امینالله از همان کودکی به خوانندگی علاقه داشت. صدای پدرش و نوای اساتیدی مثل حاج نورمحمد درپور و غلامعلی پورعطایی مانند لالایی برای خواب شبهایش بود. بزرگتر که شد هر چه از پدرش میشنید تکرار میکرد. از نوارهای کاست اساتید، تمرینهای پدر با بزرگان موسیقی و خلاصه از هر فرصتی استفاده می کرد تا بیشتر و بیشتر بیاموزد.
غفور محمدزاده/سرویس هنر،خبرگزاری رضوی
در سال 1364 و در خانوادهای هنرمند که پدر خواننده بوده و خوانندگان و نوازندگان برجسته منطقه به آنجا رفت و آمد داشتند، پسری به دنیا میآید. نامش را امینالله میگذارند و چه سری است در انتخاب این نام در این خانواده؟ گویا اسم پدربزرگ خانواده نیز محمد امین بوده است و جالب اینکه امینالله امینی نام پسرش را هم محمد امین انتخاب میکند.
عبدالله پدر امینالله، از خوانندگان شاخص تربتجام است و از کودکی آواز میخوانده است. حتی قبل از حضور استاد ذوالفقار عسکریان در تربتجام با دوتار مرحوم حسین جوهریان و زنده یاد پورعطایی میخوانده است. عبدالله امینی خوانندهای ماهر است و هنرمندی خاکی و فروتن که سادگی و صفای روستا بر شخصیت او تاثیر گذاشته است. این فروتنی تا آنجاست که وقتی یک عده آمدند تا او را برای اجرا به فرانسه ببرند، سرِ زمین و پشت فرمان تراکتور پیدایش کردند. در حال شخم زدن زمینهای کشاورزی و کسب روزی حلال برای اهل منزل.
امینالله در دامان چنین پدری رشد کرد. از همان کودکی به خوانندگی علاقه داشت. صدای پدرش و نوای اساتیدی مثل حاج نورمحمد درپور و غلامعلی پورعطایی مانند لالایی برای خواب شبهایش بود. بزرگتر که شد هر چه از پدرش میشنید تکرار میکرد. از نوارهای کاست اساتید، تمرینهای پدر با بزرگان موسیقی و خلاصه از هر فرصتی استفاده می کرد تا بیشتر و بیشتر بیاموزد.
در سنین نوجوانی پا به عرصه خوانندگی حرفهای گذاشت. تمرینهایی که کرده بود و آنچه یاد گرفته بود را در جشنواره موسیقی مقامی شهرستان به نمایش گذاشت. وقتی برای اولین بار در جشنواره موسیقی تربتجام شرکت کرد، از همان ابتدای ظهور، تحسین همگان را برانگیخت.
به مرور زمان، کاستیها را برطرف کرد و معایب خواندن را اصلاح نمود و در حال حاضر یک خواننده تمام عیار شده است. حالا دیگر شرکت در جشنواره موسیقی شهرستان او را ارضا نمیکند. بعد از آن در نهمین و یازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران در کرمان شرکت کرد و آنجا هم به خوبی درخشید. در جشنواره نهم، هوشنگ جاوید از او خواست کله فریادی بخواند و قدرت صدایش را به همه نشان دهد و او هم قیامتی به پا کرد. در نخستین جشنواره موسیقی منطقهای شرق کشور نیز شرکت کرد که اتفاقا یکی از داوران هوشنگ جاوید بود. بار دیگر استاد جاوید همان خواسته را تکرار کرد. این بار نه برای آزمودن امینالله که از قدیم گفتهاند "آزموده را آزمودن خطاست" بلکه برای اینکه دیگران بدانند امینالله امینی پرورش یافته دامان عبدالله است. بالاخره جشنواره است و با کسی شوخی ندارد. از او خواسته شد به طور مشخص یک چهاربیتی را بخواند که هم نفس زیادی میخواست و هم قدرت بالایی میطلبید و امینالله به زیبایی توانست آن را بخواند تا تحسین و تشویق هنرمندان را برای خود به ارمغان آورد. فقط حیف که آن جشنواره، گروهنوازی بود و بخش تکخوانی نداشت. البته یک مزیتش این بود که هنرمندان و حاضرین متوجه شدند خواننده گروهخوان که معمولا با کوک ملایم میخواند، خواننده سطح پایینی نیست و قدرت صدایش به مراتب بالاتر است از آنچه به جبر ساختار گروهی ارائه میدهد.
وقتی از او سوال شد چرا دنبال این نوع از موسیقی رفته است، جواب داد چون این موسیقی شخصیت دارد. مبتذل نیست. آدم را به بیراهه نمیبرد. محتوای اشعار، انسان را به خدا نزدیک میکند. موسیقی منطقه تربتجام، تک بعدی نیست. هم عارفانه است هم عاشقانه. هم شاد و هم غمگین و هر کدام از این حالات، در جایی کاربرد دارد و این خواننده است که باید بداند چه چیزی را کجا بخواند. امینالله، در خصوص موسیقی عرفانی و الهی نیز معتقد است که "گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش" و همان قول معروف را میگوید که سه شرط برای الحان عرفان لازم است که این الحان در زمان مناسب، در جای مناسب و بالاخره برای اهلش که همان یاران و اخوان هستند خوانده شود.
از طرفی، موسیقی شادی که امینالله از آن نام میبرد، لهو و لعب نیست. او اعتقاد دارد تاثیرگذاری نواهای شاد، کمتر است. زمانی که از او سوال میشود چرا خوانندههای نسل جوان از 21 شیوه آوازی تربتجام فقط به چهاربیتیخوانی و گروهخوانی رو آوردهاند و کسی غزلخوانی نمیکند؟ داستان و رباعی و بحر طویل نمیخواند؟ امینالله پاسخ میدهد الان دیگر مردم حوصله شنیدن داستانهای طولانی ندارند. میگوید در زمان قدیم، سرگرمی مردم در شب نشینیها همین روایتگریها و داستانخوانیها بود ولی الان شبکههای مجازی همه وقت آدمها را پر کرده است. امینالله میگوید جشنوارههای موسیقی باید هدفمند باشند و موضوعی برگزار شوند. یک سال منظومهخوانی، یک سال ذکر و الحان عرفانی، یک سال آواهای کار. برگزاری جشنوارهها به این شکل، هم سبب ایجاد انگیزه در هنرمندان جوان میشود و هم احیاکننده الحان فراموش شده در زندگی صنعتی و ماشینی خواهد بود.
اگر چه امینالله امینی هنوز تازهنفس است، ولی همزمان فرزندش محمد امین را نیز آموزش داده و او هم عناوینی در جشنوارههای شهرستان و حتی جشنواره جوان در رده سنی خودش کسب کرده است. چرا که این هنرمند معتقد است باید از کودکی آموزش را شروع کرد و کودکان را با ریشههای فرهنگیمان آشنا ساخت تا راه درست را پیدا کنند.
امینالله در مورد نواهای رضوی و فعالیتهایش در خصوص اجرای نغمات امام رضایی، گریزی میزند به خاطرات دو سال قبلش که در جشنواره آواها و نواهای رضوی شرکت داشت و در گروهنوازی با استاد عزیز تنها رتبه آورد. او همچنین از آلبومی میگوید که با آهنگسازی عزیز تولید شده است. 8 قطعه موسیقیایی با موضوع امام رضا(ع) و شیوه منقبتخوانی که امینالله خوانده است.
این خواننده جوان، وجود امام رضا(ع) در ایران و استان خراسان را موهبتی میداند که نصیب مردم خراسان شده است. او که زمانی، آرزو داشته بتواند برای امام رضا(ع) بخواند، خوشحال است به آرزویش رسیده است و امیدوار است این سعادت همواره پایدار باشد.