داستان‌نویس و منتقد ادبی در گفتگو با رضوی:
آثار ادبی رضوی باید مخاطب عام و فراگیر پیدا کند
مهدی زارع نویسنده، منتقد ادبی و صاحب آثار داستانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری رضوی در رابطه با تلاش‌هایش در حوزه ادبیات و فرهنگ رضوی می‌گوید: چون از سنین نوجوانی تصمیم به نویسنده شدن گرفته بودم و عقیده داشتم که یک نویسنده می‌بایستی در تمامی حوزه ها قابلیت ارائه اثر را داشته باشد، به حضور در جشنواره های ادبی مرتبط با حوزه ی رضوی نیز مبادرت ورزیدم.
زارع با تاکید بر اینکه توجه دادن به آموزه های دینی چون سیره نبوی و سیره رضوی باید به دور از هر گونه تعصب باشد، به ما گفت: باید به گونه ای لطیف و گیرا در این زمینه کار فرهنگی کرد و قلم زد تا از دوران کودکی فرد بداند یکی از بخش‌های مذهب ما که با اجتماع و زندگی امروزه ما گره خورده، سیره ناب رضوی است.
به گفته او، فرقی نمی کند در چه شرایطی باشیم چون در هر وضعیتی باید بدانیم یک سری فاکتورها و مؤلفه‌هایی هست برای بهتر فکر کردن که این مؤلفه‌ها همان پایبندی به اصول رضوی و نبوی است که باید برای هر شخص به صورت قانون در آید.
این نویسنده حوزه رضوی با بیان اینکه اشاعه فرهنگ رضوی باید به گونه ای باشد که شاخصه شخصیتی افراد شود، خاطرنشان کرد: ما سه پایگاه رضوی در مشهد، قم و شیراز داریم از این رو می طلبد بخش عمده‌ای از فرهنگ‌های اخلاقی ما بر اساس سیره و اخلاقیات رضوی باشد که شامل سیره امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) و حضرت شاهچراغ(ع) است.
نویسنده باید بتواند روح دینی و رضوی را در جسم جامعه امروزی بدمَد
زارع با بیان اینکه همین امر، موجب شد تا به خلق آثار کوتاه و بلند داستانی و شعر در حوزه رضوی بپردازم، افزود: شاید در ابتدا هدفم از این کار، مطرح شدن به عنوان یک نویسنده ملی و نیز دریافت جوایز نقدی بود اما به تدریج به این مساله پی بردم که یکی از لازمه‌های کار نویسندگی، این است که نویسنده بتواند روح مسائل دینی را در جسم جامعه ی امروزی بدمَد و شریان زندگی مدرنیته را با اکسیژن فرهنگ اهل بیت(ع) و مبانی رضوی که یکی از شاخه های مهم مذهب در ایران است، تلفیق نماید.
وی متذکر شد: این مهم در کارنامه ی بسیاری از نویسندگان مطرح جهان همچون «گابریل گارسیا مارکز، تولستوی، همینگوی و ...» به کَرات دیده می شود و یک نویسنده ایرانی اگر بخواهد در سطح بین المللی حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد، ناگزیر بایستی به این مسئله همچون مسائل دیگر بپردازد و به حوزه ای که در آن قلم میزند اشراف کافی داشته باشد که در این خصوص حوزه دین و سیره رضوی نیز نیازمند بینش افزایی نویسنده برای خلق آثار است.
این روانشناس، شاعر و نویسنده کشورمان ابراز داشت: متاسفانه آثار موجود در حوزه فرهنگ رضوی نشان می‌دهد، آنچنان که باید و شاید این فرهنگ و آموزه‌ها در جهان بینیِ بسیاری از نویسندگان نقش ندارد و افراد کمتری نوشتن را به صورت حرفه‌ای در این خصوص دنبال می کند یا به آن می پردازد.
به گفته زارع، موضوعی بودن و حد و مرزهایی که متولیان اشاعه این فرهنگ برای پرداختن به آن در مسیر راه نویسندگان قرار می دهند، دست ایشان را برای نوشتن آزاد نمی گذارد و نویسنده ملزم است از یک سری مباحث تعیین شده، برای نگارش داستان های خود استفاده کند در حالی که خلاقیت و نوآوری برای خلق اثر در حوزه دین می تواند موجب جذب بیشتر مخاطب امروز به فراگیری و پذیرش این حوزه باشد.
وی خاطرنشان کرد: این در حالی است که نویسندگان جهان در بسیاری موارد، حتی در خصوص برخی موضوعات خاص مانند مسائل مذهبی خود را به چالش می کشند تا با مورد نقد قرار دادن آن، این مهم به شفافیت و گاه محبوبیت بیشتری دست یابد.
نویسندگان را از باید و نبایدهای خلق آثار، رها کنند
زارع تصریح کرد: به نظر بنده ی حقیر، یکی از مهمترین راهکارهایی که می تواند منجر به خلق آثار درخور توجه در حوزه رضوی شود، این است که نویسندگان را از بایدها و نبایدهای خلق آثار موضوعی رها کرده و اجازه بدهند تا این فرهنگ غنی با موضوعات رومزه ی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... پیوند بخورد.
به اعتقاد این نویسنده و شاعر حوزه رضوی، بازگذاشتن دست نویسنده و در بسیاری جهات، پرهیز از اِعمال ممیزی می‌تواند صریح‌گویی نویسندگان و پردازش و اشتیاق بیشتر به حوزه رضوی را به دنبال داشته باشد و گسترش دهد.
وی اضافه کرد: غالباً دیده می شود که یک نویسنده، بی توجه به هنری که دارد، تلاش می کند تا یک اثر صرفاً دینی تولید کند از آن رو که پذیرندگان، داوران و تأیید کنندگان این آثار، تنها به موضوعاتِ صِرف اینچنینی توجه دارند و بسیاری از مسائلی را که بایستی در جامعه مورد توجه قرار گیرد و ارتباط کمرنگی با حوزه فرهنگ رضوی می تواند داشته باشد، نادیده می‌گیرند.
این نویسنده و شاعر کشورمان گفت: همانطور که می دانید، در فراخوان بسیاری از جشنوارههای موضوعی، به داستان های ویژه که مختص یک موضوع خاص است، تأکید می‌شود و گاه نویسنده را وا می دارد تا بر خلاف میل خود، به چیزی غیر از هنری که دارد بپردازد؛ همان هنری که او را وا می دارد تا به دغدغه‌های افراد جامعه ای که با آن سر و کار دارد مانند گرانی، فقر، بی فرهنگی، عشق و ... بپردازد.
وی تصریح کرد: در جامعه کنونی که عمده مردم آنچنان که باید و شاید با مبانی و مسائل دینی سر و کار ندارند و حتی به آن ها بی تفاوت هستند، بایستی فرهنگ رضوی، حالا چه به صورت شعر، چه داستان و چه سایر هنرها، با رویکرد آزادتری راه خود را بپیماید.
زارع با تاکید بر اینکه توجه دادن به آموزه های دینی چون سیره نبوی و سیره رضوی باید به دور از هر گونه تعصب باشد، به ما گفت: باید به گونه ای لطیف و گیرا در این زمینه کار فرهنگی کرد و قلم زد تا از دوران کودکی فرد بداند یکی از بخش‌های مذهب ما که با اجتماع و زندگی امروزه ما گره خورده، سیره ناب رضوی است.
به گفته او، فرقی نمی کند در چه شرایطی باشیم چون در هر وضعیتی باید بدانیم یک سری فاکتورها و مؤلفه‌هایی هست برای بهتر فکر کردن که این مؤلفه‌ها همان پایبندی به اصول رضوی و نبوی است که باید برای هر شخص به صورت قانون در آید.
این نویسنده حوزه رضوی با بیان اینکه اشاعه فرهنگ رضوی باید به گونه ای باشد که شاخصه شخصیتی افراد شود، خاطرنشان کرد: ما سه پایگاه رضوی در مشهد، قم و شیراز داریم از این رو می طلبد بخش عمده‌ای از فرهنگ‌های اخلاقی ما بر اساس سیره و اخلاقیات رضوی باشد که شامل سیره امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) و حضرت شاهچراغ(ع) است.
نویسنده باید بتواند روح دینی و رضوی را در جسم جامعه امروزی بدمَد
زارع با بیان اینکه همین امر، موجب شد تا به خلق آثار کوتاه و بلند داستانی و شعر در حوزه رضوی بپردازم، افزود: شاید در ابتدا هدفم از این کار، مطرح شدن به عنوان یک نویسنده ملی و نیز دریافت جوایز نقدی بود اما به تدریج به این مساله پی بردم که یکی از لازمه‌های کار نویسندگی، این است که نویسنده بتواند روح مسائل دینی را در جسم جامعه ی امروزی بدمَد و شریان زندگی مدرنیته را با اکسیژن فرهنگ اهل بیت(ع) و مبانی رضوی که یکی از شاخه های مهم مذهب در ایران است، تلفیق نماید.
وی متذکر شد: این مهم در کارنامه ی بسیاری از نویسندگان مطرح جهان همچون «گابریل گارسیا مارکز، تولستوی، همینگوی و ...» به کَرات دیده می شود و یک نویسنده ایرانی اگر بخواهد در سطح بین المللی حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد، ناگزیر بایستی به این مسئله همچون مسائل دیگر بپردازد و به حوزه ای که در آن قلم میزند اشراف کافی داشته باشد که در این خصوص حوزه دین و سیره رضوی نیز نیازمند بینش افزایی نویسنده برای خلق آثار است.
این روانشناس، شاعر و نویسنده کشورمان ابراز داشت: متاسفانه آثار موجود در حوزه فرهنگ رضوی نشان می‌دهد، آنچنان که باید و شاید این فرهنگ و آموزه‌ها در جهان بینیِ بسیاری از نویسندگان نقش ندارد و افراد کمتری نوشتن را به صورت حرفه‌ای در این خصوص دنبال می کند یا به آن می پردازد.
به گفته زارع، موضوعی بودن و حد و مرزهایی که متولیان اشاعه این فرهنگ برای پرداختن به آن در مسیر راه نویسندگان قرار می دهند، دست ایشان را برای نوشتن آزاد نمی گذارد و نویسنده ملزم است از یک سری مباحث تعیین شده، برای نگارش داستان های خود استفاده کند در حالی که خلاقیت و نوآوری برای خلق اثر در حوزه دین می تواند موجب جذب بیشتر مخاطب امروز به فراگیری و پذیرش این حوزه باشد.
وی خاطرنشان کرد: این در حالی است که نویسندگان جهان در بسیاری موارد، حتی در خصوص برخی موضوعات خاص مانند مسائل مذهبی خود را به چالش می کشند تا با مورد نقد قرار دادن آن، این مهم به شفافیت و گاه محبوبیت بیشتری دست یابد.
نویسندگان را از باید و نبایدهای خلق آثار، رها کنند
زارع تصریح کرد: به نظر بنده ی حقیر، یکی از مهمترین راهکارهایی که می تواند منجر به خلق آثار درخور توجه در حوزه رضوی شود، این است که نویسندگان را از بایدها و نبایدهای خلق آثار موضوعی رها کرده و اجازه بدهند تا این فرهنگ غنی با موضوعات رومزه ی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... پیوند بخورد.
به اعتقاد این نویسنده و شاعر حوزه رضوی، بازگذاشتن دست نویسنده و در بسیاری جهات، پرهیز از اِعمال ممیزی می‌تواند صریح‌گویی نویسندگان و پردازش و اشتیاق بیشتر به حوزه رضوی را به دنبال داشته باشد و گسترش دهد.
وی اضافه کرد: غالباً دیده می شود که یک نویسنده، بی توجه به هنری که دارد، تلاش می کند تا یک اثر صرفاً دینی تولید کند از آن رو که پذیرندگان، داوران و تأیید کنندگان این آثار، تنها به موضوعاتِ صِرف اینچنینی توجه دارند و بسیاری از مسائلی را که بایستی در جامعه مورد توجه قرار گیرد و ارتباط کمرنگی با حوزه فرهنگ رضوی می تواند داشته باشد، نادیده می‌گیرند.
این نویسنده و شاعر کشورمان گفت: همانطور که می دانید، در فراخوان بسیاری از جشنوارههای موضوعی، به داستان های ویژه که مختص یک موضوع خاص است، تأکید می‌شود و گاه نویسنده را وا می دارد تا بر خلاف میل خود، به چیزی غیر از هنری که دارد بپردازد؛ همان هنری که او را وا می دارد تا به دغدغه‌های افراد جامعه ای که با آن سر و کار دارد مانند گرانی، فقر، بی فرهنگی، عشق و ... بپردازد.
وی تصریح کرد: در جامعه کنونی که عمده مردم آنچنان که باید و شاید با مبانی و مسائل دینی سر و کار ندارند و حتی به آن ها بی تفاوت هستند، بایستی فرهنگ رضوی، حالا چه به صورت شعر، چه داستان و چه سایر هنرها، با رویکرد آزادتری راه خود را بپیماید.
