دستاورد های روزه و رمضان را حفظ کنیم

خبرگزاری رضوی- غلامرضا بنی اسدی؛ به سلامِ نماز می ماند این واپسین روز رمضان. اما سلام نه نماد پایان که نشانه آغاز است. آغاز دوستی. آغاز رفاقت. آغاز هرچه زیبایی است. نماز و روزه از آغاز تا انجامش بر سبیل "عبودیت" است و سلام این عبودیت را به مرتبتی بالاتر ارتقا می بخشد. مرتبتی که انسان را در ساحتی دیگر از بندگی قرار می دهد. چنین هم باید باشد. مگر نه این که پس از هرمسابقه، برندگان به ترازی نو، معنا می یابند؟ مگر نه این که مولای ما ، حضرت رضا(ع) از رمضان به مسابقه تعبیر و به تعریف آن پرداختند؟ مگر نخوانده ایم که حضرت ایشان، وقتی لابالی گری برخی افراد را دیدند فرمودند: همانا خداوند صاحب عزت و جلال، ماه رمضان را میدان مسابقه ای برای بندگانش آفرید تا در این ماه با پیروی از خداوند به سوی بهشت پیشی گیرند. پس گروهی پیشی گرفتند و به پیروزی دست یافتند و کسانی دیگر باز ماندند و محروم گشتند. شگفتا (و شگفتا) از کسی که سرگرم خنده و بازی است (آن هم) در روزی که نیکوکاران ثواب و اجر می برند و کوتاهی کنندگان محروم می شوند.
آری، رمضان یک فرصت بود برای تولید معرفت و معنویت و اخلاص. یک فرصت عالی که باید در نگهداشت دستاورد های آن همه جانبه کوشید اما پیش از آن باید رمضان را از زوایای مختلف دید. مهم این است که همه این زوایا برسد به حضرت خدا. مهم این است که ما را در دایره بندگی، تعالی بخشد. حالا از نگاهِ نماز بخواهیم ببینیم خواهیم گفت به سلام رسیدیم. از منظرتقویمی اگر بخواهیم نگاه کنیم می شود اینکه؛ رسیدیم به ایستگاه آخر عشق. باید پیاده شویم آن هم پس از یک ماه پرواز و سخت است این. انس گرفته بودیم با رمضان که به باور من در میان همه ماه ها، «ماه ترین» است و مانوسانه ترین ماه نیز هم. در رمضان به رازهایی می رسیدیم که در غیر آن میسر نبود. در لحظه لحظه این ماه، نفس به نفس به خدا نزدیک تر می شدیم و روز به روز نیز بزرگ تر. انگار آدمیان در همین ماه است که یک سال - حداقل - بزرگ می شوند و آنانی که به فهم رمضان نمی رسند، بزرگ نمی شوند هر چند سالی بر آن ها بگذرد.اما آنانی که رمضان را فهم می کنند آن قدر قد می کشند که دستانشان به آسمان برسد و آن قدر بزرگ می شوند که توان فهم رازهای بزرگ را داشته باشند. بله، رمضان چنین دستاورد هایی دارد و حالا در فصل بعد از سلام باید بکوشیم از این دستاورد، سرمایه ای زایا و در افزایش بسازیم. سرمایه ای که دچار نقص و کوتاهی نشود. یعنی باید بتوانیم بعد از رمضان هم به الزامات معرفتی روزه داری پایبند و به تقوای پرهیز از محرمات، ملتزم باشیم.بدانیم و مدام برای خود تکرار کنیم که قوی ترین قهرمانان و نفرات اول مسابقات هم اگر به الزامات رشته خود پایبند نباشند، در اندک زمانی از استاندارد های قهرمانی دور می شوند.
روزه دار هم اگر به اخلاق بندگی، رفتار های خود را تنظیم نکند، نظم روزه و رمضان را از دست خواهد داد و چون ورزشکاران که از ورزش دست می کشند و نه تنها مواهب بدن سازی برای شان نمی ماند که گاه سلامت خود را هم از دست می دهند. این نکته ظریف است که ما را باید به تامل وادارد تا بعد از سلام، آغاز کنیم نگهبانی و حراست از دستاورد های رمضان را. سرگرم بازی نشویم که هرکس به این مبتلا شد خواهد باخت حتی اگر پیش از این به مرحله قهرمانی رسیده باشد....