یادداشت؛
آیت الله طبسی، حرکت در مسیر اعتدال
خبرگزاری رضوی-غلامرضا بنی اسدی؛ آدم ها را اگر چه به نام معرفی می کنند اما آنچه در ذهن، این نام را هویت می بخشد نشان ها و شاخص هایی است که شخصیت صاحب آن "نام" را می سازد. سازه ای ماندگار که با گذر روزگار هم فرو نمی ریزد حتی اگر از جسم فرد، ذره ای نه در خاک که در زیر خاک هم نماند. آدم ها با آن شاخص ها، شخصیت می یابند و خانه نشین یاد مردم و صفحات تاریخ می شوند تا آنان را برای نسل های بعد و عصر های آینده روایت کنند. "عباس واعظ طبسی"، نماینده ولی فقیه در استان های خراسان و تولیت آستان قدس رضوی، هم از جمله این مردان است که او را در قامت عالمی سخنور و کارآمد و از جان گذشته، در عصر انقلاب به خاطر می آوریم یا در صفحات تاریخ می خوانیم تا جایی که می توان گفت باید درکتاب انقلاب خراسان فصلی بشکوه به او اختصاص داد.
بعد از پیروزی نیز وی را در هیئتِ مجتهدی معتدل و دارای سبک مدیریتی، و شخصیتی عملگرا با اندیشه ای دارای ساختار قوام یافته و رفتاری مقتدرانه و درگیر شونده با تندروی ها دیدیم. ما دیدیم و از او خواهند خواند نسل های آینده. آیت الله طبسی، که در گذر زمان، فراز و فرود های متعدد را تجربه کرد و از هرکدام درس گرفت تا کتاب زندگی اش، کلاس درسی باشد برای دیگرانی که می خواهند در ساحت مدیریت دینی گام بگذارند.
آیت الله مواجهه و رفتاری عالمانه با رویداد ها داشت. در آنچه به تصمییم می رسید، بی تردید عمل می کرد و این اواخر به سدی بلند و رکنی رکین تبدیل شده بود در مقابل تند روی ها و خود مطلق انگاری ها لذا به بلندای قامت ایستادگی اش هم سنگ می خورد از آنانی که دایره انقلابیگری را چنان تنگ تعریف می کنند که یک پایِ خودشان هم بیرون می ماند. همان ها که جز خود را نمی توانند دید. حرف می شنید از زبان هایی که انگار حروف کلمات شان از براده های آهن شکل گرفته است.
او اما ایستاده ماند و بر منهج عقلانیت و اعتدال پای فشرد و دیگران را هم به این صراط خواند. او در مدیریت آستان قدس رضوی هم همتی بی مانند داشت و اگر به انصاف به این بنیاد عظیم و پر معنویت نگاه کنیم قطعا نقش آقای طبسی را ماندگار خواهیم دید. باری، آدم ها را اگر چه به نام معرفی می کنند اما آیت الله طبسی نامی به نشان ها و شاخصه های مدیریتی و انقلابی، هویتی چنان ماندگار یافته بود که رهبر معظم انقلاب این شخصیت را "برادری همدل و همزبان" برای خود " و مریدی صَدیق برای امام راحل و خدمتگزاری پایدار و سخت‌کوش برای انقلاب" خواندند تا بدانیم که او را جایگاه تا کجاست و بدانند آنانی که او را به چشمی غیر این می دیدند، باید به آب توبه بشویند چشم ها و کلمات خود را چه او همانگونه که حضرت آیت الله خامنه ای تصریح کردند "موضع انقلابی و وفاداری به آرمانهای نظام اسلامی و مجاهدت در این مسیر دشوار که غالباً بدون تظاهر انجام گرفته است، خود فصل دیگری از زندگی این روحانی عالیقدر است." که باید بازخواند و درس گرفت که ما برای فرداهای ایران به درس هایی چنین بسیار نیاز داریم. نیاز داریم که منابع انسانی خود را حفظ کنیم نیاز داریم بزرگان خویش را حرمت بانی کنیم.
نیاز داریم که برای مدیریت خویش پشتوانه سازی کنیم و البته نیاز داریم که رفتار های خود را در برابر بزرگان به بازخوانی بنشینیم و با اصلاح گفتار های خود. مومنانه و منطقی ببینیم همه چیز را و بدانیم که بر نگاه صفر یا صدی باید خط قرمز کشید که میان این دو، 99 زاویه دیگر برای نگاه وجود دارد که می تواند ما را در شناخت درست شخصیت ها یاری کند. آیت الله طبسی را هم باید چنین دید در میانه راه صفر تا صد نه صفر یا صد. دریافت این نگاهِ منصفانه ما را به دریافت حقیقت نزدیک تر می کند.
بعد از پیروزی نیز وی را در هیئتِ مجتهدی معتدل و دارای سبک مدیریتی، و شخصیتی عملگرا با اندیشه ای دارای ساختار قوام یافته و رفتاری مقتدرانه و درگیر شونده با تندروی ها دیدیم. ما دیدیم و از او خواهند خواند نسل های آینده. آیت الله طبسی، که در گذر زمان، فراز و فرود های متعدد را تجربه کرد و از هرکدام درس گرفت تا کتاب زندگی اش، کلاس درسی باشد برای دیگرانی که می خواهند در ساحت مدیریت دینی گام بگذارند.
آیت الله مواجهه و رفتاری عالمانه با رویداد ها داشت. در آنچه به تصمییم می رسید، بی تردید عمل می کرد و این اواخر به سدی بلند و رکنی رکین تبدیل شده بود در مقابل تند روی ها و خود مطلق انگاری ها لذا به بلندای قامت ایستادگی اش هم سنگ می خورد از آنانی که دایره انقلابیگری را چنان تنگ تعریف می کنند که یک پایِ خودشان هم بیرون می ماند. همان ها که جز خود را نمی توانند دید. حرف می شنید از زبان هایی که انگار حروف کلمات شان از براده های آهن شکل گرفته است.
او اما ایستاده ماند و بر منهج عقلانیت و اعتدال پای فشرد و دیگران را هم به این صراط خواند. او در مدیریت آستان قدس رضوی هم همتی بی مانند داشت و اگر به انصاف به این بنیاد عظیم و پر معنویت نگاه کنیم قطعا نقش آقای طبسی را ماندگار خواهیم دید. باری، آدم ها را اگر چه به نام معرفی می کنند اما آیت الله طبسی نامی به نشان ها و شاخصه های مدیریتی و انقلابی، هویتی چنان ماندگار یافته بود که رهبر معظم انقلاب این شخصیت را "برادری همدل و همزبان" برای خود " و مریدی صَدیق برای امام راحل و خدمتگزاری پایدار و سخت‌کوش برای انقلاب" خواندند تا بدانیم که او را جایگاه تا کجاست و بدانند آنانی که او را به چشمی غیر این می دیدند، باید به آب توبه بشویند چشم ها و کلمات خود را چه او همانگونه که حضرت آیت الله خامنه ای تصریح کردند "موضع انقلابی و وفاداری به آرمانهای نظام اسلامی و مجاهدت در این مسیر دشوار که غالباً بدون تظاهر انجام گرفته است، خود فصل دیگری از زندگی این روحانی عالیقدر است." که باید بازخواند و درس گرفت که ما برای فرداهای ایران به درس هایی چنین بسیار نیاز داریم. نیاز داریم که منابع انسانی خود را حفظ کنیم نیاز داریم بزرگان خویش را حرمت بانی کنیم.
نیاز داریم که برای مدیریت خویش پشتوانه سازی کنیم و البته نیاز داریم که رفتار های خود را در برابر بزرگان به بازخوانی بنشینیم و با اصلاح گفتار های خود. مومنانه و منطقی ببینیم همه چیز را و بدانیم که بر نگاه صفر یا صدی باید خط قرمز کشید که میان این دو، 99 زاویه دیگر برای نگاه وجود دارد که می تواند ما را در شناخت درست شخصیت ها یاری کند. آیت الله طبسی را هم باید چنین دید در میانه راه صفر تا صد نه صفر یا صد. دریافت این نگاهِ منصفانه ما را به دریافت حقیقت نزدیک تر می کند.
