وی افزود: به عبارت دیگر در شب و روز عاشورا که شما نمایشگاه بسیار عمیقی از برترین ­های عالم هستی را در راستای کمال و میل به ارزش­ های الهی را ملاحظه می­ فرمایید، تمام آن ارزش ­ها از منزل یُقظه تا منزل سیره الی ­الله که حدود 100 منزل را بزرگان ما مانند خواجه عبدالله انصاری در منازل­ السائرین شمردند و امام خمینی(ره) شرح مفصلی بر منازل­ السائرین نوشتند، در اوج عظمت بروز و ظهورش را در رفتار سالار شهیدان عالم می ­­بینید.
حجت الاسلام ادیب یزدی بیان داشت: همه انبیاء و اولیاء هر کدام­شان به یکی دو تا از این ارزش­ ها توانستند دسترسی پیدا کنند، ولی سالار شهیدان عالم تمامی ارزش­ های کمال، مظاهر جمال و جلال الهی را از خودشان بروز دادند و واقعاً کاری که از این بزرگوار سر زد، در طول قرون و اعصار بی­ بدیل است.
وی ادامه داد: حضرت سیدالشهدا(ع) اعجوبه عالم وجود هستند؛ یعنی چلچراغی از تمام زیبایی ­ها و بایستنی­ ها است و جلال الهی را در رفتار امام حسین(ع) می ­بینید. در واقع حضرت(ع) را مظهر صفات ضد می ­دانیم، چون امام معصوم مظهر صفات پروردگار عالمیان است و در صفات حضرت حق تعالی گاهی اوقات مفاهیم ضد یکدیگر سر می ­دادند، مثلاً خداوند هم می­ میراند و هم زنده می ­کنند، هم حافظ است و هم رافع؛ یعنی هم پایین می ­آورد و هم بالا می ­برد، این ظهور صفات ضد یکدیگر در صفات پروردگار است.
این کارشناس دینی خاطرنشان کرد: البته در ذات حق ضدیت راه ندارد، در ذات پروردگار عالمیان علم و حیات عین همدیگر است؛ یعنی به هیچ­ عنوان نافی همدیگر نیستند، ولی وقتی همین صفات حق تعالی را ملاحظه می­ کنید که می­ خواهد به ممکنات تعلق بگیرد و در سیر نزولی دارای ضد یکدیگر هم می ­شوند، وجود مبارک امام معصوم مظهر صفات پروردگار عالمیان است، در روز عاشورا هم از امام حسین(ع) صفات ضد سر می­ زند.
وی گفت: این نکته­ ای است که بسیاری از کسانی که در تاریخ عاشورا تحقیق و مطالعه می ­کنند، چون نمی­ دانند قضیه از چه قرار است و در امام ­شناسی به اندازه کافی کار نکردند، نمی ­توانند کارهای حضرت سیدالشهدا(ع) را تحلیل کنند، در روز عاشورا از یک طرف امام حسین(ع) امام المضطرین بودند، یعنی پیشوای بیچاره ­ترین آدم­ های عالم بودند، ولی همین امام معصوم در روز عاشورا از کوه ­های عالم محکم تر ایستادند، یعنی در اوج سنگینی و متانت، عظمت ظهور پیدا کردند.
حجت الاسلام ادیب یزدی اظهار داشت: به همین خاطر به امام حسین(ع) «مضطر وقور» می گویند، دو صفت ضد یکدیگر، مضطر یعنی بی­چاره، «وقور» از وقار می ­آید که صیغه مبالغه است؛ یعنی بسیار سنگین و متین، این نشان­ دهنده این است که حضرت در عالی ترین مراتب فوق ­تصور بشری هستند، تمام کمالات در وجود نازنین­شان سر زد و مباحث عجیب و عمیقی در امام ­شناسی، سالارشناسی و حسین­ شناسی باید انجام شود تا بلکه انسان بتواند قطره ­ای از اقیانوس بی ­نهایت وجود مبارک سالار شهیدان عالم را شناسایی کند.