استاد حوزه گفت: امام باقر (ع) فرمودند مؤمن از کوه محکم‌تر و استوارتر است چراکه از کوه ممکن است چیزی کم شود ولی مؤمن هیچ چیزی از دینش کم نمی‌شود بلکه روز به روز نسبت به عقاید دینی و معنویاتش پیشرفت می‌کند.

به گزارش خبرگزاری رضوی، حجت‌الاسلام‌والمسلمین عبدالحسین بندانی نیشابوری در سخنرانی شهادت امام پنجم (ع) در حرم حضرت معصومه(س) عنوان کرد: امام باقر (ع) فرمودند مؤمن از کوه محکم‌تر و استوارتر است چراکه از کوه ممکن است چیزی کم شود ولی مؤمن هیچ چیزی از دینش کم نمی‌شود بلکه روز به روز نسبت به عقاید دینی و معنویاتش پیشرفت می‌کند.
وی زیارت و دعا به شرط حاجت دادن را شایسته مؤمنین ندانست و افزود: امام صادق (ع) فرمودند که دوستان ما برای ثواب و اجر به زیارت ما نمی‌آیند بلکه زیارت ما را وظیفه خود می‌دانند و امام رضا (ع) فرمودند زیارت ما اهل‌بیت (ع) عهدی بر گردن دوستان ما است.
استاد حوزه علمیه بابیان اینکه امام باقر (ع) در زمان ۱۰ خلیفه اموی زندگی کردند، گفت: دو سال در زمان عمر بن عبدالعزیز دوران آسایش نسبی امام باقر (ع) بود که دشنام دادن به امیرالمؤمنین (ع) را ممنوع کرد و فدک را به اهل‌بیت (ع) برگرداند ولی بعد از عمربن‌عبدالعزیز هشام‌بن‌عبدالملک دوباره عناد خود نسبت به اهل‌بیت (ع) را از سر گرفت و شیعه کشی شروع شد و امام باقر (ع) را در شام زندانی کرد.
وی افزود: هشام به حدی عناد داشت که در مسابقه تیراندازی امام باقر(ع) را دعوت کرد تا ایشان را تحقیر کند ولی امام باقر علیه‌السلام بنا بر نقل علامه مجلسی ۹ تیر را به‌گونه‌ای پرتاب کردند که هرکدام تیر قبلی را می‌شکافت و سپس آیه اکمال دین در روز غدیر را قرائت کردند و فرمودند که خداوند خلافت خود را به افرادی می‌دهد که در تمام وجوه سرآمد باشد.
حجت الاسلام و المسلمین بندانی نیشابوری بافضیلت ترین اعیاد را عید غدیر خم دانست و گفت: امام رضا (ع) فرمودند که کسی که روز عید غدیر مؤمنی را اطعام کند مانند این است که تمام پیامبران را اطعام کرده است و در روایت داریم که اطعام و درک عید غدیر ۱۰ برابر شب قدر ثواب دارد و باید در روز غدیر به‌گونه‌ای تجمع کنیم که دیده و تبلیغ شود.
وی بابیان اینکه امام باقر علیه‌السلام بعد از سه روز که در بستر بودند به شهادت رسیدند و در کنار سایر ائمه بقیع در منزل عقیل دفن شدند، افزود: پیامبر (ص) هر وقت می‌خواستند به سفر بروند در اتاقی در منزل عقیل در کنار قبرستان بقیع نماز می‌خواندند و می‌رفتند و درب این اتاق را عقیل می‌بست و جز برای امیرالمؤمنین (ع) این درب را باز نکرد و بعد در این مکان ائمه ما دفن شدن و تبدیل به قبة البقیع شد.