به گزارش خبرگزاری رضوی، «پرویندر سینگ چاندوک»، بازرگان بازنشسته هندی که در حال حاضر معاون رئیس اتاق بازرگانی ایران و هند است، درباره ماجرای ارادت خود به امام هشتم (ع) سخن گفت.
وی درباره پیشینه خانوادگی خود گفت: من متولد ایران هستم. مادرم از سیکهایی بودند که از هند به زاهدان مهاجرت کرده بودند و پدرم هم از هند به ایران مهاجرت کرده و تاجر بود و در خیابان امیر کبیر تهران در کار خرید و فروش لوازم یدکی فعالیت داشت.
وی درباره جامعه سیکهای ایران گفت: اکنون حدود ۲۵ نفر سیک در زاهدان هستند و ۵۰ تا ۶۰ خانواده سیک هم در تهران زندگی میکنند؛ این افراد عشق و علاقه زیادی به ایران داشته و دارند و تعدادی از آنها تابعیت ایران را گرفتهاند.
چاندوک افزود: دین سیک پنجمین دین بزرگ جهان است که پیروان آن بیشتر در هند و ایالت پنجاب این کشور زندگی میکنند، اما در دیگر کشورهای جهان بهویژه آمریکا، کانادا و اروپا نیز تعداد زیادی سیک زندگی میکنند.
وی تاکید کرد: ما سیکها خود را با اسلام از یک شاخه میدانیم و علاقه خاصی به اسلام و مسلمانان داریم و مانند آنها یکتاپرست هستیم. «گوروگرانت صاحب» کتاب مقدس و مرجع دینی ما است؛ در آن کتاب آمده است که اول الله نور را خلق کرده است و این بسیار شبیه به عقاید اسلامی است.
همدلی با مسلمانان
این بازرگان هندی درباره روابط سیکها و مسلمانان هند گفت: در هند همزیستی بسیار خوبی بین مسلمانان و سیکها وجود دارد. در ماه رمضان سیکها مراسم افطاری برگزار میکنند و مسلمانان گاه در معابد سیکها نماز میخوانند. ما وقتی وارد مسجد میشویم احساس میکنیم که به خانه خدا رفتهایم و مسلمانها هم در معابد ما احساس نزدیکی و همدلی میکنند.
وی تاکید کرد: خوشبختانه در ایالت پنجاب سابقه درگیری بین پیروان هیچ یک از ادیان را نداشتهایم و همه با صلح کنار هم زندگی کردهاند و همبستگی خاصی بین مسلمانان و سیکها وجود دارد. مسلمانان هند «گورو نانک» را به عنوان گورونانک فقیر و عارفی متعلق به خود به شمار میآورند وسیکها او را پیامبر خود میدانند و این یکی از عوامل همدلی مسلمانان و سیکهاست.
چاندوک افزود: در زمان حاضر نیز سیکها همواره دست کمک به مسلمانان میدهند. همچنین در جریان ظلمهایی که در جاهای مختلف مثلا علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار شده، موسسات وابسته به سیکها به کمک آنها آمدهاند یا به پناهندگان سوری و عراقی کمکهای زیادی از طرف سیکها شده است.
وی در ادامه گفت: در عبادتگاه سیکها در شهر «امریتسر» واقع در ایالت پنجاب هند روزانه ۱۰۰ هزار وعده غذا و در عبادتگاه دهلی روزانه ۳۰ هزار وعده غذا بین نیازمندان توزیع میشود. سیکها همه جا در خدمات انساندوستانه بهویژه نسبت به مسلمانان پیشتاز هستند.
علاقه به اهل بیت(ع)
چاندوک درباره علاقه سیکها به اهل بیت (ع) گفت: سیکها ارادت فراوانی به امام علی (ع)، امام حسین (ع) و دیگر امامان دارند. آنها در زمان عاشورا و تاسوعا در مراسم عزاداری شرکت میکنند. در زورخانههای مربوط به سیکها و در هنگام ورزش نام حضرت علی (ع) را مرتب تکرار میکنند و معتقدند به آنها توان مضاعف میدهد.
ارادت ویژه به امام رضا(ع)
چاندوک که ارادت ویژهای به امام رضا (ع) دارد، درباره علت این عشق و علاقه خود گفت: عشق به امام رضا(ع) یک امر جهانی است و بهویژه در میان هندیها بسیار عمیق است. حتی خیلیها بدون اینکه ایشان را بشناسند، خواب آن حضرت را دیدهاند و بعدا ایشان را شناخته و مرید آن حضرت شدهاند.
وی اضافه کرد: هندیها ارادت خاصی به امام رضا(ع) دارند و من شاهد هستم که تعداد زیادی از آنها به پابوس امام رضا(ع) میآیند و نذر میکنند و حاجت روا میشوند. ارادت خانواده من به امام رضا(ع) ارادتی دیرینه است. پدر بزرگ مادری من در ایران راننده کامیون بوده و ارادت خاصی به امام رضا (ع) داشت؛ او در جریان سفرهایی که به مشهد داشت مرید امام رضا(ع) شد و این ارادت وارد خون ما شده است. مادرم تعریف میکرد که پدربزرگم دائم به زیارت امام رضا (ع) میرفت و گوسفند نذر میکرد، بعدا که خانوادهام به تهران آمدند این ارادت در بین بقیه جامعه سیکها هم به وجود آمد و زیاد شد.
این بازرگان بازنشسته هندی گفت: من خودم را مرید امام رضا (ع) میدانم و کرامتهای زیادی را از آن حضرت دیدم. مثلا در یک مورد، عدهای از کسانی که با آنها معامله کرده بودم پولهای من را پس ندادند و دچار مشکل شدید شدم. روزی به بارگاه امام رضا (ع) رفتم و درد دل خود را با ایشان در میان گذاشتم. از کرامات این امام این بود که به چشم خودم دیدم همه کسانی که به ناحق پول من را خورده بودند دچار ورشکستگی شدند؛ من این را از امام رضا (ع) نمیخواستم اما عدالت الهی را با چشم خودم دیدم. اکنون نیز هر بار که به زیارت بارگاه امام رضا (ع) میروم انرژی عجیبی در وجود من وارد میشود که این انرژی به همه اطرافیان من هم منتقل میشود.
چاندوک در ادامه گفت: زیارتگاهی در شهر «سامانا» در نزدیکی «پتیاله» در ایالت «پنجاب» هند هست که مسلمانان معتقدند متعلق به یکی از فرزندان امام رضا (ع) به اسم «مشهد علی» است و پرچم آستان قدس رضوی در آنجا نصب شده است.
این مکان برای سیکها بسیار مقدس است و مراقبت و نظافت آن را بر عهده دارند؛ این نشانه دیگری از ارادت سیکها به اهل بیت(علیهم السلام) بهویژه امام رضا (ع) است.
این مرید هندی امام هشتم ادامه داد: خودم در بین مردم غیرمسلمان بویژه سیکها بسیار دیدهام کسانی که در زندگی دچار مشکل میشوند وقتی از اطرافیان خود درباره کرامات امام رضا (ع) میشنوند و پس از آشنایی با آن حضرت برای زیارت به ایران میآیند. وقتی با هواپیما از هند به ایران میآیم هندوها و سیکهای زیادی را میبینم که راهی زیارت کربلا و حرم امام رضا (ع) هستند.
وی تاکید کرد: به نظر من شناساندن اهل بیت(علیهم السلام) بهویژه امام رضا (ع) به مردم هند یک خدمت به انسانیت است که باید در این زمینه بیشتر کار و تلاش کنیم.
روابط تاریخی سیکها با ایران
چاندوک درباره ارتباط تاریخی سیکها با زبان فارسی گفت: زبان فارسی به مدت ۷۰۰ سال زبان رسمی در پنجاب بود و پیامبر ما «گورونانک» در پنجاب معلم زبان فارسی بود و معماری معابد ما بسیار شبیه به معماری مساجد ایرانی است. «گورو گوبیند سینگ» از پیشوایان دین سیک نامههایی را در قالب شعر به فارسی خطاب به «اورنگ زیب»، پادشاه هندوستان نوشت که به نام «ظفرنامه» شهرت دارد.
مردم هندوستان عاشق زبان فارسی هستند و ما علاقمندیم این زبان هر چه بیشتر در هند ترویج پیدا کند. ما با همکاری دانشگاه خوارزمی برنامهای برای تدریس فارسی در هند انجام دادهایم و خانه فرهنگ ایران هم زبان فارسی را تدریس میکند. دانشگاه «پتیاله» پنجاب بزرگترین حافظ زبان فارسی در شبه قاره هند بوده است. زبان و ادبیات فارسی در میان بزرگان دین سیک از ابتدا رایج بوده است.
وی افزود: مایلم اعلام کنم که جامعه سیکها علاقه و دلبستگی زیادی به خواهران و برادران مسلمان خود دارند؛ آرزو میکنم بتوانیم به دنیا نشان دهیم که ما سیکها و مسلمانان چقدر با هم نزدیک هستیم.
چاندوک در پایان گفت: میخواهم به رهبر معظم انقلاب سلام عرض کنم و از دولت و مردم ایران که در این مدت از جامعه سیکها و هندیهای ایران حمایت کردهاند قدردانی کنم. آرزو میکنم روابط تاریخی و فرهنگی دو ملت برادر ایران و هند روز به روز گسترش بیابد.
یادآوری میشود، سیک (پنجابی: ਸਿੱਖ) به پیروان آیین سیک گفته میشود که دینی بر پایه یکتاپرستی است و در سده ۱۵ میلادی در منطقه پنجاب در شمال شبه قاره هند توسط «گورو نانک» پدید آمد. سیک از واژه शिष्य در زبان پنجابی گرفته شده و به معنای شاگرد است.
امروزه ایالت پنجاب در شمال غربی هند بخش عمده جمعیت سیکها را در خود جای داده است و همچنین گروههای زیادی از این افراد در سراسر جهان پراکنده هستند. برخی کشورها مانند بریتانیا، سیکها را به عنوان یک دین مشخص در سرشماریها به شمار میآورند.