بررسی و تحلیل زندگانی و شخصیت امام رضا علیه السلام در منابع اهل تصوف تا پایان قرن دهم

به خبرگزاری رضوی- امامان شیعه، چه در دوران حیات و چه بعد از آن نزد مردم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بودند و از سوی گروه‌های سیاسی اجتماعی و دینی به عنوان الگوهای اخلاقی معرفی می‌شدند. از جمله این گروه‌ها صوفیان هستند که در سلسله بزرگان خود از ائمه یاد می‌کنند.امام رضا (علیه السلام) نیز در این سلسله از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و در کتب صوفیه به عنوان حلقه اتصال صوفیان مطرح شده است. در سیر نگارش اهل تصوف به شرح حال امام رضا (علیه السلام) توجه بیشتری شده و در روند تاریخی خود این پیوند برجسته و مطالب نوشته شده درباره آن حضرت گسترش یافته است. این رساله در صدد نحوه راه یافتن نام امام رضا (علیه السلام) در کتب صوفیه و نشان دادن سیر تطور و گسترش آن است.
بدین منظور با مراجعه به کهن‌ترین نگارش‌های صوفیه این خط را پیگیری کرده و سیر رو به گسترش آن را نشان داده و در ادامه به زمینه‌ها و بسترهایی که این ارتباط را تسهیل می‌کرد پرداخته شده است.سیر نگارش صوفیان درباره امام رضا (علیه السلام) به گونه‌ای است که در دوران نخستین و پیش از قرن هفتم به ذکر دو حکایت از جمله حکایت ارتباط معروف کرخی با امام و چند روایت بسنده می‌شود، اما از قرن هفتم، شرح حال امام به صورت مستقل در کتب آن‌ها ذکر می‌شود. در این دوران ابعاد زندگی سیاسی امام نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و این علاوه بر ذکر کرامات و زیارات امام است که مورد توجه صوفیان قرار گرفته است.