آیین خداحافظی با ماه صفر
به گزارش خبرگزاری رضوی، محمد حبیبی پیرامون آخرین روزهای ماه صفر گفت: ماه صفر پس از ماه محرم به عنوان ماه غم و عزاداری «ائمه معصومین (ع)» شناخته می‌شود، ماه محرم و صفر ماه غم و اندوه است و پایان یا انتهای آن می‌تواند پایانی برای غم و رنج «ائمه اطهار (ع)» شناخته شود، زیرا با شروع ربیع الاول و ولادت «پیامبراکرم (ص)» رخداد‌های بهتری در پیش خواهد است.
وی پیرامون ماه محرم و صفر ابراز کرد: ماه محرم را بعد از ماه مبارک رمضان شهرالله نامیده‌اند، ماهی که در آن اوج بندگی خداوند متعال در روز عاشورا ظهور پیدا کرد و این بندگی با اسارت خاندان عصمت تکمیل گردید. ورود به این دو ماه عظیم به منزله ورود به حریم الهی است و حضور با ادب در این دو ماه موجب تعالی انسان می‌گردد نباید فراموش کرد که راه صحیح تعالی و بندگی الهی از توصیه‌های «اهل بیت (ع)» می‌گذرد. محور توصیه‌های «اهل‌بیت(ع)» برای این دو ماه، عزاداری، زیارت و عبادات مخصوص است.
حبیبی به فسلفه عزاداری در ماه محرم و صفر اشاره و اظهار کرد: برخی از بزرگان دین فلسفه عزاداری برای «سیدالشهدا (ع)» را سینه‌زنی و زنجیرزنی و از مظاهر شعایر مهم این ماههای عزیز می دانند و ادامه این مسیر را تداوم هدف عاشورا می دانند، در این راستا «آیت‌الله بهجت» جهت پیرامون عزادرای در ماه محرم و صفر بیان کرده‌اند که حضرت «سیدالشهدا (ع)» با اختیار خود، آن همه مصائب و شهادت و اسارت نزدیکان و اقوام خود را تحمل کردند و برای این مهم چشم از دنیا برداشته بودند و نصر و پیروزی را در رضایت الهی در نظر گرفتند و در نهایت «سیدالشهدا(ع)» در کمال اختیار شهادت در راه خداوند متعال را انتخاب کردند.
این کارشناس علوم قرآنی توجه به هدف «سیدالشهدا (ع)» را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: «سیدالشهدا (ع)» هرگز به دنبال پیروزیِ نظامی به مقابله با یزید نبود این مهم در وقایع پیرامون حضرت مسلم ابن عقیل مصداق بارز پیدا کرده و گویای صلح طلبی «امام حسین (ع)» است، اگر مسلم همراه با همان ۳۰ هزار نفر نیرو که دعوت نامه ارسال کرده بودند و بیعت خود با «سیدالشهدا(ع)» اعلام کرده بودند در همان روز اول مقر ابن زیاد را محاصره و به جنگ با وی پرداخته بودند هرگز کار به روز عاشورا کشیده نمی‌شد.
وی پیرامون اهمیت و توجه به آخرین روزهای ماه صفر بیان کرد: معرفت پیرامون ماه محرم و صفر نکته‌ای قابل تامل است که مومنان باید نسبت به آن توجه داشته باشند بررسی هدف و عملکرد «امام حسین (ع)» در این دوماه بسیار مهم است، حال که این دوماه به روزهای پایانی نزدیک شده می توان نگاهی به عملکردمان داشته باشیم و بدانیم که چقدر توانسته ایم فضیلت کسب کنیم، همچنین یکی از زمینه های فضیلت همانگونه که در روایات آمده گریه بر «سیدالشهدا (ع)» که از همه مستحبات ارزنده تر است، زیرا رقّت روحی به دنبال دارد و فضیلتش در برخی موارد بالاتر از نماز شب بیان شده است، لذا باید توجه داشت تحول درونی انسان در گریه بر «سیدالشهدا (ع)» به عنوان کلید نهانی قلب افراد قرار گرفته و اکنون در آخرین روز‌ها باید توجه داشت چه میزان بر «سیدالشهدا (ع)» گریه کردیم و چه میزان خود را با اهداف ایشان همراه کردیم و در مسیر تحقق رویکرد «امام حسین (ع)» قدم برداشتیم.
حبیبی به اعمال و آداب روزهای آخر ماه صفر اشاره و خاطر نشان کرد: در روزهای پایانی ماه صفر خصوصا روز ۲۸ این ماه دادن صدقه بسیار مورد تاکید قرار گرفته شده است، البته نمازی بیان شده که چهار رکعتی با دو سلام در هر رکعت بعد از حمد ۱۷ مرتبه «سوره مبارکه کوثر» و پنج مرتبه «توحید» و یک مرتبه «سوره ناس» و «فلق» و بعد از سلام این دعا را بخواند: «اللهم یا شدیدَ القوی یا شدیدَ المِحالِ یا عزیزُ ذَلَّتْ لِعِزَّتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شرَّ جمیعِ خَلْقِک یا مُحسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُتِفَضلُ یا مُنْعِمُ یا مُتِکَرِّمُ یا کافیُ یا وافیُ یا حافظُ یا حَفیظُ، یا مَن بِیَدِهِ مقادیرُ کلِّ شیء، إلیکَ ألجَأُ و بِکَ اَلُوُذُ وعلیک أَتَوَکَّلُ فَاحْرُسْنِی بِحَراسِ حِفْظِک وحُلْ بَینِی و بَینَ مَن ناوانِی أَدْرَأُ بِکَ فی نحرِهِ وأَعُوذُ بِکَ مِن شَرِّهِ فَاکْفِنِی یا ربِّ بِلا إله إلا أنت برحمتک یا أرحم الراحمین وصَلِّ علی سَیّدِی محمدٍ و علی آله الطاهرین»
وی پیرامون ماه محرم و صفر ابراز کرد: ماه محرم را بعد از ماه مبارک رمضان شهرالله نامیده‌اند، ماهی که در آن اوج بندگی خداوند متعال در روز عاشورا ظهور پیدا کرد و این بندگی با اسارت خاندان عصمت تکمیل گردید. ورود به این دو ماه عظیم به منزله ورود به حریم الهی است و حضور با ادب در این دو ماه موجب تعالی انسان می‌گردد نباید فراموش کرد که راه صحیح تعالی و بندگی الهی از توصیه‌های «اهل بیت (ع)» می‌گذرد. محور توصیه‌های «اهل‌بیت(ع)» برای این دو ماه، عزاداری، زیارت و عبادات مخصوص است.
حبیبی به فسلفه عزاداری در ماه محرم و صفر اشاره و اظهار کرد: برخی از بزرگان دین فلسفه عزاداری برای «سیدالشهدا (ع)» را سینه‌زنی و زنجیرزنی و از مظاهر شعایر مهم این ماههای عزیز می دانند و ادامه این مسیر را تداوم هدف عاشورا می دانند، در این راستا «آیت‌الله بهجت» جهت پیرامون عزادرای در ماه محرم و صفر بیان کرده‌اند که حضرت «سیدالشهدا (ع)» با اختیار خود، آن همه مصائب و شهادت و اسارت نزدیکان و اقوام خود را تحمل کردند و برای این مهم چشم از دنیا برداشته بودند و نصر و پیروزی را در رضایت الهی در نظر گرفتند و در نهایت «سیدالشهدا(ع)» در کمال اختیار شهادت در راه خداوند متعال را انتخاب کردند.
این کارشناس علوم قرآنی توجه به هدف «سیدالشهدا (ع)» را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: «سیدالشهدا (ع)» هرگز به دنبال پیروزیِ نظامی به مقابله با یزید نبود این مهم در وقایع پیرامون حضرت مسلم ابن عقیل مصداق بارز پیدا کرده و گویای صلح طلبی «امام حسین (ع)» است، اگر مسلم همراه با همان ۳۰ هزار نفر نیرو که دعوت نامه ارسال کرده بودند و بیعت خود با «سیدالشهدا(ع)» اعلام کرده بودند در همان روز اول مقر ابن زیاد را محاصره و به جنگ با وی پرداخته بودند هرگز کار به روز عاشورا کشیده نمی‌شد.
وی پیرامون اهمیت و توجه به آخرین روزهای ماه صفر بیان کرد: معرفت پیرامون ماه محرم و صفر نکته‌ای قابل تامل است که مومنان باید نسبت به آن توجه داشته باشند بررسی هدف و عملکرد «امام حسین (ع)» در این دوماه بسیار مهم است، حال که این دوماه به روزهای پایانی نزدیک شده می توان نگاهی به عملکردمان داشته باشیم و بدانیم که چقدر توانسته ایم فضیلت کسب کنیم، همچنین یکی از زمینه های فضیلت همانگونه که در روایات آمده گریه بر «سیدالشهدا (ع)» که از همه مستحبات ارزنده تر است، زیرا رقّت روحی به دنبال دارد و فضیلتش در برخی موارد بالاتر از نماز شب بیان شده است، لذا باید توجه داشت تحول درونی انسان در گریه بر «سیدالشهدا (ع)» به عنوان کلید نهانی قلب افراد قرار گرفته و اکنون در آخرین روز‌ها باید توجه داشت چه میزان بر «سیدالشهدا (ع)» گریه کردیم و چه میزان خود را با اهداف ایشان همراه کردیم و در مسیر تحقق رویکرد «امام حسین (ع)» قدم برداشتیم.
حبیبی به اعمال و آداب روزهای آخر ماه صفر اشاره و خاطر نشان کرد: در روزهای پایانی ماه صفر خصوصا روز ۲۸ این ماه دادن صدقه بسیار مورد تاکید قرار گرفته شده است، البته نمازی بیان شده که چهار رکعتی با دو سلام در هر رکعت بعد از حمد ۱۷ مرتبه «سوره مبارکه کوثر» و پنج مرتبه «توحید» و یک مرتبه «سوره ناس» و «فلق» و بعد از سلام این دعا را بخواند: «اللهم یا شدیدَ القوی یا شدیدَ المِحالِ یا عزیزُ ذَلَّتْ لِعِزَّتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شرَّ جمیعِ خَلْقِک یا مُحسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُتِفَضلُ یا مُنْعِمُ یا مُتِکَرِّمُ یا کافیُ یا وافیُ یا حافظُ یا حَفیظُ، یا مَن بِیَدِهِ مقادیرُ کلِّ شیء، إلیکَ ألجَأُ و بِکَ اَلُوُذُ وعلیک أَتَوَکَّلُ فَاحْرُسْنِی بِحَراسِ حِفْظِک وحُلْ بَینِی و بَینَ مَن ناوانِی أَدْرَأُ بِکَ فی نحرِهِ وأَعُوذُ بِکَ مِن شَرِّهِ فَاکْفِنِی یا ربِّ بِلا إله إلا أنت برحمتک یا أرحم الراحمین وصَلِّ علی سَیّدِی محمدٍ و علی آله الطاهرین»
