گزارش خبرگزاری رضوی از خدمت بی منت در مناطق محروم؛
عشق به خدمت با لباس سپید سلامت
خبرگزاری رضوی- الهام اسماعیلی؛ در میان همه تلخی و شیرینی‌هایی که گاهی اوقات در وصف پزشکان بر سر زبان‌ها می‌چرخد خبر فعالیت پزشکان جهادگر در مناطق محروم و دورافتاده مرزی از آن دست خبرهای خوبی است که حلاوت و شیرینی این حرفه را دوچندان می‌کند.
امروز هستند افرادی در لباس سپید سلامت که خدمت به اهالی روستاها و مناطق کم برخوردار دغدغه ذهنیشان است. پزشکان و پرستارانی که نیت کرده اند لباس پزشکی و پرستاری خود را به عشق خدمت به هم نوع خود آن هم خدمتی بی منت و بدون چشمداشت بر تن کنند.
این پزشکان بدون مرز، رنگ زندگی و روزگار اهالی روستاهای دور افتاده و محروم را عوض کردند؛ مردمی که به دلیل هزینه های گزاف پزشکی نمی توانستند به دنبال درمان بروند و ناامیدانه با همین شرایط سخت به زندگی خود ادامه می دادند. اما این سپیدپوشان سلامت لبخند امید را بر لبان آنان جاری کردند و مشعل امید در زندگی آنان روشن شد.
حسن بخشی از جهادگرانی است که کار جهادی خود را از سال 89 همزمان با ورود به دانشگاه در مقطع کارشناسی آغاز کرد او هم اکنون در رشته فنی و مهندسی در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل است. در ابتدا در عرصه عمرانی از جمله ساخت و مرمت خانه محروم، غسالخانه و مسجد مشغول به خدمت رسانی بود اما در حین فعالیت عمرانی، متوجه محرومیت بهداشتی و درمانی اهالی این مناطق شد، به همین خاطر خدمت در این عرصه را در اولویت کار خود قرار داد.
می گوید در کنار تیم فنی و مهندسی به طور جدی به همراه تیم پزشکی به دنبال شناسایی محرومین و نیازمندان به درمان و دارو هستیم و خدا را شاکریم که طی این چند سال توانسته ایم لبخند رضایت هم نوعان عزیزمان را در مناطق دور افتاده شاهد باشیم.
تعدا اعضای این گروه جهادی به 150 پزشک، دندانپزشک و پیراپزشک رسیده است که هیچ مرز زمینی و فکری بین پزشکان و پرستاران در این گروه جهادی نیست چرا که آنچه در یک خدمت جهادی مهم است، داشتن دغدغه خدمت به هم نوع خود است. تیم پزشکی کم کم جای خود را باز کرد به طوری که عمل جراحی و تکمیل کامل درمان نیازمندان در دستور کار قرار گرفت.
اوایل، کار جهادی در روستاهای اطراف مشهد، تربت جام، سرخس،کلات و سبزوار خلاصه می شد اما پس از مطالبه مقام معظم رهبری نسبت به رسیدگی و توجه به حواشی شهر، فعالیت خود را به حاشیه شهر مشهد هم گسترش دادیم.
او در رابطه با روند کار تیم خود می گوید: در ابتدای کار طی هماهنگی با بسیج، مراکز نیکوکاری و مساجد نیازمندان واقعی به دارو و درمان شناسایی می شوند و در تاریخی که گروه قصد استقرار دارد با بیمارستان صحرایی سپاه نیز هماهنگی هایی لازم انجام می شود. پس از آن برای تامین دارو به داروخانه های سطح شهر می رویم و طرح خود را برای آنان توضیح می دهیم. برخی متصدیان داروخانه می گفتند که اشتیاق زیادی به خدمت دارند اما شرایط و زمینه برایشان مهیا نبوده که با حضور گروه های جهادی این بستر برایشان فراهم شده است.
پس از تامین دارو طی هماهنگی با آموزش و پروش؛ مدارس برای ویزیت و توزیع دارو در اختیار ما قرار می گیرد. در این حین یک هفته قبل از اعزام، تیم پرستاری برای غربالگری به مناطق هدف می روند و با معاینه و نوشتن شرح حال، بیماران را برای درمان در روز مقرر آماده می کنند. پس از اینکه پزشکان در مدارس مستقر شدند برای آنان دارو تجویز کرده و داروی مورد نیاز را همانجا از داروخانه بیمارستان جهادی به طور رایگان دریافت می کنند.
مردم روستاها و مناطق محروم با هر بار حضور در کنار پزشکان و پرستاران جهادگر، قدردان این خدمات رسانی هستند چرا که این خدمات رسانی دغدغه بسیاری از افراد نیازمند به خدمات بهداشتی و پزشکی را کم کرده و باری از دوش این خانواده ها برداشته شده است.
بخشی می گوید در یکی از روستاهای کلات که مشغول کار عمرانی بودیم متوجه پسر بچه ای شدیم که چشمانش انجراف پیدا کرده بود. خانواده اش بضاعت مالی نداشتند و در این چند سال نتوانستند فرزندشان را درمان کنند. او را به تیم متخصص درمانی ارجاع دادیم و با درمان صورت گرفته پس از شش ماه به حالت اول و طبیعی خود بازگشت. با بهبودی کامل پسر بچه، اشک شوق بر چشمان مادرش حلقه زد. دیدن این شادی های از ته دل مادر هر بار ما را برای ادامه خدمت مصمم تر و آرامش را در وجود ما بیشتر و بیشتر می کرد.
بچه های تیم متخصص دندانپزشکی نیز می گفتند وقتی فردی در روستا دندانش معالجه می شود و با اشک شوق از یونیت دندانپزشکی بلند می شود این اتفاق باعث می شد که خستگی از تنمان بیرون برود مخصوصا زمانی که متوجه می شدیم به دلیل خرابی دندان لبخندی بر لب آنان نیامده بود. دعای مردم روستا در حق ما بعد از اینکه دندان آن ها را ترمیم می کنیم شیرین ترین لحظه در زندگی و بهترین هدیه برای همه ماست.
در واقع تمامی این کادر درمانی جهادگر می توانستند در مطب یا بیمارستان درآمدی میلیونی در روز را داشته باشند اما از تمامی تعلقات دنیوی دل کنده و به مناطق محروم آمدند که حتی برای آب خوردن خود هم مشکل دارند. در واقع آنچه که برای آنان مهم است کسب رضای خدا و خدمت به محرومین است.
امروز هستند افرادی در لباس سپید سلامت که خدمت به اهالی روستاها و مناطق کم برخوردار دغدغه ذهنیشان است. پزشکان و پرستارانی که نیت کرده اند لباس پزشکی و پرستاری خود را به عشق خدمت به هم نوع خود آن هم خدمتی بی منت و بدون چشمداشت بر تن کنند.
این پزشکان بدون مرز، رنگ زندگی و روزگار اهالی روستاهای دور افتاده و محروم را عوض کردند؛ مردمی که به دلیل هزینه های گزاف پزشکی نمی توانستند به دنبال درمان بروند و ناامیدانه با همین شرایط سخت به زندگی خود ادامه می دادند. اما این سپیدپوشان سلامت لبخند امید را بر لبان آنان جاری کردند و مشعل امید در زندگی آنان روشن شد.
حسن بخشی از جهادگرانی است که کار جهادی خود را از سال 89 همزمان با ورود به دانشگاه در مقطع کارشناسی آغاز کرد او هم اکنون در رشته فنی و مهندسی در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل است. در ابتدا در عرصه عمرانی از جمله ساخت و مرمت خانه محروم، غسالخانه و مسجد مشغول به خدمت رسانی بود اما در حین فعالیت عمرانی، متوجه محرومیت بهداشتی و درمانی اهالی این مناطق شد، به همین خاطر خدمت در این عرصه را در اولویت کار خود قرار داد.
می گوید در کنار تیم فنی و مهندسی به طور جدی به همراه تیم پزشکی به دنبال شناسایی محرومین و نیازمندان به درمان و دارو هستیم و خدا را شاکریم که طی این چند سال توانسته ایم لبخند رضایت هم نوعان عزیزمان را در مناطق دور افتاده شاهد باشیم.
تعدا اعضای این گروه جهادی به 150 پزشک، دندانپزشک و پیراپزشک رسیده است که هیچ مرز زمینی و فکری بین پزشکان و پرستاران در این گروه جهادی نیست چرا که آنچه در یک خدمت جهادی مهم است، داشتن دغدغه خدمت به هم نوع خود است. تیم پزشکی کم کم جای خود را باز کرد به طوری که عمل جراحی و تکمیل کامل درمان نیازمندان در دستور کار قرار گرفت.
اوایل، کار جهادی در روستاهای اطراف مشهد، تربت جام، سرخس،کلات و سبزوار خلاصه می شد اما پس از مطالبه مقام معظم رهبری نسبت به رسیدگی و توجه به حواشی شهر، فعالیت خود را به حاشیه شهر مشهد هم گسترش دادیم.
او در رابطه با روند کار تیم خود می گوید: در ابتدای کار طی هماهنگی با بسیج، مراکز نیکوکاری و مساجد نیازمندان واقعی به دارو و درمان شناسایی می شوند و در تاریخی که گروه قصد استقرار دارد با بیمارستان صحرایی سپاه نیز هماهنگی هایی لازم انجام می شود. پس از آن برای تامین دارو به داروخانه های سطح شهر می رویم و طرح خود را برای آنان توضیح می دهیم. برخی متصدیان داروخانه می گفتند که اشتیاق زیادی به خدمت دارند اما شرایط و زمینه برایشان مهیا نبوده که با حضور گروه های جهادی این بستر برایشان فراهم شده است.
پس از تامین دارو طی هماهنگی با آموزش و پروش؛ مدارس برای ویزیت و توزیع دارو در اختیار ما قرار می گیرد. در این حین یک هفته قبل از اعزام، تیم پرستاری برای غربالگری به مناطق هدف می روند و با معاینه و نوشتن شرح حال، بیماران را برای درمان در روز مقرر آماده می کنند. پس از اینکه پزشکان در مدارس مستقر شدند برای آنان دارو تجویز کرده و داروی مورد نیاز را همانجا از داروخانه بیمارستان جهادی به طور رایگان دریافت می کنند.
مردم روستاها و مناطق محروم با هر بار حضور در کنار پزشکان و پرستاران جهادگر، قدردان این خدمات رسانی هستند چرا که این خدمات رسانی دغدغه بسیاری از افراد نیازمند به خدمات بهداشتی و پزشکی را کم کرده و باری از دوش این خانواده ها برداشته شده است.
بخشی می گوید در یکی از روستاهای کلات که مشغول کار عمرانی بودیم متوجه پسر بچه ای شدیم که چشمانش انجراف پیدا کرده بود. خانواده اش بضاعت مالی نداشتند و در این چند سال نتوانستند فرزندشان را درمان کنند. او را به تیم متخصص درمانی ارجاع دادیم و با درمان صورت گرفته پس از شش ماه به حالت اول و طبیعی خود بازگشت. با بهبودی کامل پسر بچه، اشک شوق بر چشمان مادرش حلقه زد. دیدن این شادی های از ته دل مادر هر بار ما را برای ادامه خدمت مصمم تر و آرامش را در وجود ما بیشتر و بیشتر می کرد.
بچه های تیم متخصص دندانپزشکی نیز می گفتند وقتی فردی در روستا دندانش معالجه می شود و با اشک شوق از یونیت دندانپزشکی بلند می شود این اتفاق باعث می شد که خستگی از تنمان بیرون برود مخصوصا زمانی که متوجه می شدیم به دلیل خرابی دندان لبخندی بر لب آنان نیامده بود. دعای مردم روستا در حق ما بعد از اینکه دندان آن ها را ترمیم می کنیم شیرین ترین لحظه در زندگی و بهترین هدیه برای همه ماست.
در واقع تمامی این کادر درمانی جهادگر می توانستند در مطب یا بیمارستان درآمدی میلیونی در روز را داشته باشند اما از تمامی تعلقات دنیوی دل کنده و به مناطق محروم آمدند که حتی برای آب خوردن خود هم مشکل دارند. در واقع آنچه که برای آنان مهم است کسب رضای خدا و خدمت به محرومین است.
