این مقاله با رویکردی ریشه‌شناختی، به بررسی و نقد هشت ترجمه مشهور فارسی پس از انقلاب اسلامی از آیةالکرسی پرداخته است.

  آیات 257-255 سوره بقره معروف به آیةالکرسی است که به علت کثرت قرائت و روایات متعدد در منابع فریقین، به یکی از پرکاربردترین و برجسته‌ترین آیات قرآن نزد مسمانان تبدیل شده و توجهی ویژه را می‌طلبد. این مقاله با رویکردی ریشه‌شناختی، به بررسی و نقد هشت ترجمه مشهور فارسی پس از انقلاب اسلامی از آیةالکرسی پرداخته است. بررسی و دقت در این ترجمه‌ها نگارنده را به این نتیجه می‌رساند که هیچ یک از مترجمان، ترجمه دقیقی برای این سه آیه ارائه نداده و هر یک از آن ها در ترجمه فرازهایی لغزش داشته‌اند. بیشترین لغزش مترجمان در ترجمه واژه‌های «قیوم»، «کرسی» و «طاغوت» بوده است. رویکرد ریشه‌شناختی در تعیین معنای دقیق این واژگان، بسیار یاری‌رسان است و می‌تواند در نقد روشمند ترجمه‌های موجود کارآمد باشد و حتی اگر پاسخ قاطعی برای این گونه مسائل به دست ندهد، دست کم از ابهام‌ها و تاریکی‌های فراروی امر ترجمه می‌کاهد و ابزار نقد قابل توجهی برای آشکار کردن مرزهای قوت و ضعف کار مترجم به دست می‌دهد. در این نوشتار با استفاده از تفاسیر معتبر و نقد و بررسی ترجمه‌ها، در هر فراز از آیات، لغزش‌های مترجمان بیان و ترجمه دقیق‌تر آورده شده است.

 
کلیدواژه ها: آیةالکرسی؛ ترجمه فارسی؛ طاغوت؛ اکراه؛ عروة الوثقی
نویسندگان:
فاطمه آگهی: دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
 محمدعلی رضایی کرمانی: دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
فصلنامه پژوهش های قرآنی - دوره 21، شماره 78، بهار 1395.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.