خبرگزاری رضوی- آزیتا ذکاء،  هر ساله رهبر معظم انقلاب با مداحان دیدار دارند و یکسری مطالباتی را بیان می‌کنند. ایشان مداحی را پدیده‌ای ویژه و منحصر به ‌فرد دانسته و می‌فرمایند: مداحان و شاعران، اشعار مداحی را برای انتقال مفاهیم و معارف دینی باید از مطالب متقن و محکم و متین استفاده کنند.
سیدحسین محمدنیا مداح پیشکسوت حرم مطهر رضوی است که در سن 61 سالگی بسر می‌برد و تقریبا چهار دهه از عمر خود را با مداحی در بارگاه منور رضوی گذرانده و دغدغه او به عنوان یک مجاور حضرت در کسوت یک مداح این است که در جامعه امروز شهرت جایگزین اخلاص شده و گریبان مداحان را گرفته است.
چهارشنبه‌های امام رضایی فرصتی شد با این مداح پیشکسوت حرم مطهر امام مهربانی‌ها صحبتی داشته باشیم و در این گزارش، از او و دغدغه‌هایش در وادی مداحی بیشتر بدانیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

ورود به عرصه مداحی با تشویق والدین
تربیت صحیح فرزندان وظیفه والدین و حق فرزند است. پرورش مذهبی کودک باید از خانواده شروع شود، چرا که رفتارهای خوشایند و ناخوشایند در برابر پدیده‌های مختلف از خانه سرچشمه می‌گیرد. سیدحسین محمدنیا در یک خانواده مذهبی در شهرستان تربت‌حیدریه به دنیا آمد و از همان کودکی با نوای دلنشین مرحوم شیخ کافی به مداحی علاقه‌مند شد. او در این‌باره به خبرگزاری رضوی می‌گوید: «الحمدالله خانواده مذهبی داشتم، پدر و مادرم در مراسم عزای سیدالشهدا(ع) به هر نحوی از دست‌شان برمی‌آمد به این مجالس خدمت می‌کردند. اینگونه روحیه خدمت به دستگاه اهل‌بیت(ع) در من رشد کرد.
قبلا در ایام محرم و صفر روضه‌‌های مرحوم شیخ احمد کافی را از بلندگوی مساجد پخش می‌کردند و من هر وقت صدای روضه سوزناک این مرحوم را می‌شنیدم با علاقه و ذوق فراوان سراپا گوش می‌شدم و با عمق وجود به روضه‌های او جان می‌سپردم. در زمان کودکی هر وقت یک نفر را می‌دیدم که نوحه یا روضه می‌خواند دوست داشتم من هم مثل او شوم.
اینگونه شد که از سن 10 سالگی به نوحه‌خوانی و بعد روضه‌خوانی روی آوردم. در سن 18 سالگی برای یک هیئت در بازار نوحه می‌خواندم که مرشد قاسم ثابت از نوحه‌خوانی من خوشش آمد و در این مسیر تشویقم کرد. من تقریبا هر روز به منزل او در بالاخیابان، کوچه زردی می‌رفتم و در محضر او شاگردی می‌کردم».


 
فرزند بزرگم هدیه حضرت زهرا(س)
برخی فرزندان قبل از تولد نشانه‌های یک آینده باسعادت را به اطرافیان خود می‌قبولانند که این قدم نورسیده با آمدنش قرار است افتخاری برای والدین خود باشد. مداح پیشکسوت حرم مطهر رضوی هم که پسر بزرگ خود را هدیه حضرت زهرا(س) می‌داند در این‌باره چنین می‌گوید: «سیدمحسن اولین فرزند من است، قبل تولد او دنبال یک اسم بودیم که روی فرزند خود بگذاریم. زمانی که مادرش او را باردار بود، یک شب در عالم رویا حضرت صدیقه‌طاهره(س) را در خواب می‌بیند که بی بی دو عالم بچه‌ای روی دست داشتند، او را به همسر بنده دادند و فرمودند: این محسن سقط شده من است، او را به تو می‌دهم. وقتی خانمم این خواب خود را تعریف کرد ما تصمیم گرفتیم نام این فرزند را محسن بگذاریم. به لطفا خدا فرزندم هم مسیر من را در پیش گرفته و ذاکر اهل‌بیت(ع) است و به مدت 10 سال در بارگاه منور امام رضا(ع) با صدای گرم خود زائران علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) را به فیض می‌رساند».

دانشجوی پزشکی که با عنایت حضرت به دنیا آمد
بارها شنیده‌ایم که والدینی فرزند خود را از عنایت حضرت می‌دانند، برای برخی از زائران حضرت این اتفاق افتاده است. نمونه‌ای از آن را از زبان آقای محمدنیا می‌شنویم که در این‌باره چنین می‌گوید: «یکسال در دارالزهد می‌خواندم که یک جوانی به نزدم آمد، التماس دعا داشت و گفت: حاج آقا عرضی دارم، من زائرم و از اصفهان آمده‌ام. چندین سال است که ازدواج کردم و اولاد ندارم شما دعا کنید. گفتم: خدا انشاالله حاجتت را برآورده می‌کند و امام رضا(ع) دست خالی از خانه‌اش بیرونت نمی‌کند. شماره تلفن من را گرفت و رفت. یک سال و نیم بعد بهم زنگ زد و با همان لهجه اصفهانی گفت: حاج آقای محمدنیا، خدا دعایت را مستجاب کرد و خدا یک پسری به من داده است. از آن سال به بعد هر سال بهم زنگ می‌زند و می‌خواهد برای موفقیت پسرش در حرم مطهر رضوی دعا کنم. امسال هم چند ماه پیش بهم زنگ زد و گفت: حاجی، خیلی برای بچه‌ام دعا کن؛ پسرم پزشکی قبول شده، انشاا... بهترین پزشک خدمتگذار این مملکت اسلامی بشود.
یک سال دیگر نیز در شب شهادت حضرت مسلم‌بن‌عقیل(ع) همراه یک هیئت به نام هیئت حضرت مسلم(ع) از بالاخیابان برای عرض تسلیت به سمت حرم مطهر می‌آمدیم. داخل صحن بالای چهارپایه رفته بودم و برای این هئیت نوحه می‌خواندم. یک آقایی از شمال بود که جلو آمد و به من گفت: حاج آقا، من اولاد ندارم برایم دعا کنید، خدا یک اولادی بهم بدهد. همان جا برای حاجت این زائر امام رضا(ع) دعا کردیم و مردم هم آمین گفتند. او با موبایلش یک عکس از من گرفت و رفت. سال بعد در همان روز به صحن انقلاب آمد تا من را ببیند و عکس بچه‌اش را به من نشان بدهد. اما متأسفانه آن سال من نوحه‌خوان آن هئیت نبودم. آن زائر حضرت، عکس من را به مردم آن هئیت نشان می‌دهد که به او می‌گویند این حاج آقای محمدنیا است. ولی امسال همراه هیئت ما نیست. با او چکار دارید؟ گفته بود سال گذشته برایم دعا کرد خدا به من فرزندی عنایت کند و امسال با بچه‌ام آمده‌ام تا او را به حاج آقا، نشانش بدهم».



شهرت گریبانگیر مداحان
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «عقل مسلمان کامل نمی‌شود مگر با رعایت 10 ویژگی که گمنامی یکی از این ویژگی‌های دهگانه است». این مداح پیشکسوت حرم مطهر رضوی شهرت را گریبانگیر مداحان دانسته و می‌گوید: «قدیم هیچ کس بدون وضو وارد مجلس عزای سیدالشهدا(ع) نمی‌شد. متأسفانه امروز شهرت به جای اخلاص گریبان‌گیر مداحان و روضه‌خوان‌ها شده است. در گذشته وقتی مداح یا نوحه‌خوان می‌خواند اول خودش اشکش جاری می‌شد.
بنده سعی می‌کنم شعری که برای اهل‌بیت(ع) می‌خوانم صحیح و مورد توجه حضرات‌‌معصومین(ع) باشد، اول خودم با این شعر بسوزم بعد برای مردم آن را بخوانم. 50 سال است که برای اهل‌بیت(ع) می‌خوانم و 35 سال می‌شود که توفیق مداحی در حرم مطهر را دارم. من خودم را مداح نمی‌دانم بلکه ما ذاکریم و ذکر می‌گوییم. مداح امام حسین(ع) خداست که در آیه تطهیر می‌فرمایند: انما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا. خدا کند به حق امام حسین(ع) ما بازیگر در خانه اهل‌بیت(ع) نباشیم».