در تبرکِ روز مخصوص زيارتي امام رضا(ع)

خبرگزاری رضوی- غلامرضا بنی اسدی؛ هنوز هر وقت به حرم شرفیاب می شوم، حسِ زیارت های زلال کودکی در جانم حدیث می شود. در تازگی ناکرر این دیدار هاست که تا کودکی می دوم. دورانی که از 100 فرسنگ آن سوتر به مشهد می آمدیم تا شهد را تجریه ای نو کنیم. آن روز ها در بازی نقش ها در آینه ها، تکثیرِ زائر را می دیدم. هر قطعه آینه انگار زائری بود که با دیگر قطعات، به داد و ستد زیارتنامه مشغول بود. زیارتنامه ای که همه ضمیر هایش حاضر تلاوت می شد. شهادت خوانی هایی که این حضور را، گواهی می داد؛"اَشْهَدُ اَنَّكَ تَشْهَدُ مَقاميَ اَشْهَدُ اَنَّكَ تَسْمَعُ كَلامِي َاَشْهَدُ اَنَّكَ تَرُّدُ سَلامی" بله، "او" بی معناست. ضمیر غایب است حال آنکه ما بر حضرتِ شما به حضور ایستاده ایم. این است زبان آینه ها که آیه می شوند در سوره معرفت. آينه ها يکديگر را مزاحم نمي شمارند. بلکه، به هم افزايي مي رسند و اهل معنا نيز در زيارت حرم هرگز به دنبال خلوتي حرم نيستند بلکه از قضا شلوغي را مي پسندند، چه مي دانند حضرت خداوند دوستان خود را در ميان خلق مخفي کرده است چنان که معادن طلا را در ميان خاک. برای یافتنِ طلا باید در دلِ خاک رگه زد و به نتیجه رسید.
برای نفس در نفس شدن با اولیای خدا هم باید در ازدحام مردمان چرخید و چرخید و چرخید. در شلوغي مي توان دوستان بيشتري از حضرت ارباب را يافت، پس حواس مان باشد در مواجهه با آدم ها رسم ادب را به جا آوريم چه هر کدام شان شايد از اولياءا... باشند.او مي گفت: اهل معرفت اصحاب ازدحام حرم هستند، اصلا حضرت خداوند حرم هاي خويش را پرجمعيت مي خواهد، مکه را «بکه» مي خواهد، محل ازدحام! «عمره» را اگر تشريع و شرح فرموده است براي آباداني است، آباداني جان زائر و آباداني مزار هر چند «مزور» و زيارت شونده، خود آباد است، حتي اگر کسي هم به زيارت نيايد، اما زيارت هم زائر را آباد و با نشاط مي کند و هم محل زيارت را... درست مي گفت اين اهل نظر و از اين آمدن هاست که «شدن ها» شکل مي گيرد که به گفته شهيدوالامقام آيت ا... بهشتي،- که در آستانه سالگرد شهادت اوییم- انسان نه «بودن منجمد» که «شدن مستمر» است و در مسير اين" شدن" است که انسان  به انوار تازه، چونان انرژیی نو و تجدید شونده، نیاز دارد برای رسیدن به  کمال. آمدن به زيارت همان صراط مستقيمي است که انسان را به «جايگاه بايسته» مي رساند و بر اريکه واسطگي ميان امام و امت مي نشاند تا نور را به جان بنوشد و انعکاس دهد.لذاست که در «ازدحام حرم»، نه تنها کسي «مزاحم» ديگري نيست که  رحمت آور و هم افزاي نور او نيز هست و در اين هم افزايي است که مي شود «تعاون» را فهميد که وجود آدم ها به هم ضريب مي دهد مثل نماز جماعت. مثل باران که از به هم پیوستنِ قطرات، دریاها را شکل می دهد. در زیارت آن هم در روز مخصوص زیارتی باید شلوغی حرم را فراوانی فرصت و رحمت شمرد. قدر دانست این دعوتِ عام را که لطفی خاص دارد.
در دعا در این روز هم باید خاص ترین دعا ها را خواند در حق عام. در حق همه مردمان. در حق همه هستی. دعا کنیم برای فراوانی خیر، فزونی برکت. برای خوش شدن حال زمین و زمان. برای طلوع چشمانِ مهربانِ صاحب الزمان(عج)