۰
تاریخ انتشار
يکشنبه ۳ مهر ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۵۴
یادداشت؛

نسبت امت با امامت و کلام راهبردی امام رضا(ع)

نسبت امت با امامت و کلام راهبردی امام رضا(ع)
خبرگزاری رضوی-غلامرضا بنی اسدی؛ برخی ها سخنی می سرایند و می خوانند که به الزامات آن توجه ندارند انگار. از جمله آن سخنان، این بود که در یکی از موکب های شهر مشهد. در شب شهادت امام مجتبی و رحلت رسول اعظم الهی، از نوای یک مداح می شنیدم که می خواند؛
حسن، حسین بود اگر یار داشت
اگر که عباس علمدار داشت....
اگر سراینده شعر را و یا مداح محترم را می دیدم، حتما می گفتم که حسن، علیه السلام، عباس علمدار را در کنار خود داشت. شما غافلید. عباس که در صفین، از لشکر معاویه، صف می درید و مشق حیدری می کرد، در کنار حسن به عنوان امام و خلیفه خود حضور داشت. علاوه بر عباس، خود حضرت حسین، علیه السلام هم در رکاب برادر و امام خود بود. آنچه امام مجتبی را به صلح رساند را باید در هندسه امامت خواند و بی چون و چرا پذیرفت. این هم از جمله "امر" هایی است که زنده نگهداشتن آن در تبیین آن است. در بیان صادق و شفاف و بی غبار. قطعا اگر چنین شود، به دریافت درست از نسبت خود با امامت می رسیم. آن وقت نفس کشیدن خود را هم در این قاعده تعریف خواهیم کرد. چه راهگشاست کلام مولای ما امام رضا، علیه السلام که می فرمایند، " رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا؛ رحمت خدا بر کسی که امر ما (اهل بیت) را زنده کند." برای احیای امر امامت هم باید زیبایی های کلام و رفتار حضرات را که در همه تصمیم های شان جاری است، به مردم رساند که حضرت علی بن موسی الرضا به صراحت در همین مجلس در برابر پرسشِ" فَکَیْفَ یُحْیِی أمْرَکُمْ؛ چگونه امر شما را زنده کند؟" می فرمایند،" یَتَعَلَّمُ عُلُومَنا و یُعَلِّمُها النّاسَ، فَإِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعُونا؛ علوم ما را فراگیرد و به مردم بیاموزد، که اگر مردمْ زیبایی های گفتار ما را می دانستند، از ما پیروی می کردند." قطعا اگر ما مردمان امروز هم زیبایی های رفتار حسنی و صلاح خواهی آن امام مبین را در تصمیم حیات بخش شان می فهمیدیم نیاز به "توجیه" را احساس نمی کردیم که آنگونه سخن بگوئیم که آن شاعر و مداح گفتند. ما در برابر امام وظیفه اطاعت و نسبت به تصمیم شان تکلیف تبیین داریم نه توجیه. وجه تراشیدن برای این امور، حقی را ثابت نمی کند که شاید خودما را هم از مقصد دور کند. ما به عصمت امامت اعتقاد داریم پس به هر راهی که بروند بی چون و چرا به دنبال شان می رویم. جنگ قرار نیست تعریف های متفاوت بین ما و امام ایجاد کند. امام است که به هر تصمیم ما را به سمت صلاح و فلاح راهنمایی می کند. "الحسن والحسین امامان قاما او قعدا؛ حسن و حسین امامند چه قیام کنند و چه بنشینند"  این کلام پیامبر اکرم(ص) است که راه را نشان مان می دهد. اصالت با هدایت و رشد انسان هاست نه با جنگ یا صلح. این دو طریق اند برای رسیدن به آن مقصد. به مقصد که تعالی انسان در مسیر عبودیت الهی است اگر فکر کنیم، نیاز به هیچ توجیهی نخواهیم یافت بلکه در تبیین شان امامت و تکلیف امت، به احیای امر ولایت خواهیم پرداخت. نتیجه آن را هم در زیبایی های فزاینده در جامعه خواهیم دید.
https://www.razavi.news/vdcdjk0n.yt0jo6a22y.html
razavi.news/vdcdjk0n.yt0jo6a22y.html
کد مطلب ۹۸۵۴۸
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما