ضرورت افزایش زیرساخت های مناسب برای حضور معلولان در جامعه

خبرگزاری رضوی- محیا ذوالفقاری؛ همه ما هنگامی که در جامعه با فردی مواجه می شویم که دچار نوعی از معلولیت است با نگاهی ترحم آمیز از کنار او عبور می کنیم، غافل از اینکه  اگر همین شرایط مشابه را برای خودمان متصور شویم، شاید حتی لحظه ای نتوانیم به زندگی خود ادامه دهیم. تحمل شرایط معلولیت در هر نوع آن شاید برای یک معلول آنچنان سخت نباشد اما زندگی کردن در جامعه ای که هیچ گاه نتوانسته به درستی این افراد را مورد پذیرش قرار دهد، بزرگترین مشکل برای آن ها محسوب می شود؛ از رفتار های ترحم آمیز گرفته تا نبود زیر ساخت های مناسب، شغل و جایگاه اجتماعی برای این افراد مواردی است که برای ادامه حیات یک فرد با معلولیت ضروری است.
طبق تعریفی که  سازمان بهداشت جهانی  در سال 1981 ارائه کرد، معلولیت عبارت است از ایجاد اختلال در ارتباط بین شخص و محیط. به بیان دیگر، معلولیت مجموعه ای از عوامل جسمی، ذهنی، اجتماعی و یا ترکیبی از آن ها که به نحوی در زندگی فرد اثر سو برجای گذاشته ومانع زندگی او به گونه طبیعی می گردد اما این بدان معنی نیست که فرد معلول دیگر توانایی انجام هیچ کاری را نخواهد داشت بلکه می تواند در زمینه های مختلف آن چنان درخشان باشد که دیگر معلولیت مانعی برای او محسوب نشود.
در کشور ما اما مضاف بر افرادی که به طور طبیعی به خاطر بیماری های ژنتیکی، حوادث و عوامل مختلف به معلولت دچار می شوند، جنگ هشت ساله دفاع مقدس نیز باعث معلولیت بسیاری از مردم شده است اما به نظر می آید تلاش ها برای تجهیز زیر ساخت ها و تسهیل کردن شرایط زندگی برای این افراد، بسیار کند پیشرفته است تا آن جا که این افراد نه تنها برای حضور در جامعه همواره با مشکل مواجه هستند بلکه بزرگترین مشکل آن ها عدم تخصیص جایگاه های شغلی برای این افراد است. با توجه به نامگذاری روز جهانی معلولان  از سال ۱۹۹۲ و از سوی مجمع عمومی سازمان ملل، هر ساله در۱۲ آذر یا ۳ دسامبر این روز گرامی داشته می شود؛ هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره معلولیت های مختلف؛ و افزایش آگاهی هایی بوده‌است که می‌بایست در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی برای افراد معلول فراهم آید. هدف از برگزاری این روز شناخت جوامع و اقشار مردم از نیازها و فعالیت‌های معلولین و نیز آشنا شدن خود معلولین نسبت به حقوق مادی و معنوی خودشان می باشد.
 هر سال با نزدیک شدن به روز جهانی معلولین، توجه ویژه ای به حمایت از این قشر می شود و فرصتی فراهم می آید که مسائل و مشکلات آنها از زوایای مختلف، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. معلولان نه تنها می بایست به راحتی در جامعه حضور پیدا کنند، بلکه باید ضمن مشارکت در فعالیت های فرهنگی استعداد های خود را شکوفا کنند و به تبع آن به رشد و پیشرفت جامعه کمک کنند. مادامی که مفهوم « معلول می تواند در بخش های مختلف جامعه حضوری سازنده داشته باشد» در جامعه تحقق نیابد؛ معلولیت دردی عظیم در جامعه خواهد بود و مردم عادی نسبت به این افراد نگاهی ترحم آمیز خواهند داشت اما نکته این است که اگر شرایط مناسب برای این قشر آسیب پذیر از جامعه فراهم شود ضمن شکوفایی استعداد های خود به جای ترحم از دیگران احترام نیز دریافت می کنند.
البته که طی سال های گذشته تلاش های زیادی در این خصوص انجام شده است که اختصاص 3 درصد از ظرفیت کارمندان ادارات دولتی به معلولان از جمله آن ها است؛ در بخش های مختلف جامعه نیز تلاش شده که شرایط مناسب حضور معلولان در نظر گرفته شود اما هنوز راه درازی برای تسهیل زندگی معلولان در جامعه باقی مانده است.
معلولیت تنها برای عده ای از خاص نیست و هریک ما ممکن است لحظه ای دیگر به هر دلیلی دچار معلولیتی شویم که زندگی مارا تا پایان عمر تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین بهتر است در مواجهه با این افراد یاری رسانی ضمن حفظ احترام و ارزش به  را فراموش نکنیم. البته کمک به افراد معلول، برداشتن همه موانع و مشکلات آن ها نیست، بلکه کمک به انجام کاری است که این افراد از عهده آن برنمی آیند. روز جهانی معلولین هشداری است به همه ما که معلولان نیزدر جامعه حضور دارند پس نیاز آنان نیاز ما و مشکل آنان مشکل ما است. معلولان مانند ما شهروند جامعه هستند و دیوار به دیوار ما در شهر زندگی می کنند.