۰
تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۷:۴۶
خبرگزاری رضوی بررسی کرد:

تمایز الگوی انتخابات ایران با دیگر کشورهای اسلامی منطقه چیست؟

تمایز الگوی انتخابات ایران با دیگر کشورهای اسلامی منطقه چیست؟
خبرگزاری رضوی. بهمن دهستانی. منطقه غرب آسیا یا خاورمیانه را کانون دموکراسی های ناکام در جهان می دانند چرا که بیشتر نظام های سیاسی در این منطقه هیچگاه نتوانستند تجارب دموکراتیک موفقی را پشت سر گذاشته و در برپایی نظام های مردمسالار به ثبات کامل برسند. ریشه این وضعیت از دیدگاه صاحبنظران علوم سیاسی به دو عامل تداوم سنت های استبدادی برآمده از نظام های سیاسی گذشته همچون خلافت عثمانی و نیز نفوذ استعمار غربی باز میگردد.
بعد از آغاز موج استقلال خواهی سرزمین های تشکیل دهنده خلافت عثمانی در پی فروپاشی این امپراطوری و امضای پیمان صلح توسط دول اروپایی فاتح در جنگ جهانی اول، تشکیل دولت های پراکنده کوچک و ضعیف، چهره جهان اسلام در آن دوره را ترسیم کرد. منطقه حجاز به پادشاهی عربستان سعودی تبدیل شد و شامات به جمهوری های لبنان و سوریه و عراق تجزیه گردید. شمال آفریقا به دولت های مصر و تونس و لیبی و مغرب تبدیل گشت و هر کدام با پرچم و قانون مخصوص به خود در قالب های جمهوری یا سلطنتی نظام های سیاسی
گوناگونی را بوجود آوردند؛ در حالی که آرمان بیشتر این کشورها تشکیل یک دولت و ملت یکپارچه با شعار عدالت و بازگرداندن عظمت اسلام و اعطای حق تعیین سرنوشت و آزادی به شهروندان بود.
در شرایطی که رؤسای ملل مسلمان برای استقلال و هویت و توسعه و ثبات به خود مشغول بودند، دولت صهیونیستی با اقتدار در قلب جهان اسلام تأسیس شد و بزرگترین چالش دولت های نوپای اسلامی و عربی را بوجود آورد.
با گذشت بیش از 70 سال از آن تاریخ، وقایع تکان دهنده خیزش های مردمی در سال 2011 میلادی که به بهار عربی موسوم گشت؛ ماهیت دولت ها و نظام های سیاسی شکل گرفته در جهان اسلام را هویدا ساخت؛ دولت های استبدادی همسو با منافع رژیم صهیونیستی که عموما همپیمان و همکار ایالات متحده و برخوردار از حمایت های مالی و نظامی آن بودند.
این ترکیبی بود که بالغ بر نیم قرن نظم سیاسی خاورمیانه به عنوان قلب جهان اسلام را شکل می داد و تماما در خدمت امنیت رژیم صهیونیستی و مانع بزرگ بیداری اسلامی در میان جوانان امت اسلامی بود.
پیروزی انقلاب
اسلامی و بنیانگذاری نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر انتخابات آزاد، پدیده تازه ای در جهان اسلام بود که زلزله ای در میان حاکمان مستبد منطقه به شمار می رفت و برای نخستین بار بعد از جنگ های اعراب و اسرائیل، امنیت رژیم اسرائیل را با تهدید جدی مواجه ساخت.
یکی از دلایل اصلی هراس از انقلاب و جمهوری اسلامی معطوف به قدرت اصلی و پایدار آن یعنی مردم و مردمسالاری با عنوان الگوی تازه در خاورمیانه بود که حیات خود را در انتخابات پرشور نشان می داد به گونه ای که با وجود جنگ تحمیلی صدام بر ضد ایران، برگزاری انتخابات در ایران متوقف نشد.
در جهان غرب اسرائیل را تنها دموکراسی منطقه غرب آسیا و خاورمیانه می دانند و حفاظت از آن را برای ثبات منطقه لازم قلمداد می کنند از این رو برای نظام سلطه بسیار تلخ و ناگوار است که نظامی مبتنی بر آراء حقیقی جمهور خودنمایی نماید و رقیبی سرسخت برای رژیم های مورد حمایت غرب باشد.
نمونه ترکیه که تقریبا تنها کشور دارای احزاب و انتخابات نسبتا آزاد در منطقه و همسایگی ایران
است به دلیل آنکه تمام اهتمام خود را معطوف به رعایت استانداردهای مورد قبول اتحادیه اروپا کرده است هیچگاه به الگویی برای بازتولید دموکراسی در جهان اسلام تبدیل نشد علاوه بر آنکه این کشور هیچگاه چالش و تهدید واقعی و بنیادین برای غرب و اسرائیل نبوده است و بلکه با افتخار به عضویت در ناتو خود را جزئی از منظومه سیاسی و امنیتی غرب می داند.
در نمونه مصر که از عناصر قدرت و تمدنی مشابه ایران برخوردار و از کشورهای بزرگ اسلامی است با وجود برخورداری از ارتش پرتعداد و امکانات و تسلیحات متنوع نظامی در جهان عرب، به دلیل فقدان مردمسالاری و نبود صندوق رأی واقعی توان هماوردی در برابر رژیم صهیونیستی را ندارد و از آزادسازی مناطق اشغالی خود در صحرای سینا با بیش از نیم قرن تجربه جمهوری عاجز است.
بررسی نمونه های ترکیه و مصر از آن رو حایز اهمیت است که در هر دو نظام جمهوری حکمفرما است و از کشورهای قدرتمند اسلامی به شمار می روند و با برخورداری از جمعیت فراوان و سوابق تاریخی و فرهنگی و سیاسی طولانی
داعیه الهام بخشی در جهان اسلام را دارند.
گرچه انتخابات در بسیاری از کشورهای اسلامی و عربی برگزار می شود اما بنا بر دلایل تاریخی مذکور در موارد اندکی به قدرت و کارآمدی در آن کشورها منجر شده و اساسا مانند انتخابات ایران توان اثرگذاری بر مناسبات منطقه ای را ندارد.
نمونه پاکستان و عراق و سوریه و افغانستان و حتی کویت و بحرین با وجود برگزاری انتخابات در سطوح مختلف ریاست جمهوری یا پارلمانی غالبا با تداوم و استمرار وضع سابق مواجه می شوند.
حتی در نمونه کشور اسلامی تونس که توانسته بود در رتبه و شاخص دموکراسی مجله اکونومیست در سال 2016 بالاترین رتبه را در شمال آفریقا کسب کند اکنون نوعی بن بست و رکود مشاهده می شود که نتیجه بنیان و مبانی سست مردمسالاری در این کشور ارزیابی میگردد.
انتخابات هفته جاری در الجزایر پس از سالها جنبش و کشمکش نیز با مشارکت 30 درصدی مواجه شد.
از این رو چنین شرایطی ما را به پاسداشت و تکمیل و تکامل الگوی مردمسالاری دینی ایران در جهان اسلام فرامی خواند.
https://www.razavi.news/vdcbwgbz.rhbfapiuur.html
razavi.news/vdcbwgbz.rhbfapiuur.html
کد مطلب ۷۳۰۴۸
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما