۰
تاریخ انتشار
يکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۲۱
خبرگزاری رضوی به مناسبت روز پرستار گزارش می دهد؛

پرستاران گرما بخش روزهای سرد کرونایی

پرستاران گرما بخش روزهای سرد کرونایی
خبرگزاری رضوی- مرضیه وحدت؛ در تقویم ما ایرانیان پنجم جمادی الثانی مصادف با ولادت حضرت زینب(س)، روز پرستار نامگذاری شده است. از زمان شیوع ویروس کرونا ، نقش پررنگ کادر درمان به ویژه پرستاران را به عنوان مدافعان سلامت حس کردیم، پرستارانی که با جان و دل برای نجات بیماران تلاش می کنند و گر چه می دانند احتمال اینکه خود و خانواده آنها  درگیر بیماری کووید 19 شوند باز هم بر بالین بیمار خود حاضر شده و از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند تا بیمار سلامتی خود را به دست اورد و به آغوش خانواده باز گردد و هر بیماری که بهبود پیدا می کند. اکثر پرستاران برخی یک بار و برخی دوبار به کرونا مبتلا شدند و متاسفانه تنها در خراسان رضوی از زمان شیوع ویروس کرونا تاکنون 8 تن از پرستاران جان خود را از دست داده اند. به مناسبت روزپرستار خبرنگار خبرگزاری رضوی گفتگویی با زوج پرستار در خصوص سختی شغل پرستاری و مشکلاتی که این زوج با آن مواجه هستند، داشته است که در ادامه می خوانید.
 
در این روزهای کرونا تنها همسرم به من امید می دهد
محمود قویدل که 38 سال سن دارد و در اورژانس 115 عدالتیان مشغول به کار است؛ می گوید: در سال 96 در رشته پرستاری فارغ التحصیل شدم البته رشته من ابتدا عمران بود اما به دلیل علاقه به رشته پرستاری تغییر رشته دادم در ابتدا در بخش آی سیو جراحی بیمارستان امام رضا بودم و در حال حاضر در اورژانس 115 همکاری دارم.
این پرستار در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه همسرتان نیز پرستار است با چه مشکلاتی مواجه هستید و فرزند شما چگونه با این موضوع کنار آمده است؟ می گوید: ما نیز در بطن جامعه هستیم و مانند بقیه مردم با مشکلات اقتصادی مواجه هستیم و طیفی از جامعه هستیم. من و همسرم تقریبا یک ماه به کرونا مبتلا شدیم و دور از فرزندمان بودیم لذا این موضوع برای فرزند سه ساله ام فویی ترک والدین ایجاد شده است و اگر ما می خواهیم به بیمارستان برویم این ترس در او ایجاد شده است که ما را از دست بدهد و یکی دیگر از مشکلات ما بحث نگه داری از دخترم است اینکه وقتی هر دو بعد از ظهر شیفت هستیم اینکه او را کجا بذاریم برایمان دغدغه است.
قویدل عنوان می کند: وقتی تمام تلاشت را برای سلامتی افراد گذاشتی اما وقتی مریض یا همراهی او برخوردی با من به عنوان پرستار انجام می دهد، وقتی از جان، فرزند و زندگی مایه می گذاری، خستگی کار به تن من می ماند، اگر چه از روی علاقه این شغل را انتخاب کردم اما این رفتارها موجب دلسردی من می شود. ما عضوی از تیم درمان هستیم اما تمام گلایه از تو می شود و تو سپر تمام بلا ها می شوی، وقتی این رفتار را می بینی ناامید می شوی و تنها کسی که می تواند به من امید دهد همسرم است چون خود او نیز پرستار است، من را درک می کند و گاهی فقط به صحبت هایش گوش می دهم تا خودش را تخلیه کند.
او در مورد سختی های محیط کار می گوید: همسر من پیمانی و من قراردادی هستم، من بعد از چندین سال کار از بسیاری مزایا برخوردار نیستم، سختی های کار و حرفهایی که مردم می گویند که ما پولش را می گیریم در حالی که این گونه نیست همه مایه دلسردی و ناراحتی ما می شود. از روزی که وارد بخش کووید 19 شدم من یک ریالی حق کووید نگرفتم و هیچ گاه گلایه مند هم نبودم چون خودم خواستم به همکاران کمک کنم و همکارانی هم که حق کووید دریافت می کنند نهایت تا 300 تومان است که این در مقابل این جریان خیلی ناچیز است چرا که این پرستاران جان خود و عزیزانشان را در این مسیر می گذارند.
این پرستار با بیان اینکه تنها فردی که من را در این شرایط آرام می کند، همسرم است؛ عنوان می کند: وقتی می بینم بیماری روند درمانش مثبت می شود و از بیمارستان خارج می شود انگار به من توان و روحیه مضاعف می دهد و تمام تلاشت به نتیجه رسیده و به چیزی که می خواستی رسیدی، مریضی که با کسالت آمده با سلامتی می رود و همیشه دعا کردیم دیگر به عنوان مریض به بیمارستان برنگردند و چیزی که من را بسیار نارحت می کند فوت بیماران ما چه جوان و چه سالخورده به عنوان ستون خانواده است.
او می گوید: خیلی وقت ها از فوت بیمارانم بعد از اینکه با آنها ارتباط عاطفی برقرار کردم گریه کردم پرستاری شغلی است که از نظر عاطفی به ویژه در بیماران کرونایی با توجه به اینکه همراهی ندارند درگیر می شوی و شاید ما در ظاهر بروز ندهیم ولی بارها همکارانم را دیدم در حال سی پی آر بیمار گریه می کردند. من خودم گاهی وقت ها به دلیل اینکه این ناراحتی را به خانه منتقل نکنم تا خانه پیاده می روم در حالی که اشک می ریزم.
قویدل در پاسخ به این سوال که از اینکه پرستار بخش کرونا هستید ناراحت نیستید؟ می گوید: من پرستار دانشکده دندان پزشکی علوم پزشکی هستم و زمانی که اعلام نیاز شد، داوطلبانه به بخش کرونا آمدم، چون به سختی های پرستاری واقف هستیم اگر همکاران ما در بیمارستان امام رضا، هاشمی نژاد و قائم  آسیبی ببینند قطعا این آسیب شامل حال من می شود و ما نمی توانیم ببینیم بقیه همکاران ما تلاش مضاعف داشته باشند و ما از این قضیه دور باشیم لذا از همان ابتدای کرونا درخواست دادم.
او به مردم توصیه می کند: شنیده شده مردم به پاس قدردانی از پرستارانی کمپینی راه اندازی کردند که با بوق زدن از ما حمایت کنند من از مردم خواهش می کنم این کار را انجام ندهند چون ما بیمارانی در خانه و بیمارستان داریم که با مسکن می خوابند و این بوق زدن قشنگ نیست، همین که مردم ما را درک کنند و از خود مراقبت کنند کفایت می کند، چون همکاران من خسته اند و توانی ندارند و اگر مردم به مکان هایی که احتمال مبتلا شدن به کووید 19 است، نروند، بهترین کمک و هدیه به ما است و این ما را خوشحال می کند و اینکه کسی به بیمارستان نیاید و کسی در بیمارستان فوت نکند چون هر کسی عزیزی پشت سرش دارد و داغدار این فرد نباشد ما را خوشحال می کند و از مردم می خواهم هر جایی می خواهید بروید به چشمان منتظر عزیزان خود فکر کنید.
این پرستار از خاطرات این روزهای کرونای می گوید: ما در عین اینکه پرستار هستیم چون بیماران کووید همراهی ندارند مشاور و همدل آنها می شویم و ارتباط عاطفی با بیمار برقرار می کنیم. جوان حدود 35 ساله که از نظر اخلاقی و منش عالی بود فوت کرد و روزی که فوت کرد تمام همکاران من در بخش گریه کردند وقتی همراهان این جوان آمدند متوجه شدیم پدر و مادر این جوان ناشنوا هستند و یک بچه شش ماهه دارد و تنها کسی که مراقب این پدر و مادر بوده همین جوان بود وهیچ وقت این موضوع را به ما نگفته بود و این خاطره تلخی بود که همیشه در ذهنم خواهد ماند.
 
 
مردم اگر به خود رحم نمی کنند به کادر درمان رحم کنند
در ادامه همسر آقای قویدل، نسرین وفایی سرپرستار در بخش کووید بیمارستان امام رضا و فارغ التحصیل لیسانس پرستاری گناباد و فوق لیسانس دانشگاه علوم پزشکی مشهد که 36 سال دارد؛ می گوید: حدود 11 سال است که ازدواج کردم من از همان ابتدا یعنی در سال 85 در بیمارستان امام رضا با کاردانشجویی شروع به کار کردم و. فقط یک ماه در بیمارستان ام البنین کار کردم.
او می افزاید: زمانی که ما کشیک می رویم گاها برای نگه داری فرزندم با مشکل مواجه هستیم و اتفاق افتاده که که فرزندم بیمار شده ولی نه من و نه همسرم شرایط اینکه بتوانیم مرخصی بگیریم نداشتیم. و این یکی از معضلات ما است.
این پرستار می گوید: در محل کار ما باید شاداب، سرحال و خوش اخلاق باشیم و مردم را درک کنیم حتی اگر کسی بی احترامی کرد به خود نگیریم. در حالی که شرایط کاری به دلیل اینکه در ارتباط با با بیمار هستیم ما را خسته و فرسوده می کند و ما نیز مثل بقیه مردم در زندگی شخصی با مسائل و مشکلاتی مواجه هستیم به ویژه بحث مسائل مالی؛ متاسفانه علی رغم اینکه این همه رسیدگی و فشار روحی را  تحمل می کنیم ولی از نظر مالی ساپورت چندانی نداریم.
او عنوان می کند: پیک اول کویید در خدمات پرستاری هر فردی که فوت می کرد من با آرامستان هماهنگ می کردم و این خیلی بد بود، یادم می آید، اوایل کویدد هر روز از بیمارستان تا خانه گریه می کردم  و برایم دردآورتر این است که میبینم بعضا مردم رعایت نمی کنند اگر مردم به ما رحم نمی کنند به خودشان رحم کنند.
این پرستار می گوید: وقتی بیماران از ما قدردانی می کنند و برابمان دعا می کنند واقعا خوشحال می شوم و به من روحیه مضاعف می دهد  و این برای من لذت بخش است و وقتی بیمار یا همراه بیمار علی رغم اینکه من به عنوان پرستار تمام تلاشم را برای بیمارم انجام دادم، با من برخورد می کند ممکن است خستگی به تن ادم می ماند.
وفایی به خاطرات تلخ این روزهای کرونا اشاره می کند و می افزاید : خانمی 25 ساله فوت کرد و من قرار بود به خواهر باردارش به عنوان تنها خواهرش اطلاع بدهم و این برای ما خیلی سخت بود و این را هیچ وقت فراموش نخواهم کرد.
او می گوید: مردم اول به خود و عزیزانشان رحم کنند، این بیماری همه رنج سنی را درگیر می کند و بعد به همکاران ما رحم کنند همکاران ما خسته هستند این لباسهایی که همکاران ما می پوشند، مردم عادی ما یک ساعت را نمی توانند تحمل کنند همه ما پرستاران در بخش کرونا یک بحث وجدانی داریم و یک بحث میلی، شاید میلمان نباشد در این بخش کار کنیم  اما وجدان ما اجازه نمی دهد. برخی از پرستاران ما باردار و یا بچه شیرخوار دارند ولی در بخش کرونا کار می کند که این نشان دهنده وجدان کاری است.
این پرستار عنوان می کند: تنها مزیتی که دو پرستار ازدواج می کنند این است که همدیگر را درک می کنند چون هر دو در یک جنس کار روحی و جسمی کار می کنند . من وقتی فشار روحی بر من غالب شود تنها کسی که من را آرام می کند، همسرم است.
 
https://www.razavi.news/vdcaywni.49nmi15kk4.html
razavi.news/vdcaywni.49nmi15kk4.html
کد مطلب ۶۵۰۶۴
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما