نگاهي به عزاداري هاي فولكولور و اصيل قومي نشان مي دهد كه عزاداري براي سالار شهيدان امام حسين(ع) تا چه اندازه در آداب، رسوم و فرهنگ قوم هاي ايراني نفوذ دارد.

به گزارش خبرگزاري فرهنگ رضوي، در برخي شهرهاي آذري زبان به خصوص اروميه تمامي دسته جات عزاداري شعري مشترك در انتهاي عزاداري شان در وصف شهيد كربلا مي خوانند كه شور عزاداري را چند برابر مي كند. آن شعر اين است:
قان ياغدي کربلايه ،    صحرايه يا محمد (خون باريد به كربلا و صحرا اي محمد)
اؤلدو حسين خبر وئر ،     زهرايه يا محمد (حسين مرد خبر بده به زهرا اي محمد)
گل کربلا   چؤلونده ،      مينايه يا محمد (بيا به صحراي كربلا اي محمد)
مظلوم حسينون آغلار ،     سقايه يا محمد (حسين مظلوم گريه مي كنه به سقاش اي محمد)
گل کربلا چؤلونده ،     طوفاندي يا محمد (بيا در صحراي كربلا طوفان شده اي محمد)
گؤندر کفن حسينه ،     عرياندي يا محمد (كفن بفرست براي حسين بي لباس مانده، اي محمد) 
آه   ائي   شبه  رسولِ   مــــد‌ني!(آه، اي شبيه ترين كس به محمد)
سوسوز اؤلدوردو سني    شمرِ   دني (تشنه تو را كشت شمر ستمكار)
فاطمه گؤرســه بو حال ايله ســـني (فاطمه اگر با اين حال تو را ببيند)
 نه دئيه‌ر؟ (چي ميگه؟) 
دئيه‌ر: اي‌واي حسين واي، حسين واي (ميگه اي واي حسين واي حسين واي)