یادداشت رضوی در شب شهادت امام رئوف؛
امشب دلها دخیل پنجره فولاد رضا(ع) است
رضوی؛ زهرا مرادوند: امشب افلاکیان هم با اهل زمین هم درد شده و حزن و اندوهِ غریب خراسان را در شهادتی مظلومانه به ماتم نشستهاند.
حجت هشتمی از سلاله پاک پیامبراکرم(ص) که عالم آلطه بود و فرمود:«رحمت خدا بر بندهای که امر ما را زنده کند و دانشهای ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیباییهای سخنان ما را میدانستند از ما پیروی میکردند.»
امشب نه تنها خیابانهای خراسان و توس که تمام رگهای ارادتمند و حاجتمند به صحن و سرای پر کرامت رضوی نیز به پنجره فولاد و سقاخانه گره خورده است.
امشب عرشیان بلندای روحِ هشتمین ستارهی آسمان فیروزه و لبخند را در آغوش خواهند کشید و زمینیان با حسرت از چنین شهادت جانسوزی تا قیامت سنگفرش حرمش را، با نجوای خود به تکرار برسانند.
امام صادق فرمود:"نوهام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس گفته میشود، کشته میگردد. کسی که او را زیارت کند، درحالیکه عارف به حق او باشد، من روز قیامت دست او را میگیرم و او را وارد بهشت میکنم."(مجلسی، 1339ق، ج102، ص ۳۵)
آری شام شهادت عالم آل محمد است؛ هم او که صدای غریب خراسان و خوان نعمت ایران است و با قدومش، مشهدی را به ودیعه گذاشت که ادامه راه بهشت باشد و مأمن آرامش رهروانش...
حجت هشتمی از سلاله پاک پیامبراکرم(ص) که عالم آلطه بود و فرمود:«رحمت خدا بر بندهای که امر ما را زنده کند و دانشهای ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیباییهای سخنان ما را میدانستند از ما پیروی میکردند.»
و چه بیچاره است مأمون که به خیال خام گمان کرد با کشتن تو میتواند آوازه معصومیتت را به حاشیه براند در حالی که شهرت کرامت و شفاعت تو عالم گیر شد.
و حال خیابانهای شهر نور، به گلدستههای به خورشید رسیدهاش گره میخورد تا چشمهای در تصرف اشک زائرانش، به نوید استجابت، شاهد کرامت و جود بی حدِ رضا و آل مطهرش باشد.
براستی که رضا(ع)، آرامش و سکینهی دلهای زخمی و بیقراری است که طنین ناله هایشان، در جان ضریح و صحنها میپیچد تا با گوشه چشم او التیام را به تجسم برساند و بر لبهای پر از زمزمه زائران، مُهر آمین بنشاند و به دلهای رضوی برات بهشت بدهد.
همانگونه که حضرت عبدالعظیم حسنی فرمود:(از امام جواد(ع) شنیدم که میفرمود: «هیچ کس پدرم را زیارت نمیکند و صدمهای از باران و سرما و گرما به او نمیرسد، مگر اینکه خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام میکند». (مجلسی، 1339ق، ج102، ص36)
همان امامهمام و رئوفی که حتی زمزمه بلندایِ نامش نیز به قلب و روح و جان ما وسعتِ بودن میبخشد.
یا رضا(ع)
تو به معنای تام کلمه رئوفی؛ پس به عمق رأفت و عطوفت هاشمی ات دلهای دخیل شده به پنجره فولادت را کبریایی کن...
تویی که وصف خراسانی شدنت را سالها پیش، پیامبر به ایران زمین نوید داده بود آن هنگام که فرمود:«بزودی پارهای از تن من در خراسان دفن میگردد؛ هیچ غمگینی او را زیارت نمیکند، مگر اینکه خداوند غم و اندوه او را میزداید و هیچ گناهکاری به زیارت او نمی رود، جز اینکه خداوند گناهان او را میآمرزد»
یا اشارتی که امام صادق(علیهالسلام) در پیشگویی شهادت تو و فضلیت زیارت حرم مطهرت داشت آن هنگام که فرمود:«نوهام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس گفته میشود کشته میگردد. کسی که او را زیارت کند درحالی که عارف به حق او باشد من روز قیامت دست او را میگیرم و او را وارد بهشت میکنم»
نگاه معصومانه خواهرت در قم، به غربت توست و دل داغدار جوادت، در حسرت دیدار آخر پدری که باید به دستان او راهی وعدهگاه حق شود.
اما نه، تو غریب نخواهی بود چراکه زنان نوقان برای تشییع پیکر پاکت مهریههای خود را خواهند بخشید تا غبار از تنهایی روزگاری که بر تو گذشت، بتکانند و راوی مظلومیت تو برای تاریخ باشند.
شهادت خوان نعمت ایران زمین علیبن موسی الرضا(ع) تسلیت باد
