نوازنده افغانستانی در گفتگو با خبرگزاری رضوی:
دوست دارم زیباترین شعرهایم را برای امام رضا(ع) بخوانم
محمد شریفی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری رضوی اظهار کرد: به عنوان یک هنرمند، همیشه دوست داشتم برای ائمه شعرهای زیادی بگویم اما، در این موضوع کم سروده‌ام چون فکر می‌کنم شان ائمه اطهار بالاتر از سروده‌های بنده است و همین باعث کم کاری ام در این موضوع می شود.
وی تصریح کرد: همیشه دوست دارم بهترین و زیباترین شعرها را برای آن بزرگواران بنویسم و این کارم را سخت تر می کند.
این هنرمند افغانستانی با بیان اینکه وقتی در افغانستان نوازندگی می کردم، نگاه بعضی از مردم به نواختن نگاه خوبی نبود افزود: حتی اگر با ساز و آوازم مثلاً شعری برای حضرت امام رضا می‌خواندم باز هم نظر مثبتی به کار من نبود در صورتی که فکر می کنم می شود برای ائمه آثار خوبی را خواند تا هم دیگران از هنر ما لذت ببرند و هم هنرمان ارزشمند باشد.
وی در بخش دیگری از گفته هایش با بیان اینکه وقتی برای امام رضا و یا یکی از ائمه اطهار شعر می‌گویم که دلم گرفته باشد، گفت: گاهی شده است در لحظه خواندن این شعر ها گریه ام گرفته است پس به نظر من این هنر نمی‌تواند هنر بی ارزشی باشد که دیگران به آن بد نگاه کنند.
شریفی در مقایسه دو دوره کاری اش در افغانستان و ایران نیز گفت: زمانی که در افغنستان سراغ موسیقی رفتم، هم زمان با دوره حکومت طالبان بود به همین علت حتی دست گرفتن ساز هم جرم بود اما در حال حاضر فضا بهتر شده است و در مشهد هم وجود بنیاد فرهنگی امیر خسرو بلخی کمک کرده است تا علاقمندان به موسیقی افغانستان برنامه هایی داشته باشند.
وی خاطر نشان کرد: دو سالی می‌شود که من هم مانند تعدادی دیگر از هنرمندان فعال در حوزه موسیقی افغانستان با این بنیاد ارتباط دارم و در آنجا هم از محضر اساتید پیشکسوت استفاده می کنم و هم به تمرین و خلق آثار موسیقایی میپردازیم.
این هنرمند افغانستانی در بخش دیگری از گفته‌های خود در پاسخ به این سوال که چرا ساز دنبوره را برای نواختن انتخاب کرده است گفت: من از مرکز افغانستان می‌آیم و اهالی موسیقی می دانند که در آنجا ساز دمبور بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است و ساز قالب در آن نواحی است و این غالب بودن ساز باعث شد من هم به ان علاقه بیشتری نشان بدهم و البته خودم هم دست به کار شدم و برای خودم سازی ساختم.
لازم به ذکر است که محمد شریفی متولد ۱۳۶۴ در ولایت غور افغانستان است. او از زمانی که افغانستان به دست طالبان افتاد و بامیان سقوط کرد به ایران پناه آورد. شریفی ۲۳ سال است که در ایران زندگی می‌کند و در ایران ازدواج کرده است. شغل آزاد دارد و ۱۰ سالی می‌شود که به طور جدی در حوزه موسیقی به فعالیت می پردازد.
وی تصریح کرد: همیشه دوست دارم بهترین و زیباترین شعرها را برای آن بزرگواران بنویسم و این کارم را سخت تر می کند.
این هنرمند افغانستانی با بیان اینکه وقتی در افغانستان نوازندگی می کردم، نگاه بعضی از مردم به نواختن نگاه خوبی نبود افزود: حتی اگر با ساز و آوازم مثلاً شعری برای حضرت امام رضا می‌خواندم باز هم نظر مثبتی به کار من نبود در صورتی که فکر می کنم می شود برای ائمه آثار خوبی را خواند تا هم دیگران از هنر ما لذت ببرند و هم هنرمان ارزشمند باشد.
وی در بخش دیگری از گفته هایش با بیان اینکه وقتی برای امام رضا و یا یکی از ائمه اطهار شعر می‌گویم که دلم گرفته باشد، گفت: گاهی شده است در لحظه خواندن این شعر ها گریه ام گرفته است پس به نظر من این هنر نمی‌تواند هنر بی ارزشی باشد که دیگران به آن بد نگاه کنند.
شریفی در مقایسه دو دوره کاری اش در افغانستان و ایران نیز گفت: زمانی که در افغنستان سراغ موسیقی رفتم، هم زمان با دوره حکومت طالبان بود به همین علت حتی دست گرفتن ساز هم جرم بود اما در حال حاضر فضا بهتر شده است و در مشهد هم وجود بنیاد فرهنگی امیر خسرو بلخی کمک کرده است تا علاقمندان به موسیقی افغانستان برنامه هایی داشته باشند.
وی خاطر نشان کرد: دو سالی می‌شود که من هم مانند تعدادی دیگر از هنرمندان فعال در حوزه موسیقی افغانستان با این بنیاد ارتباط دارم و در آنجا هم از محضر اساتید پیشکسوت استفاده می کنم و هم به تمرین و خلق آثار موسیقایی میپردازیم.
این هنرمند افغانستانی در بخش دیگری از گفته‌های خود در پاسخ به این سوال که چرا ساز دنبوره را برای نواختن انتخاب کرده است گفت: من از مرکز افغانستان می‌آیم و اهالی موسیقی می دانند که در آنجا ساز دمبور بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است و ساز قالب در آن نواحی است و این غالب بودن ساز باعث شد من هم به ان علاقه بیشتری نشان بدهم و البته خودم هم دست به کار شدم و برای خودم سازی ساختم.
لازم به ذکر است که محمد شریفی متولد ۱۳۶۴ در ولایت غور افغانستان است. او از زمانی که افغانستان به دست طالبان افتاد و بامیان سقوط کرد به ایران پناه آورد. شریفی ۲۳ سال است که در ایران زندگی می‌کند و در ایران ازدواج کرده است. شغل آزاد دارد و ۱۰ سالی می‌شود که به طور جدی در حوزه موسیقی به فعالیت می پردازد.
