خبرگزاری رضوی 12 ارديبهشت 1401 ساعت 9:57 https://www.razavi.news/fa/note/90804/کارگر-معلم-مجاهدان-سازنده-جامعه-رضوی -------------------------------------------------- یادداشت؛ عنوان : کارگر و معلم مجاهدانِ سازنده در جامعه رضوی -------------------------------------------------- متن : خبرگزاری رضوی- غلامرضا بنی اسدی؛ کارگر و معلم، نماد تلاش و دانایی هستند. نه بی دانایی، تلاش به نتیجه دلخواه می رسد و نی بی تلاش، دانایی و دانش فرصتی برای تحقق می یابد. برای رسیدن به رستگاری و عزت فردی، جمعی و ملی نیازمند توام شدن تلاش و دانش هستیم. محتاج همراهی کارگر و معلم. این دو قشر چون عزت بینند و میدان را به فعالیت در اختیار گیرند، خیابان ها و کوچه های منشعب از این میدان هم راه رستگاری خواهند شد. جالب است که امام حکیم ما، حضرت رضا علیه السلام، سعی و تلاشِ فردی کارگران را جهاد فی سبیل الله دانسته و فرموده‌اند « به راستى كسى كه در پى افزايش رزق و روزى است تا با آن خانواده خود را اداره كند، پاداشش از مجاهد در راه خدا بيشتر است». راستی وقتی کارگر به تلاش برای معاش خانواده اش شان جهاد دارد و  و اجرش از مجاهد در راه خدا بیشتر است،در جایگاه کار برای رونق جامعه و بهتر شدن زندگی دیگران چه شانی خواهد داشت؟ وقتی برای خود و خانواده خود کار می کند تعدادی معدود از حاصل تلاشش بهره می برند اما وقتی همت خود را در خدمت جامعه به کار می گیرد، جمعیت بیشتری برخوردار از کار او خواهند بود و به همین تعداد هم اجرش بیشتر خواهد بود که خداوند اجر هیچ کس را نادیده نمی انگارد. وقتی کارِ کارگر در ساحت پیشرفت کشور اسلامی باشد قطعا پاداشی افزون تر خواهد یافت به ویژه در زمانی که حصر و تحریم اقتصادی با هدف شکستن اندیشه اسلامی برنامه ریزی شده باشد. این کار ارجمند است و کارگر را هم با نگاه کرامت باید دید و متناسب نقش آفرینی اش در حساب آورد. این اصلا با فرهنگ رضوی در تضاد است که کارگر را به شکل ابزار ببینیم و به گاه حساب و کتاب، حقش را با اما و اگر مواجه کنیم. چندی پیش از زبانِ حجت‌الاسلام حبیبی می خواندم که با تاکید بر ضرورتِ توجه به کارگر می گفت: کارگری که از حقوق ماهیانه خود محروم است، کارگری که امنیت شغلی ندارد، کارگری که مشکلات فراوانی را در کار خود ببیند و در جامعه احساس شکست و حقارت به او دست دهد، هرگز نمی‌تواند نیروی مولد و کارپرداز خوبی باشد. وقتی هم که جامعه نتوانست از این نیروی پاینده کمال بهره را ببرد در زمینه‌های صنعتی، تکنولوژی، ساختمانی، عمرانی و ده‌ها مقوله دیگر دچار محرومیت خواهد شد. این حکایت در باره جایگاه معلم و ضرورت توجه به شان و مطالبات او نیز قابل بازخوانی است. معلم، بهترین دوست برای انسان و شهر و کشور انسان است. این را می شود از کلام حضرت رضا(ع) فهمید که می فرمایند:"دوست هركس عقل او ، و دشمنش جهل اوست" خب، چه کسی عقل را می پرورد و از قطر نادانی می کاهد؟ پاسخ همین پرسش است که نام بلند معلم را بر زبان جاری می کند. به واقع، معلم با توانمند سازی عقل، بهترین دوست است برای انسان و بهترین مدافع است از کیان انسانی در برابر بدترین دشمن که جهل است. اگر درخت را به میوه اش باید شناخت، شان و جایگاه افراد را هم به آثار و اثرگزاری شان باید در نظر گرفت. از این منظر هم شان معلم در جایگاه بهترین دوست انسان بسیار بلند و متعالی است. او غم گسار از روح و روان جامعه است چنان که کارگر با تلاش خود در رونق معیشت مردم، به روح و روان انسان ها آرامش می بخشد. لذا هر دو گروه در شمار کسانی تعریف می شوند که به این حدیث رضوی ممتاز می شوند؛ " هر كس اندوه و مشكلی را از مؤمنی برطرف نماید ، خداوند در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد" باری؛ معلم اندوه نادانی  را از میان می برد و کارگر اندوه ناداری را. معلم در فهم و دانش انسان گشایش ایجاد می کند و کارگر در وسعت سفره آدمی دستی توانمند دارد.  اینان در این دنیا غمگسار واقعی جامعه اند پس به قاعده کلام رضوی در قیامت، اندوه از دل و گره از کارشان خواهد گشود. خدا کریم دست ها و دل های کارا و سخاوتمند را به سخاوت پاسخ می دهد.