یادداشت؛
نقش زبان فارسی در تقویت هویت فرهنگی و تجربه زائران در مشهد
خبرگزاری رضوی- الهام اسماعیلی؛ اهمیت استفاده از واژگان فارسی در تابلوهای شهرها به ویژه مشهد و هتل‌های آن ، به عنوان شهری مذهبی و زائرپذیر، نه تنها از منظر فرهنگی و زبانی، بلکه از جنبه‌های دینی، اجتماعی، و حتی اقتصادی نیز قابل توجه است. این امر می‌تواند به تثبیت هویت فرهنگی، تقویت زبان ملی، و ارتقای تجربه زائران و گردشگران کمک کند. این رویکرد باید به عنوان یک سیاست فرهنگی و توریستی در این شهر مورد توجه جدی قرار گیرد.
نخست، مشهد به عنوان پایتخت معنوی ایران و یکی از مهم‌ترین مقاصد دینی در جهان اسلام، سالانه میزبان میلیون‌ها زائر از سراسر ایران و دیگر کشورهای فارسی‌زبان مانند افغانستان، تاجیکستان، و همچنین کشورهای عرب‌زبان و سایر ملل است. استفاده از واژگان فارسی در تابلوها و نشانه‌ها به عنوان زبان رسمی کشور، نه تنها نشانه‌ای از احترام به این هویت زبانی است، بلکه نقشی کلیدی در ایجاد حس تعلق خاطر در زائران ایفا می‌کند. این حس تعلق، به‌ویژه در شهری که مرکزیت دینی و معنوی دارد، می‌تواند پیوندهای عمیق‌تری بین زائران و شهر ایجاد کرده و به آنها احساسی از آشنایی، امنیت و آرامش بدهد.
دوم، زبان فارسی به عنوان نماد هویت ملی ایران،نیازمند حمایت و تقویت است. هرگونه تضعیف و استفاده گسترده از واژگان بیگانه در تابلوها و علائم شهری می‌تواند تهدیدی برای هویت زبانی باشد. حفظ و تقویت زبان فارسی در فضاهای عمومی، به‌ویژه در شهرهای مهمی چون مشهد که روزانه با حجم وسیعی از گردشگران و زائران مواجه است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در کنار ترویج زبان فارسی، باید توجه داشت که این زبان حامل تاریخ، فرهنگ، و آداب و رسوم ملت ایران است و استفاده از آن به معنای زنده نگه داشتن این میراث ارزشمند می‌باشد. هر تابلو یا علامتی که به زبان فارسی باشد، به نوعی پیام‌آور این فرهنگ و هویت غنی است.
سوم، مشهد به عنوان یک مقصد بین‌المللی میزبان زائران و گردشگرانی از کشورهای مختلف است. بسیاری از این زائران از کشورهای فارسی‌زبان و یا کشورهایی که زبان فارسی در آنها شناخته شده و یا دست‌کم مورد احترام است، مانند عراق، هند، و پاکستان، به مشهد سفر می‌کنند. استفاده از واژگان فارسی در تابلوهای شهر و هتل‌ها می‌تواند تجربه مثبت‌تری برای این زائران ایجاد کند. این زائران وقتی با زبانی که با آن آشنا هستند مواجه می‌شوند، احساس نزدیکی و راحتی بیشتری خواهند داشت و این امر می‌تواند به ارتقای سطح خدمات گردشگری و ایجاد رضایتمندی بیشتر در آنان منجر شود.
چهارم، استفاده از زبان فارسی در تابلوها و علائم در هتل‌ها و مراکز اقامتی، علاوه بر جنبه‌های فرهنگی، می‌تواند از لحاظ اقتصادی نیز مفید باشد. با ایجاد فضای زبانی بومی، زائران احساس می‌کنند که در محیطی آشنا و با فرهنگی مشترک قرار دارند. این حس می‌تواند موجب افزایش مدت زمان اقامت و همچنین تکرار سفرهای آنها شود، که در نتیجه به رونق گردشگری دینی و مذهبی شهر کمک شایانی می‌کند. همچنین، تقویت جایگاه زبان فارسی در فضای هتل‌ها و اماکن خدماتی، می‌تواند برای گردشگران خارجی جذاب باشد و به آنها فرصتی برای آشنایی با زبان و فرهنگ ایران بدهد، که خود می‌تواند یکی از جنبه‌های جذاب گردشگری فرهنگی محسوب شود.
در نهایت، استفاده از واژگان فارسی در فضای عمومی مشهد به معنای تأکید بر هویت دینی، فرهنگی، و تاریخی این شهر است. در حالی که مشهد به عنوان یک مرکز بین‌المللی زائرپذیر شناخته می‌شود، حفظ زبان فارسی در فضاهای عمومی، نمادی از پایبندی به ریشه‌های فرهنگی و ملی می‌باشد. این اقدام نه تنها به ارتقای تجربه زائران کمک می‌کند، بلکه نقش مهمی در حفظ و تقویت هویت ملی و فرهنگی ایران در برابر نفوذ فرهنگ‌های بیگانه ایفا می‌کند. به این ترتیب، تابلوهای فارسی به مثابه پل‌هایی بین نسل‌ها و ملت‌ها عمل کرده و هویت مشهد را به عنوان شهری با پیشینه‌ای غنی از دین، فرهنگ، و زبان به نمایش می‌گذارند.
