خبرگزاری رضوی ـ آزیتا ذکاء؛ در فرهنگ ما به سَبُکدست بودن طبیبان اشاره شده و این مطلب در مورد دکتر علی شاملو نیز صدق میکرد. به بیماران تبدار هنگام بالارفتن از پلههای مطب حتی قبل از اینکه معاینه شوند، حس سبکی و بهبودی دست میداد. درِب مطب او به روی بیماران باز بود و درب منزلش نیز در محله سعدآباد بر روی آشنایان به هنگام نیاز گشوده بود. خانهای که درعین جلال و شکوه کعبه نیازمندان به شمار میرفت.
فرزند صدرالاطباء
دکتر علی شاملو روز چهارشنبه 23 ربیعالثانی 1324 هجریقمری مصادف با 18 خردادماه سال 1284 هجریشمسی در مشهد دیده به جهان گشود. پدر وی میرزا غلامعلی شاملو جزء معدود طبیبهای خراسان بود که به واسطه مهارتش در درمان، به صدرالاطباء شهرت یافت.
از شام تا مشهد
علی شاملو از 30 مهر 1309 که در مسجد سلیمان طبابت میکرد شروع به نوشتن خاطراتش کرد که در دستنوشتههای او چنین آمده است: «شاملوها ایل بزرگی بودند که به انضمام چند ایل دیگر در دوران صفویه مجموع قزلباش را شکل میدادند. از قرار معلوم هم به آنها شاملو میگفتند، چون امیر تیمور آنها را از شام به ایران کوچانده بود و کلمه ترکی «لو» که به معنی ایل بود، رویشان نشست و شاملو نام گرفتند»
در شمار 10 پزشک فارغالتحصیل تهران
علی شاملو آموختن را از مکتبخانه آغاز کرد. تحصیلات ابتدایی را نیز در مشهد گذراند. سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت و پس از پایان تحصیلات متوسطه، وارد دانشکده پزشکی شد و سال 1308 با اخذ مجوز طبابت از دانشکده پزشکی تهران فارغالتحصیل گشت و نامش جزو 10 دانشجوی پزشکی فارغالتحصیل این دانشکده رقم خورد.
بازگشت به مشهد در سن 28 سالگی
پس از فارغالتحصیل شدن از دانشکده علوم پزشکی تهران برای خدمت در شرکت نفت به مسجد سلیمان رفت. پس از مدتی دوباره به تهران برگشت وارد ارتش شد. مدتی هم ریاست بهداری سبزوار را بر عهده داشت. سال 1312 در سن 28 سالگی به مشهد بازگشت و شغل شریف طبابت را در جوار حرم امام رئوف ادامه داد.
مطب نزدیک حرم
دربِ مطب او از صبح زود بر روی بیماران و زائران حرم امام رضا(ع) باز بود. بسیاری از زائران پس از زیارت حرم مطهر و گرفتن شفای دل برای گرفتن شفای جان نزد او میرفتند. کمتر کسی است که در شهر مشهد دکتر علی شاملو را نشناسد و از دانش و انساندوستیاش بهره نبرده باشد. حق ویزیت او اندک و داروهای تجویزشدهاش ارزان بود. خویشاوندان سببی و نسبی، دوستان و مستمندان از دادن حق ویزیت معاف بودند.
64 خدمت طبابت به زائران و مجاوران امام مهربانیها
این پزشک انساندوست از سال 1312 تا 1376 در مشهد به شغل شریف طبابت اشتغال داشت و در این مدت هرگز برای مادیات طبابت نکرد. زمانی که خود به عمل جراحی نیاز پیدا کرد و باید مدتی از طبابت کناره میگرفت. قرار شد مطب او را فرزندش فریدون شاملو اداره کند. مرتبا سفارش میکرد و میگفت: «هوای بیماران کمبضاعت را داشته باش، نسخه گران ننویس و از داروهای ترکیبی برای آنها تجویز کن که بضاعت تهیه آن را داشته باشند»؛ همچنین سفارش میکرد «طبابت را صبح زود شروع کن، چون بیماران شب را تا صبح با بیماری سر کردهاند و طاقت ندارند تا نیمروز صبر کنند».
خادمی حضرت در کنار طبابت
دکتر شاملو با اینکه خادم امام هشتم(ع) بود و اغلب شبها را در حرم مطهر کشیک داشت، صبح خیلی زود در مطب حضور مییافت، چون دلش راضی نمیشد بیمارانش را لحظهای منتظر بگذارد. برای حق ویزیت هم مبلغی تعیین نکرده بود، بلکه هر کس هر چه برایش مقدور بود روی میز میگذاشت و او به آن توجهی نمیکرد.
وقفی برای کتابخانه حرم
از دکتر شاملو کتابخانه بزرگی شامل کتابهای تاریخی، ادبی و پزشکی به زبانهای فارسی، فرانسه و عربی بجای ماند که بنابر وصیت خود او به کتابخانه آستان قدس رضوی اهدا شد.
مدفون در حرم رضوی
سرانجام دکتر شاملو در سال 1376 به رحمت ایزدی پیوست و پیکرش در حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد. حاصل عمر بابرکت این طبیب عارف و انساندوست چهار دختر و دو پسر بود که پسرانش نیز حرفه پدر را در پیش گرفتند و نام پدر و پدربزرگ خود را پرآوازه کردند.