانستن گوينده دانست و ادامه داد: ما بايد بپذيريم كه همه حقايق در اختيار ما نيست بايد بپذيريم هرآنچه در اختيار ماست نيز قطعا درست نميباشد.
واسعي ادامه داد: ما همچنين بايد فرد مقابل را محتمل الحقيقه بدانيم و به اين امر باور داشته باشيم كه ممكن است طرف مقابل نيز صاحب حقايقي باشد.
وي گفت: ما در گفتگو بايد بدنبال رسيدن به حق باشيم والا بخث ما چيزي جز جدال نيست و فايده ايي هم ندارد.
واسعي با اشاره به مذموم شمردن واژه مراء در دين اسلام مطرح كرد: گفتگويي كه براي اظهار شهرت يا تحقير و شكست طرف مقابل باشد ناپسند و امري شيطاني شمرده شده است.
وي وجود بستر اجتماعي و بستر تمدني گفتگو را مهم دانست و در ادامه با اشاره به قرون وسطي در اروپا نبودن گفتگو را دليل اصلي تاريكي در آن دوره عنوان كرد و گفت: در جهان اسلام در اوج شكوفايي گاه جلسات مباحثه ميان تمامي اديان و حتي افراد غير مذهبي برقرار مي شد و همين خود نشانه ايي از اسلام كه همان مدارا است ميباشد.
واسعي در خصوص آسيب هاي گفتگو در جامعه كنوني اسلامي اظهار كرد: غلبه حديث گرايي و اخباري گري ،غلبه تفكر فقهي و شريعت مداري كه تنها قسمتي از اسلام است، تعبدگرايي محض به معناي عدم وجود تعقل در دين و ضعف سياسي جهان اسلام آسيب هاي جدي گفتگو در اين جامعه هستند.
وي افزود:هم اكنون ضعف سياسي جهان اسلام وجود این تفکر غلط است كه حفظ اسلام در سلب راي است و اين منجر به رفتار دفاع جويانه شده است.
