گفتگوی خبرگزاری رضوی با پیشکسوت روضه‌خوان حرم رضوی؛
اولین روضه‌خوانی‌ام در حرم امام رضا(ع) همزمان با رحلت امام خمینی(ره) بود
خبرگزاری رضوی ـ آزیتا ذکاء؛ اگر برای سابقه روضه‌خوانی در ایران، به تاریخ رجوع کنیم این سنت دیرینه مذهبی به دوره صفویه برمی‌گردد که چند سال قبل از شروع عهد صفوی، ملاحسین کاشفی با نوشتن کتاب «روضه الشهدا» سنگ بنای آن را در کشورمان بنیان نهاد. از همان دوران، مراسم عزاداری برای سیدالشهدا(ع) و دیگر ائمه‌معصومین(ع) در بارگاه ملکوتی این امام رئوف نیز رواج یافت.
مداحانی شناخته شده مثل محمد گلابگیر، سیدجعفر ماهرخسار، امیر عارف، محمود کریمی، میثم مطیعی و... برای زائران حرم مطهر امام رضا(ع) آشنا هستند و جایگاهی پررنگ‌تر از روضه‌خوان‌های قدیمی در مجالس عزاداری و ذکر مصیبت اهل‌بیت(ع) دارند. اما همان روضه‌خوانی سنتی هم مخاطبان خود را دارد. برای این روضه‌خوان‌ها در رواق‌ها و دو صحن انقلاب و جمهوری اسلامی جایگاهی پیش‌بینی شده است.
برای آشنایی با یکی از همین روضه‌خوان‌های بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج(ع) به سراغ سیداسماعیل مدرسی روضه‌خوان روشندل حرم مطهر رفتیم تا گپ‌وگفت خودمانی با او داشته باشیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
عنایات حضرت رضا(ع)
صدای دلنشین و نوای سوزناکش در ذکر مصیبت اباعبدالله(ع) حال دل زائران را دگرگون کرده و رقت قلبی در آنها ایجاد می‌کند تا با دلی شکسته حاجت روا شوند. نابیناست، ولی چشم دلش بینا بوده و این را می‌توان از حضور زائران در نزد او برای درخواست روضه یکی از ائمه‌معصومین(ع) احساس کرد. ضمن معرفی خود از او می‌خواهم برای گرفتن یک مصاحبه در خدمتش باشم که با کمال میل می‌پذیرد و در شناخت اولیه خود به خبرنگار خبرگزاری رضوی چنین می‌گوید: «سالیان سال است که توفیق دارم در جوار امام مهربانی‌ها روضه بخوانم. مدتی در صحن جمهوری اسلامی و اکنون جایی که برای من تعریف شده صحن انقلاب اسلامی است. البته برایم فرقی نمی‌کند کدام قسمت حرم مطهر روضه بخوانم، مهم این است که بتوانم واسطه دل‌های شکسته زائران با حضرت باشم. احساس می‌کنم امام رضا(ع) به روضه‌هایم توجه دارد. بنابراین این کار خود را نوعی خدمت به حضرت می‌دانم. الحمدالله هر چه در زندگی دارم از لطف امام رضا(ع) دارم. اگر همسر و پنج فرزند خوب دارم که هر کدام از بچه‌هایم دارای تحصیلات عالیه هستند و موقعیت شغلی و اجتماعی خوب دارند. همه این توفیقات از برکت روضه‌خوانی در این مکان قدس است».
روضه‌خوانی از سن شش سالگی
والدین مىتوانند روى فرزندان خود اثر مثبت یا منفى بگذارند. پدر و مادر بخشى از زندگى فرزندان را تشكيل مىدهند و همیشه به عنوان الگويى براى آنان محسوب مىشوند. سیداسماعیل مدرسی هم رغبت خود به رضه‌خوانی را نقش پررنگ والدین خود می‌داند و در این‌باره چنین می‌گوید: «سال 1331 در گلمکان که آن زمان روستای آبادی بود به دنیا آمدم. پدرم آخوند روستا بود. پدر و مادرم نیز معلم مکتب‌خانه بودند و به بچه‌های روستا قرآن می‌آموختند. من هم از همان دوران کودکی هر چی از اطراف می‌شنیدم به خوبی می‌توانستم به حافظه خود بسپارم. اینگونه شد که از سن شش سالگی به مداحی روی آوردم و یادم است اولین مجلسی هم که روضه خواندم مجلس روضه زنانه بود که به درخواست یکی از خانم‌ها، روضه فاطمه‌صغری(ع) دختر امام حسین(ع) را خواندم. چند بیتی که در آن مجلس در دوران کودکی از زبان حال حضرت فاطمه‌صغری(ع) خوانده‌ام، این است: امیر قافله کربلا سلام علیک... برادر من بی‌اقربا سلام علیک، شوم فدات برادر هنوز بیماری... هنوز در تب و رنج و عَلم گرفتاری، بیان نما به من ای زار پر کشیده تَعب... کجاست عمه محنت کشیده‌ام زینب، من در وطن غریب و بیمارم ای پدر ... نَبود به قید جدّه پرستارم ای پدر، مذهب جعفری و دیده احمد دارد... لله الحمد که من دولت سرمد دارم، من ز خود هیچ ندارم که به آن فخر کنم ...هر چه دارم همه از آل محمد(ص) دارم».
بیماری سرخک عامل نابینایی
همیشه معلولان با داشتن نقص عضو نشان دادند می‌توانند همانند دیگر افراد سالم زندگی طبیعی داشته و به موفقیت‌های بسیاری دست یابند. اگر بگویم روشندلان موفق‌ترین قشر معلولان در جامعه هستند، گزافه نیست. روضه‌خوان قدیمی حرم مطهر با وجود اینکه نابینا است اما توانسته زندگی خود را به خوبی مدیریت کند و فرزندان موفقی را تحویل جامعه دهد. او عامل نابینایی خود را بیماری سرخک در کودکی می‌داند و در این‌باره چنین می‌گوید: «از سه سالگی به خاطر بیماری سرخک نابینا شدم، ولی خودم از آن بیماری در کودکی یادم نمی‌آید. آن زمان امکاناتی در گلمکان برای روشندلان نبود و بُعد مسافت شهرمان تا مشهد هم مانع ادامه تحصیلم شد، الان هیچ تحصیلاتی ندارم؛ اما خداوند حافظه‌ای به من عنایت کرده که ادعیه‌ها و زیارات مختلف و همچنین اشعار زیادی را از حفظ هستم که یا خودم به وسیله نوار و سی‌دی گوش دادم و حفظ کردم یا خانواده‌ام برایم خوانده و می‌خوانند».
32 سال روضه‌خوانی در حرم
نفس کشیدن در جوار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) آرزوی هر ارادتمندی است که از اکثر نقاط ایران برای سکونت در قطعه‌ای از بهشت می‌آیند. آقای مدرسی هم که در حدود 70 کیلومتری مشهد ساکن بود برای زندگی در سایه امام مهربانی‌ها ترک وطن کرده و ساکن این شهر مقدس می‌شود. این روضه‌خوان روشندل در مورد هجرت خود به مشهد یادآور می‌شود: «تا قبل حضورم در مشهد، درخواست‌های زیادی برای روضه‌خوانی در مجالس مختلف اطراف گلمکان داشتم. اما اواخر دهه 60 تصمیم گرفتم با خانواده به مشهد بیایم و روضه‌خوانی اهل‌بیت(ع) را در مشهد و حرم مطهر علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) دنبال کنم. بنابراین درخواست روضه‌خوانی در حرم را دادم که با آن موافقت شد و من اولین روضه خود را در روز رحلت امام خمینی(ره) در صحن جمهوری اسلامی داشتم که آن زمان این صحن تازه تأسیس بود. یادم است ساعت هفت صبح در مسیر آمدن به حرم مطهر از رادیوی ماشین، خبر رحلت جانگداز امام(ره) اعلام شد که من در آن روز برای فاجعه از دست دادن امام(ره) به ذکر مصیبت پرداختم. البته غیر از روضه‌خوان حرم امام هشتم(ع)، روضه‌خوان حج و زیارت هم بودم و در سفر حج و همچنین سفر زیارتی سوریه توفیق روضه‌خوانی و ذکر مصیبت نیز داشته‌ام».
مداحانی شناخته شده مثل محمد گلابگیر، سیدجعفر ماهرخسار، امیر عارف، محمود کریمی، میثم مطیعی و... برای زائران حرم مطهر امام رضا(ع) آشنا هستند و جایگاهی پررنگ‌تر از روضه‌خوان‌های قدیمی در مجالس عزاداری و ذکر مصیبت اهل‌بیت(ع) دارند. اما همان روضه‌خوانی سنتی هم مخاطبان خود را دارد. برای این روضه‌خوان‌ها در رواق‌ها و دو صحن انقلاب و جمهوری اسلامی جایگاهی پیش‌بینی شده است.
برای آشنایی با یکی از همین روضه‌خوان‌های بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج(ع) به سراغ سیداسماعیل مدرسی روضه‌خوان روشندل حرم مطهر رفتیم تا گپ‌وگفت خودمانی با او داشته باشیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
عنایات حضرت رضا(ع)
صدای دلنشین و نوای سوزناکش در ذکر مصیبت اباعبدالله(ع) حال دل زائران را دگرگون کرده و رقت قلبی در آنها ایجاد می‌کند تا با دلی شکسته حاجت روا شوند. نابیناست، ولی چشم دلش بینا بوده و این را می‌توان از حضور زائران در نزد او برای درخواست روضه یکی از ائمه‌معصومین(ع) احساس کرد. ضمن معرفی خود از او می‌خواهم برای گرفتن یک مصاحبه در خدمتش باشم که با کمال میل می‌پذیرد و در شناخت اولیه خود به خبرنگار خبرگزاری رضوی چنین می‌گوید: «سالیان سال است که توفیق دارم در جوار امام مهربانی‌ها روضه بخوانم. مدتی در صحن جمهوری اسلامی و اکنون جایی که برای من تعریف شده صحن انقلاب اسلامی است. البته برایم فرقی نمی‌کند کدام قسمت حرم مطهر روضه بخوانم، مهم این است که بتوانم واسطه دل‌های شکسته زائران با حضرت باشم. احساس می‌کنم امام رضا(ع) به روضه‌هایم توجه دارد. بنابراین این کار خود را نوعی خدمت به حضرت می‌دانم. الحمدالله هر چه در زندگی دارم از لطف امام رضا(ع) دارم. اگر همسر و پنج فرزند خوب دارم که هر کدام از بچه‌هایم دارای تحصیلات عالیه هستند و موقعیت شغلی و اجتماعی خوب دارند. همه این توفیقات از برکت روضه‌خوانی در این مکان قدس است».
روضه‌خوانی از سن شش سالگی
والدین مىتوانند روى فرزندان خود اثر مثبت یا منفى بگذارند. پدر و مادر بخشى از زندگى فرزندان را تشكيل مىدهند و همیشه به عنوان الگويى براى آنان محسوب مىشوند. سیداسماعیل مدرسی هم رغبت خود به رضه‌خوانی را نقش پررنگ والدین خود می‌داند و در این‌باره چنین می‌گوید: «سال 1331 در گلمکان که آن زمان روستای آبادی بود به دنیا آمدم. پدرم آخوند روستا بود. پدر و مادرم نیز معلم مکتب‌خانه بودند و به بچه‌های روستا قرآن می‌آموختند. من هم از همان دوران کودکی هر چی از اطراف می‌شنیدم به خوبی می‌توانستم به حافظه خود بسپارم. اینگونه شد که از سن شش سالگی به مداحی روی آوردم و یادم است اولین مجلسی هم که روضه خواندم مجلس روضه زنانه بود که به درخواست یکی از خانم‌ها، روضه فاطمه‌صغری(ع) دختر امام حسین(ع) را خواندم. چند بیتی که در آن مجلس در دوران کودکی از زبان حال حضرت فاطمه‌صغری(ع) خوانده‌ام، این است: امیر قافله کربلا سلام علیک... برادر من بی‌اقربا سلام علیک، شوم فدات برادر هنوز بیماری... هنوز در تب و رنج و عَلم گرفتاری، بیان نما به من ای زار پر کشیده تَعب... کجاست عمه محنت کشیده‌ام زینب، من در وطن غریب و بیمارم ای پدر ... نَبود به قید جدّه پرستارم ای پدر، مذهب جعفری و دیده احمد دارد... لله الحمد که من دولت سرمد دارم، من ز خود هیچ ندارم که به آن فخر کنم ...هر چه دارم همه از آل محمد(ص) دارم».
بیماری سرخک عامل نابینایی
همیشه معلولان با داشتن نقص عضو نشان دادند می‌توانند همانند دیگر افراد سالم زندگی طبیعی داشته و به موفقیت‌های بسیاری دست یابند. اگر بگویم روشندلان موفق‌ترین قشر معلولان در جامعه هستند، گزافه نیست. روضه‌خوان قدیمی حرم مطهر با وجود اینکه نابینا است اما توانسته زندگی خود را به خوبی مدیریت کند و فرزندان موفقی را تحویل جامعه دهد. او عامل نابینایی خود را بیماری سرخک در کودکی می‌داند و در این‌باره چنین می‌گوید: «از سه سالگی به خاطر بیماری سرخک نابینا شدم، ولی خودم از آن بیماری در کودکی یادم نمی‌آید. آن زمان امکاناتی در گلمکان برای روشندلان نبود و بُعد مسافت شهرمان تا مشهد هم مانع ادامه تحصیلم شد، الان هیچ تحصیلاتی ندارم؛ اما خداوند حافظه‌ای به من عنایت کرده که ادعیه‌ها و زیارات مختلف و همچنین اشعار زیادی را از حفظ هستم که یا خودم به وسیله نوار و سی‌دی گوش دادم و حفظ کردم یا خانواده‌ام برایم خوانده و می‌خوانند».
32 سال روضه‌خوانی در حرم
نفس کشیدن در جوار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) آرزوی هر ارادتمندی است که از اکثر نقاط ایران برای سکونت در قطعه‌ای از بهشت می‌آیند. آقای مدرسی هم که در حدود 70 کیلومتری مشهد ساکن بود برای زندگی در سایه امام مهربانی‌ها ترک وطن کرده و ساکن این شهر مقدس می‌شود. این روضه‌خوان روشندل در مورد هجرت خود به مشهد یادآور می‌شود: «تا قبل حضورم در مشهد، درخواست‌های زیادی برای روضه‌خوانی در مجالس مختلف اطراف گلمکان داشتم. اما اواخر دهه 60 تصمیم گرفتم با خانواده به مشهد بیایم و روضه‌خوانی اهل‌بیت(ع) را در مشهد و حرم مطهر علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) دنبال کنم. بنابراین درخواست روضه‌خوانی در حرم را دادم که با آن موافقت شد و من اولین روضه خود را در روز رحلت امام خمینی(ره) در صحن جمهوری اسلامی داشتم که آن زمان این صحن تازه تأسیس بود. یادم است ساعت هفت صبح در مسیر آمدن به حرم مطهر از رادیوی ماشین، خبر رحلت جانگداز امام(ره) اعلام شد که من در آن روز برای فاجعه از دست دادن امام(ره) به ذکر مصیبت پرداختم. البته غیر از روضه‌خوان حرم امام هشتم(ع)، روضه‌خوان حج و زیارت هم بودم و در سفر حج و همچنین سفر زیارتی سوریه توفیق روضه‌خوانی و ذکر مصیبت نیز داشته‌ام».
