در سال‌های نخست تأسیس روزنامه قدس همکارانم را_ که اغلب آماتور و تشنه آموختن بودند_ به آثار «یونس شکرخواه» ارجاع می دادم تا از او بیاموزند. بعدها «دکتر یونس شکرخواه »معلم رسانه شدوبه دانشگاه رفت. اما او استاد روزنامه‌نگاری نیست، روزنامه‌نگاری است که ردای استادی بر قامت او درخشید و می دانم که دانشجویانش، روزنامه‌نگاری را روی کاغذ و وایت‌برد نیاموختند بلکه در صحنه حرفه‌ای روزنامه‌نگار شدند.
دکتر یونس شکرخواه در آموختن سخاوتمند است. «فوت کوزه‌گری »را نزد خویش پنهان نمی‌کند؛ در سال‌های پایانی دهه هشتاد که روزنامه شهرآرا راه اندازی می کردم «فوت کوزه‌گری» روزنامه‌نگاری محلی را او به من آموخت. گفت :«روزنامه های سراسری جامعه را با تلسکوپ رصد می‌کنند اما روزنامه های محلی باید جامعه را با میکروسکوپ ببینند »و شهرآرارا براین پایه مستحکم بنا نهادیم.
با توسعه صنعت رسانه «یونس» با «جام جم آنلاین »و «همشهری آنلاین» پیشگام و پدر روزنامه‌نگاری آنلاین نام گرفت و خوش درخشید.
فراتر از همه اینها صمیمیت و مهربانی یونس است؛ نخستین بار که او را دیدم مرا «جلال جان » خطاب کرد و من احساس کردم سال‌هاست او مرا می شناسد و من او را، و مهربانی اش بردلم نشست.
«یونس »ما را ماهی دنیا نتوانست ببلعد و به قعر دریای دنیا ببرد .او همواره به قله اندیشید و با فروتنی به اوج رسید و عزیز شد. «دکتر یونس شکرخواه» یوسف رسانه است؛ بر فراز قله رسانه‌ها و در اوج عزت و سربلندی! عزت او مستدام باد.
دریافت صفحه با کد QR