۰
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۳۲
یادداشت؛

تعظیم شعائر با تکریم معارفِ فاطمی محقق می شود

تعظیم شعائر با تکریم معارفِ فاطمی محقق می شود
خبرگزاری رضوی- غلامرضا بنی اسدی؛ دوست داشتن معلم اگر چه خوب است اما زندگی ساز نیست و دانشی نمی افزاید. دانش زمانی چون کتاب، ورق می خورد که در کلاس معلم به آموختن بنشینیم و زندگی زمانی قواره مومنانه می گیرد که آموخته ها را به رفتار درآوریم. این قاعده ای عقلانی است که هر کس می خواهد در هنری، سرآمد شود باید به شاگردی سرآمدان آن هنر، زحمت ها بکشد.
هنر زندگی و بهتر زیستن هم کم از دیگر هنر ها نیست که در رتبه ای بالاتر و فراگیرتر قرار دارد. بر همین اساس است که می توان کلمات را به تاکید بر صفحه کاغذ ثبت کرد برای دعوت به الگو گیری از کسانی که قله بهترزیستن را زیر گام دارند و بهشت را زیسته اند. حضرات معصومین علیهم صلوات الله، الگو های تام و تمام بهتر زیستن هستند که خداوند برای رسیدن به "زندگیِ حسن" آنان را فراراه و فرانگاه مردم قرار داده است. با رسیدن به نسبتی روشن با سلوک معصومین است که می توان جلوه هایی از پاکیزه جانی را تجربه کرد. احیای امر امامت هم جز این نیست که زیستن به سبک آنان را تجربه هر روزه کنیم. تجربه ای که اگر فراگیر و جهانی شود می تواند بسیاری از چالش ها را به قرار آورد. این را می شود در کلام روشن حضرت فاطمه زهرا(س) به خوبی دریافت آنجا که می فرمایند: "به خدا سوگند، اگر حقّ یعنى خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند؛ و از عترت و اهل بیت پیامبر صلوات اللّه علیهم پیروى ومتابعت كرده بودند حتّى دو نفر هم با یكدیگر درباره خدا و دین اختلاف نمى كردند." این سخن فقط یک گزاره تاریخی و ناظر به صدر اسلام نیست که رسم الخط زندگی همیشه است و تکلیف امروز ما نیز می باشد.
با پیروی از اهل عصمت است که می توان آمار نابایستگی ها را در زندگی روز به روز کمتر کرد. با تنظیم رفتار به این قرار است که می توان دیگر قرار های ناشایست را برهم زد و به آرامش رسید. چیزی که به نصی فاطمی باید تا قیامت ادامه داشته باشد؛ " و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یكى پس از دیگرى منتقل مى گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد عجّل اللّه فرجه الشّریف ، مى گردید." فکر می کنم کلام فاطمی، مخاطبی امروزی دارد که- حداقل- به تعداد باورمندان مکتب امامت است.
دریافت و کاربست پیام می تواند جامعه ای مدل بسازد که باعث فراگیری مکتب هم بشود. چشم بستن بر آموزه های مکتب و بسنده کردن به مناسک قطعا نتیجه ضد خواهد داشت. همان که می گویند؛ ما قصد لم يقع وما وقع لم يقصد. ما با برگزاری مناسک می خواهیم به تعظیم شعائر بپردازیم اما غفلت از معارف ما را از هدف دور می کند و به نتایجی گرفتار می کند که هدف و قصد ما نبوده است. اگر بخواهیم به نمونه ای از کلام بی بی توجه دهیم می توانیم به دوباره خوانی روایت مشهور" الجار ثم الدار" بپردازیم که به اولویت دادن همسایه بر خویش تاکید دارد ما اما گاه حتی با قصد خیر برگزاری مراسم، به غفلت از حال همسایه دچار می شویم. فکر می کنم باید با نوخوانی در مکتب فاطمی، به تربیت خویش بر اساس این آموزه ها همت کنیم. موفقیت در این امر قطعا به ترویج معارف امامت خواهد انجامید. چیزی که هدف ماست از برپایی مناسک به معرفتی ترین شکل محقق خواهد شد.
https://www.razavi.news/vdccxiqe.2bqeo8laa2.html
razavi.news/vdccxiqe.2bqeo8laa2.html
کد مطلب ۶۶۲۹۰
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما